Ανεβήκαμε στο βουνό…

…πέσαμε!

Και σκοτωθήκαμε στα 2 εκατοστά! (ή στο -0,2%)

Από το σκάσιμο δηλαδή μια φούσκας που φουσκώθηκε από τα μεγκαλοκάναλα και τους δημοσκόπους:

Ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, Λ. Κύρκος, μίλησε για «καθαρή και ταπεινωτική ήττα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ» προσθέτοντας ότι «ο ΣΥΝ εξαφανίστηκε και στη θέση του εγκαταστάθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις ποικιλώνυμες συνιστώσες του, οι οποίες αυθαδίασαν σε βαθμό που ήθελαν να επιβάλουν τις απόψεις τους».

Αυτό προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στο χώρο της Αριστεράς και δεν είναι λίγες οι φωνές που τον αποκαλούν «Ηγέτη της Ιστορικής Ηττας της Αριστεράς». Για να μην πάω μακριά, θα σταθώ στον δικό μας Στάθη (11.6.09), που μας θυμίζει πως ο ιστορικός ηγέτης, το 1977 έφτασε στο ύψος τού 2,72%, για να το βελτιώσει το 1981 στο 1,35%. Αλλοι βέβαια θυμήθηκαν τον «ανανεωτικό σταλινισμό» του Λ. Κύρκου, που σε ένα βράδυ διέγραφε τη Β’ Πανελλαδική (δηλαδή την πλειοψηφία του «Ρήγα Φεραίου») (Γ. Ματθαίος, «Αυγή», 11.6.09).

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, μετά τη διάσπαση του ιστορικού ΚΚΕ, η λεγόμενη Ανανεωτική Αριστερά δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα διακριτό αριστερό προφίλ, παρά το γεγονός πως είχε εις επικουρίαν της δεκάδες αξιόλογους διανοουμένους, που δημιούργησαν μια άλλη αντισταλινική σκέψη. Ουδέποτε αξιοποιήθηκε αυτή η συνεισφορά και δεν εντάχθηκε στην πολιτική της φιλοσοφία και γραμμή. Και χρειαζόταν τελικά μια ευρεία γκάμα της Αριστεράς με σχεδόν όλες τις επώνυμες συνιστώσες (σοσιαλδημοκράτες, κομμουνιστές, ευρωκομμουνιστές, τροτσιστές, μαοϊκούς, ανένταχτους και αναρχίζοντες), που διαπίστωσαν πως ή ο καθένας βουλιάζει ξεχωριστά ή όλοι μαζί χτίζουμε καινούργιο πλοίο. Και το βάφτισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό δημιούργησε ελπίδες, που η παρούσα ηγεσία του, δεν μπόρεσε να τις μετατρέψει σε μια στέρεη κοινωνική βάση.

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκλεγμένη ηγεσία, αλλά ένα συντονιστικό όργανο. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας ενιαίος οργανισμός με ιδεολογικές τάσεις, ρεύματα και εκλεγμένη ηγεσία από όλη την γκάμα των δυνάμεών του, θα ήταν δύσκολο μέσα σε περίπου δύο χρόνια, από την ουσιαστική του συγκρότηση, να ριζώσει κοινωνικά. Γι’ αυτό χρειάζεται μια κρυστάλλινη ταυτότητα, που δεν την έχει, και μια κινηματική διαδικασία με προοπτική χρόνου, που δεν θα αποδώσει αύριο, αλλά μεθαύριο. Εκεί που είχε απόλυτη επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ, και πρέπει να το αναγνωρίσουμε, είναι πως συγκέντρωσε όλη την γκάμα του πολιτικού κόσμου εναντίον του και σχεδόν κατόρθωσε να συνενώσει όλα τα ΜΜΕ που ρίχτηκαν στην ευγενή άμιλλα της συκοφαντίας και της παραπληροφόρησης. Εκτός από τους αναγνώστες της «Αυγής» και της «Εποχής», ουδείς άλλος ήξερε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι έντιμοι δημοσιογράφοι στα μεγάλα ΜΜΕ δεν είχαν ποτέ την εμβέλεια της τηλεόρασης.

