Το Πανεπιστήμιο ως δημόσιος θεσμός προορισμένος για την καλλιέργεια της επιστημονικής αριστείας, την ελευθερία της σκέψης, τη σύνθεση κοινωνικών αναζητήσεων και οραμάτων, την προαγωγή της δημιουργικότητας, της καινοτομίας και της κριτικής προσέγγισης χαίρει διαχρονικά μεγάλης εκτίμησης από την κοινωνία. Γιατί έχει συμβάλλει πολλαπλά και με τρόπο θετικό στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στον τόπο μας.Είναι, λοιπόν, δυσάρεστο, ιδίως για τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, να διαπιστώνεται μια τάση απαξίωσης του δημόσιου Πανεπιστημίου από την κοινή γνώμη ως συνέπεια της κρίσης, την οποία τούτο διέρχεται. Ιδιαίτερα, το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ευρισκόμενο στην πρωτοκαθεδρία της επιστημονικής ζωής, έχει εισπράξει και το μεγαλύτερο μέρος της δυσπιστίας. Ο λόγος είναι ότι δεν έχει καταφέρει να ηγηθεί με τρόπο συνεπή και αποτελεσματικό σε μια προσπάθεια αλλαγής πορείας για την υπεράσπιση των αρχών της επιστημονικής αριστείας, της ελευθερίας της σκέψης και της κριτικής στάσης. Αλλά και της κοινωνικής ευθύνης για την προαγωγή του πολιτισμού, των τεχνών και της εν γένει πνευματικής ζωής του τόπου. Στο έργο του αυτό το παλαιότερο Πανεπιστήμιο της χώρας δεν μπορεί να υπολείπεται κανενός εκ των δοκίμων διεθνών προτύπων.
Η πανεπιστημιακή και γενικότερα η εκπαιδευτική κοινότητα στον τόπο μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη μεταβατική περίοδο επούλωσης των πληγών από ρήγματα και συγκρούσεις που σημειώθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν. Η πρόσκληση στο ξεκίνημα μιας νέας περιόδου είναι να αποκατασταθεί σε υψηλότερα και ποιοτικά επίπεδα η ακαδημαϊκή λειτουργία προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας.
Κοιτάζοντας προς το μέλλον, αισθανόμαστε την υποχρέωση να καταθέσουμε προς τα μέλη της πανεπιστημιακής μας κοινότητας συγκεκριμένες προτάσεις και δεσμεύσεις για τη συλλογική, ισότιμη, διαφανή, αλά και αποτελεσματική λειτουργία του Πανεπιστημίου μας. Όσο και αν είναι οι θέσεις αυτές είναι αυτονόητες σε ένα σύγχρονο πανεπιστημιακό περιβάλλον, εξακολουθούν σήμερα να αποτελούν ζητούμενο, προκειμένου να ανακτήσει το Πανεπιστήμιό μας το απολεσθέν του κύρος στην ελληνική κοινωνία.
1. Η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν μπορεί παρά να θέτει ως σταθερό, πρωταρχικό της σκοπό την προάσπιση της πνευματικής αριστείας. Οφείλει, συνεπώς, να αναλάβει την πρωτοβουλία και να επιτύχει να λειτουργήσουν τα Πανεπιστήμια με βάση αξιόπιστα διεθνή πρότυπα διεκδικώντας το ταχύτερο δυνατό τις αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις. Η ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του δημόσιου Πανεπιστημίου δεν χρειάζεται να ανακαλυφθεί ξανά από την Πολιτεία. Απλώς να εκφραστεί νομοθετικά και να εφαρμοστεί συστηματικά. Η οργάνωση και λειτουργία του Πανεπιστημίου δεν μπορεί παρά να διέπεται από τις αρχές της αξιοκρατίας, της ελευθερίας της σκέψης και της έρευνας, καθώς και της επιστημονικής υπευθυνότητας, όπως συμβαίνει σε όλα τα έγκριτα δημόσια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
2. Αποτελεί καθήκον της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, και μάλιστα των αρχών διοίκησης του Πανεπιστημίου, να διασφαλίσουν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών σε αυτό, αλλά και να αναλάβουν με τρόπο υπεύθυνο την αποτελεσματική περιφρούρηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Η μετακύλιση ευθυνών και αρμοδιοτήτων μεταξύ δημόσιων αρχών δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η συναντίληψη και η συναίνεση δεν επιτρέπεται να εκφυλίζονται σε αδράνεια και αβελτηρία.
