Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στους εργάτες του εργοστασίου της Τζένεραλ Μότορς στην πόλη Μορέιν του Οχάιο, από τη μέρα που ανακοινώθηκε πως θα κλείσει, έως την τελευταία μέρα λειτουργίας του, ένα χρόνο μετά, στις 23 Δεκεμβρίου 2008, δυο μόλις μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Το εργοστάσιο είχε ανοίξει το 1981 και παρήγαγε κατά μέσο όρο 280.000 μικρά φορτηγά και SUV το χρόνο. Οι εργάτες κλονίζονται από την είδηση πως θα χάσουν τη δουλειά τους, αλλά γρήγορα συνειδητοποιούμε πως πρόκειται να χάσουν πολλά
περισσότερα: την περηφάνια που νιώθουν για την εργασία τους, τη συναδελφικότητα που έχουν χτίσει με τα χρόνια, και τους κοινούς προβληματισμούς για το συλλογικό τους μέλλον. Καθώς η μεγαλύτερη βιομηχανία του Μορέιν κλείνει οριστικά, πολλοί αντιλαμβάνονται την παρακμή της ως μια ένδειξη του μεταβαλλόμενου αμερικανικού βιομηχανικού τοπίου, το οποίο φαίνεται να πεθαίνει, καθώς τα προϊόντα κατασκευάζονται ολοένα και περισσότερο σε ξένες χώρες. Η ταινία παρουσιάζει ένα στιγμιότυπο από την ιστορία της Αμερικής που μπορεί να σημαίνει το τέλος της «εργατικής κατώτερης μεσαίας τάξης».
The film offers a snapshot of a moment in America where we may be seeing the end of the blue-collar middle class.
Σκηνοθεσία/Direction: Steven Bognar, Julia Reichert
Julia Reichert
USA julia@donet.com bognar@donet.com
Digibeta Έγχρωμο/Color 40’