Ο αγαπητός μου Λ. Κύρκος να έχει καταλάβει άραγε με ποιους συμμαχεί; Γιατί αυτές του οι θέσεις δεν είναι μετεκλογικές, είναι και προεκλογικές. Πράγμα που σημαίνει πως, αν έκανε μια τέτοια προεκλογική εκστρατεία και τον ακολούθησε η «σχολή» του, τότε για ποιον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε. Και για να το πούμε έξω από τα δόντια: Είναι δύο πολιτικές αντιλήψεις που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Και για να γίνω ακόμα πιο αιχμηρός μια και με πήρε η φόρα: Ο ΣΥΝ, αλλά και όλες οι συνιστώσες τού ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβουν πως είναι το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, όχι το μέλλον του. Αν αυτή η αλήθεια δεν γίνει κατανοητή και αν δεν μεθοδευτεί αυτή η πορεία προς το μέλλον, ας αναλάβουμε όλοι μας τις ευθύνες μας, όχι γιατί αποτύχαμε να χτίσουμε μια Αριστερά του 21ου αιώνα, αλλά γιατί συμβάλαμε στην εδραίωση μιας δεξιάς και ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που με σύμμαχο την αποχή, εδραιώνεται σταθερά. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ 5,04% και 4,70%. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε τίποτα άλλο εκτός από τη φούσκα του. Τα προβλήματα είναι άλλα και θα είναι μπροστά του.

* Συγγραφέας-βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθηνών

Αυτή είναι η αλήθεια των αριθμών:

Δικαιολογούν άραγε τα αποτελέσματα της Κυριακής τη γενικευμένη εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε δραματικά τα ποσοστά επιρροής του στην κοινή γνώμη;

Η απάντηση -παρά τις περί του αντιθέτου «διαπιστώσεις» που δημιουργήθηκαν-είναι αρνητική. Η αλήθεια των αριθμών λέει πως πράγματι έχασε 13.549 ψήφους απ’ όσους τον είχαν επιλέξει στις ευρωεκλογές του 2004. Ωστόσο, η ίδια αλήθεια αναφέρει πως το ΚΚΕ έχασε 152.113 ψήφους, η Ν.Δ. 978.000 ψήφους, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, ο νικητής των εκλογών, έχασε περίπου 205.000 ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και τα υπόλοιπα κόμματα έπεσαν θύματα της αυξημένης αποχής, η οποία αν ήταν ανάλογη των εκλογών του 2004 προφανώς θα επανέφερε κάποιους ή το σύνολο των 13 χιλιάδων ψήφων πίσω. Κι όμως, ο μέσος πολίτης έχει την εντύπωση πως το κόμμα της Κουμουνδούρου περίπου καταβαραθρώθηκε. Και η εντύπωση αυτή δεν δημιουργήθηκε μόνον επειδή πολλά μέσα ενημέρωσης μετέφεραν μια τέτοια εικόνα καταστροφής.

Αλλα και επειδή στελέχη του ίδιου του κόμματος μίλησαν με δραματικούς τόνους για την ήττα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ιστορικό στέλεχος Λ. Κύρκο, ο οποίος έκανε λόγο για «ταπεινωτικό αποτέλεσμα»! Ο υπογράφων δεν έχει καμιά διάθεση να ασχοληθεί με τα εσωτερικά ενός κόμματος στο οποίο ούτε καν ανήκει, ωστόσο όπως ο οποιοσδήποτε πολίτης, αναρωτιέται αν στο κόμμα αυτό υπάρχει διάθεση αυτοκαταστροφής. Από μερίδα στελεχών του τουλάχιστον, όπως ο κ. Κύρκος, ο οποίος απ’ ό,τι θυμάμαι απέφυγε προεκλογικά οποιαδήποτε δημόσια δήλωση στήριξης του κόμματός του, αλλά μετεκλογικά ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να μιλήσουν με τόσο δραματικούς τόνους…