3. Η νομιμότητα και η διαφάνεια στις διαδικασίες λειτουργίας όλων των συλλογικών οργάνων του Πανεπιστημίου αποτελεί αναγκαιότητα. Από τούδε και στο εξής θα καθιερωθεί η ανάρτηση των πρακτικών των συνεδριάσεων και αποφάσεών τους στο Διαδίκτυο. Η αντικειμενικότητα των διαδικασιών και ο σεβασμός της ισότητας και της ελευθερίας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας συνιστά βασική προϋπόθεση της εύρυθμης λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Η επιστημονική και ακαδημαϊκή δεοντολογία και μόνον αυτή πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
4. Η χρηστή διοίκηση, η διαφάνεια και η ισονομία, ο κοινωνικός απολογισμός και η διασύνδεση του Πανεπιστημίου με την κοινωνία μπορούν να διασφαλιστούν με τη θεσμοθέτηση οργάνων και διαδικασιών κοινωνικού ελέγχου. Επιφανείς επιστήμονες, δημόσιοι λειτουργοί, αιρετοί εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, αξιόπιστοι φορείς της κοινωνίας των πολιτών και άλλοι κοινωνικοί παράγοντες μπορούν να συμμετέχουν σε όργανα που θα λειτουργούν στο πρότυπο των “Board of Trustees” των έγκριτων Πανεπιστημίων της υπόλοιπης Ευρώπης. Οι πρυτανικές αρχές διατηρούν την πρωτοβουλία για τη σύνταξη και δημοσιοποίηση ετήσιων εκθέσεων πεπραγμένων με την επισήμανση αναγκών και προοπτικών για τον αναπτυξιακό ακαδημαϊκό προγραμματισμό.
5. Ως γενικότερη αρχή υποστηρίζουμε την αυτονομία του επιστημονικού, πανεπιστημιακού χώρου από αλλότριες προς την ελευθερία της σκέψης και της έρευνας «λογικές» ποικίλων σκοπιμοτήτων (πολιτικού, οικονομικού, πολιτισμικού ή άλλου τύπου). Θεωρούμε το Πανεπιστήμιο ως το κύριο πεδίο συνάντησης ιδεών, εννοιών και ρευμάτων σκέψης που είναι ανοιχτές σε προβληματισμούς και κριτική μακριά από δογματισμούς και αγκυλώσεις. Τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας και ευρύτερα της κοινωνικής ζωής, στην οποία αυτή λειτουργεί, έχουν δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και την αναζήτηση της αλήθειας δίχως αποκλεισμούς, με πνεύμα ανοχής και σεβασμού στην αντίθετη άποψη, αλλά και με διάθεση δημιουργικής συμμετοχής στο διάλογο και την απρόσκοπτη διακίνηση των ιδεών και των αξιών. Γιατί μόνο έτσι το Πανεπιστήμιο θα μπορέσει να αποτελέσει ξανά μια εστία φωτός και δημιουργικότητας στη χειμαζόμενη από την κρίση κοινωνία μας. Ανοιχτό ιδίως στα νέα μέλη της πανεπιστημιακής μας κοινότητας που οφείλει να υπηρετεί και να τους προσφέρει ευκαιρίες και προοπτικές μιας αυθεντικά ακαδημαϊκής ζωής.
Με την ελπίδα και την πίστη ότι οι ιδέες της ενότητας, της υπευθυνότητας, της δημιουργικότητας και της ελευθερίας μπορούν να καρποφορήσουν, καταθέτουμε στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας την υποψηφιότητά μας και τους ζητούμε τη στήριξή τους.
Υποψ. Πρύτανης
Υποψ. Αντιπρύτανης
Υποψ. Αντιπρύτανης
Υποψ. Αντιπρύτανης
ΑΝεμος 