Ριχάρδος Σωμερίτης για Ιντιμιντια

>Οι δουλείες ενός σέρβερ

Περιμένεις… περιμένεις… περιμένεις… Λες, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα ακουστεί και μια άλλη άποψη που δεν θα είναι ούτε ακροφασιστοναζιστική ούτε και αριστερο-α-πολιτική όπως αυτές που έχουμε βαρεθεί να ακούσουμε…
Περιμένεις μια άποψη που να θέτει το θέμα του ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ στην πολιτική του βάση…

Κάποιον που δεν θα θεωρεί θέμα-ταμπού το διάσημο (!) site και τη φιλοξενία του στον σέρβερ του Πολυτεχνείου.
Διότι όπου υπάρχουν ταμπού, υπάρχει και ΦΟΒΟΣ. Μη μιλήσεις και κάνεις «εχθρούς», και σε πουν «δεξιό», «αντιδραστικό» ή ο,τι άλλο έλθει στο μυαλό της κάθε μουρλοκακομοίρας…
Ειδικά όταν αυτό το ταμπού έχει εκφυλιστεί σε κάτι που ουδεμία σχέση έχει με τις αρχικές του προθέσεις και καταβολές…

Ευτυχώς μια τέτοια άποψη διάβασα σήμερα:

Το αθηναϊκό ιντιμίντια εκπέμπει από τον «σέρβερ» του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο έχει έναν ισχυρό σέρβερ για τις εκπαιδευτικές, διοικητικές και ερευνητικές ανάγκες του. Παλαιότερα (ή πάντα, δεν γνωρίζω) μια μικρή καθημερινή εφημερίδα, με μεγάλη όμως επιρροή στο Πανεπιστήμιο,τον σέρβερ αυτόν χρησιμοποιούσε επίσης. Και για να είναι τα πράγματα σαφή: ο σέρβερ είναι στο Διαδίκτυο ό,τι το ταχυπιεστήριο στον Τύπο. Δεν νομίζω ότι το Εθνικό Τυπογραφείο θα τύπωνε δωρεάν κάποια εφημερίδα στο όνομα της ελευθερίας του λόγου.

Αλλά το Πολυτεχνείο «τυπώνει» το Ιντιμίντια. Αυτό σημαίνει ότι όποιος το επιθυμεί μπορεί να αξιώσει από το Πολυτεχνείο την ίδια εξυπηρέτηση; Με βάση ποιο σκεπτικό οι πρυτανικές αρχές (και οι μόνιμοι καταληψίες του) θα πουν ναι ή όχι; Πώς θα αντιμετώπιζαν τις νομικές συνέπειες των διακινούμενων κειμένων αν εμπίπτουν στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα: δεν είναι οι αρχές αυτές συνεργοί των ανωνύμων; Είναι αυτονόητο ότι δεν θέτω θέμα απαγόρευσης του Ιντιμίντια. Αλλά ένα διπλό ερώτημα: α) αν το κράτος οφείλει (παρά το θλιβερό σοβιετικό προηγούμενο) να παρέχει τα τεχνικά μέσα της δημόσιας έκφρασης και αν ναι, γιατί μόνο στο Διαδίκτυο και όχι στη ραδιοφωνία, την τηλεόραση και τον Τύπο- και πού θα μπορούσα να καταθέσω τη σχετική αίτηση; Και β) ως πότε τα μπλογκ του «ελεύθερου λόγου» θα έχουν, χωρίς κυρώσεις, τα απεχθή χαρακτηριστικά των ανώνυμων επιστολών, με την αμέριστη τεχνική συμπαράσταση της Πολιτείας;

Αυτό είναι (π.χ. κυρία Διαμαντοπούλου) το πολιτικό ζήτημα και όχι φυσικά οι καθυστερημένες και μονόπλευρες καταγγελίες μερικών ακροδεξιών (που τα φιλικά τους μπλογκ- το γνωρίζετε- οργιάζουν βρίζοντας και συκοφαντώντας) μήτε η αιφνίδια μονόπλευρη αφύπνιση μιας Δικαιοσύνης που γνωρίζει το θέμα από χρόνια.

Και επίσης:
H ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα είναι κάτι σαν ακορντεόν: υπάρχει μόνο όταν ο λόγος δεν ενοχλεί, ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_22/11/2009_362390

«δικό μας Βιετνάμ»

Το 1917 οι νευρολόγοι το έλεγαν «σοκ του βομβαρδισμού» (Shell-Shock). Το 1945 μετονομάστηκε από τους ψυχιάτρους σε «κόπωση της μάχης» (Battle fatigue). Μετά το Βιετνάμ έλαβε τη σημερινή του ονομασία: Μετατραυματικό Σύνδρομο Αγχους (PTSD). Κοινώς, τα ψυχικά προβλήματα που συχνά συνοδεύουν τον άνθρωπο μετά μία ακραία εμπειρία, π.χ., κακοποίηση ή πόλεμο. Στο τελευταίο μυθιστόρημα του Βασίλη Γκουρογιάννη «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή», όλοι σχεδόν οι ήρωες πάσχουν από αυτό το σύνδρομο. Γιατί; Διότι είναι βετεράνοι των μαχών της Κύπρου, τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974. Οπως διαβάζουμε στο βιβλίο: «Μυστήρια υπόθεση ο πόλεμος· αρχίζει πραγματικά όταν τελειώσουν οι μάχες», όταν οι βετεράνοι «ξεχνούν ό,τι θυμούνταν και θυμούνται ό,τι είχαν ξεχάσει». Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που διερευνά αυτή την οδυνηρή, αποσιωπημένη πτυχή του Κυπριακού. Ο Ηπειρώτης πεζογράφος μιλά για το σύνδρομο μιας ολόκληρης κοινωνίας, που εμφανίζεται με το συλλογικό προσωπείο της άρνησης, της λήθης. Πρόκειται για το ένατο βιβλίο του Βασίλη Γκουρογιάννη, πιθανώς το πιο ώριμο, το πιο δυνατό πεζογραφικό του έργο. Υπενθυμίζω τα εξαιρετικά αφηγήματα «Διηγήσεις παραφυσικών φαινομένων» (Καστανιώτης, 1990) και το «αιρετικό» μυθιστόρημα «Το ασημόχορτο ανθίζει» (Καστανιώτης, 1992).

Aκροδεξιοί ματαίωσαν παρουσίαση βιβλίου Γκουρογιάννη |freecity