Αλήθεια, πόσο βάθος έχει το υπέδαφος του πλανήτη γη;

Μήπως ξέρει κανείς σε πόσο βάθος εκτείνεται το υπέδαφος του πυρήνα του εθνικού δρυμού της Οίτης;

Είναι μόνο στη λιθόσφαιρα των 50-70 χλμ. ή εκτείνεται και στον μανδύα και γιατί οχι και στη στρατόσφαιρα;

Και ποιός θα μας πει ποιανού δικαιοδοσία ειναι εκεί αγαπητέ Ιούλιε Βερν;
Αν έχω δάσος στην επιφάνεια τι έχω αλήθεια 70 χλμ. πιό κάτω και πρέπει να αποτελεί συστατικό στοιχείο προσταστίας του δάσους;

Και πόσοι αλήθεια εργάτες πρέπει να μείνουν άνεργοι μέχρι να ανακαλύψουν την ακριβή οριοθέτησή του κάποιοι φωστήρες;

Και πόσοι αλλοι δημόσιοι λειτουργοί θα συνεχίσουν να λοιδωρούνται καθημερινά επειδή απλά πασχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους αλλά κανείς πλέον δεν τους θεωρεί αξιόπιστους;

Κακόμοιρε λευτεράκη, έχεις πολλά να δεις ακόμη…
Εντούτοις, όποια κι αν ειναι η επιστημονική αλήθεια, οι εργαζόμενοι που συγκεντρωθηκαν στο Δασαρχείο Λαμίας και τη Δ/νση Δασών Φθιώτιδας, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την ανάκληση της άδειας εκρηκτικών του μεταλλείου στη θέση «Κοκκινόβραχος»,
έδωσαν ένα μάθημα σε ολους:
η δουλειά και το μεροκάματο, ειδικά αυτήν την περίοδο, είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα. Και όταν το διεκδικεί κανεις με επιχειρήματα και ψηλά το κεφάλι, έχει αποτελέσματα..

Ομως μια παρατήρηση: σε ένα κράτος και μια δημόσια διοίκηση που νοσούν, σε ένα κράτος που ναι ζητιανεύει στο ΔΝΤ, σε ενα κράτος, ρετάλι στα γρανάζια της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν και οι λευτεράκηδες..

[ό,τι κι αν σας πάρουν, μένουν τα όνειρα]

To video της κατάληψης του δασαρχείου

Πα-πα-πα το παπί ή Μπορεί να σωθεί το Δημοτικό μας;

Γράφει η Δάφνη Σφέτσα, σήμερα στην Αυγή:

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποια από τα παιδάκια του Β2 που κάθονται πίσω – πίσω στην τάξη, νευρίασαν πάρα πολύ με τον Φωτάκη που κάθεται στο πρώτο – πρώτο θρανίο. “Αφού έχει πει ότι θα πάει στο άλλο Δημοτικό, με τα άλλα παιδάκια του πρώτου θρανίου, γιατί συνεχίζει να μένει εδώ;”, αναρωτιόντουσαν και αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μετά από πολλήήή σκέψη, αποφάσισαν ότι θα του βάλουν τρικλοποδιά.

Ο Φωτάκης, καθώς ήταν καλής ανατροφής, δεν περίμενε να του κάνουν κάτι τόσο φοβερό και την πάτησε σαν πρωτάκι. Όταν έπεσε, άρχισε να κλαίει και φώναξε τον διευθυντή. Ο κύριος διευθυντής μάλωσε πολύ αυστηρά το Β2.

Όταν το έμαθαν τα παιδάκια του Β1, ένα- ένα καταδίκασαν απερίφραστα το Β2 (από όπου κι αν προέρχεται), μερικά δε από αυτά -που είναι πιο αναρχικά-, δεν στεναχωρέθηκαν τόσο για τον Φωτάκη, παρ’ ότι είναι φίλος τους απ’ τον παιδικό, αλλά αποφάσισαν να τα βάλουν με τον διευθυντή, κατηγορώντας τον ότι αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός της τρικλοποδιάς.

Δεν είχαν καταλάβει όμως ότι, την ώρα που τσακωνόντουσαν, το σχολείο είχε πάρει φωτιά. Άκουγαν τον συναγερμό και νόμιζαν ότι είναι άλλη μια άσκηση ετοιμότητας. Στο σχολείο τους γίνονταν πολλές τέτοιες. Ευτυχώς τα παιδάκια και ο διευθυντής σώθηκαν, το σχολείο όμως έγινε παρανάλωμα και τα παιδάκια του Β1 και του Β2 σκορπίστηκαν στα γύρω δημοτικά. Τα υπόλοιπα από τις πρώτες τάξεις, παράτησαν το σχολείο και πήγαν σπίτι και στεναχωριόντουσαν. Διότι είχαν πιστέψει ότι το σχολείο τους, παρ’ ότι παραδοσιακά είχε περισσότερους διευθυντές απ’ ό,τι μαθητές, είναι το πιο όμορφο σχολείο του κόσμου.

Δ. Σφ.

Πα-πα-πα το παπί ή Μπορεί να σωθεί το Δημοτικό μας;

Γράφει η Δάφνη Σφέτσα, σήμερα στην Αυγή:

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποια από τα παιδάκια του Β2 που κάθονται πίσω – πίσω στην τάξη, νευρίασαν πάρα πολύ με τον Φωτάκη που κάθεται στο πρώτο – πρώτο θρανίο. “Αφού έχει πει ότι θα πάει στο άλλο Δημοτικό, με τα άλλα παιδάκια του πρώτου θρανίου, γιατί συνεχίζει να μένει εδώ;”, αναρωτιόντουσαν και αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Μετά από πολλήήή σκέψη, αποφάσισαν ότι θα του βάλουν τρικλοποδιά.

Ο Φωτάκης, καθώς ήταν καλής ανατροφής, δεν περίμενε να του κάνουν κάτι τόσο φοβερό και την πάτησε σαν πρωτάκι. Όταν έπεσε, άρχισε να κλαίει και φώναξε τον διευθυντή. Ο κύριος διευθυντής μάλωσε πολύ αυστηρά το Β2.

Όταν το έμαθαν τα παιδάκια του Β1, ένα- ένα καταδίκασαν απερίφραστα το Β2 (από όπου κι αν προέρχεται), μερικά δε από αυτά -που είναι πιο αναρχικά-, δεν στεναχωρέθηκαν τόσο για τον Φωτάκη, παρ’ ότι είναι φίλος τους απ’ τον παιδικό, αλλά αποφάσισαν να τα βάλουν με τον διευθυντή, κατηγορώντας τον ότι αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός της τρικλοποδιάς.

Δεν είχαν καταλάβει όμως ότι, την ώρα που τσακωνόντουσαν, το σχολείο είχε πάρει φωτιά. Άκουγαν τον συναγερμό και νόμιζαν ότι είναι άλλη μια άσκηση ετοιμότητας. Στο σχολείο τους γίνονταν πολλές τέτοιες. Ευτυχώς τα παιδάκια και ο διευθυντής σώθηκαν, το σχολείο όμως έγινε παρανάλωμα και τα παιδάκια του Β1 και του Β2 σκορπίστηκαν στα γύρω δημοτικά. Τα υπόλοιπα από τις πρώτες τάξεις, παράτησαν το σχολείο και πήγαν σπίτι και στεναχωριόντουσαν. Διότι είχαν πιστέψει ότι το σχολείο τους, παρ’ ότι παραδοσιακά είχε περισσότερους διευθυντές απ’ ό,τι μαθητές, είναι το πιο όμορφο σχολείο του κόσμου.

Δ. Σφ.