Όλα μαύρα τα «βλέπει» το ΔΝΤ στην Ισπανία
Day / 24 Μαΐου, 2010
Ηλθε η ώρα της Ισπανίας
Κλείσε την τηλεόραση πριν σου κλείσει τα μάτια
Απο το υπο κατασκευη blog του Antista/Chef
Και μια πρόταση από περιπτερά, στη Νέα Σμύρνη: «Δεν φτάνει να βάλουν φόρο στις τηλεοτπικές διαφημίσεις. Θα πρέπει να βάλουν ΦΠΑ σε ΟΛΟΥΣ μας για κάθε ώρα τηλεθέασης. ‘Η που θα ξεχρεώσουμε ή που θα πάψουμε να αποβλακωνόμαστε!!!»
Μέσα!
Κλείσε την τηλεόραση πριν σου κλείσει τα μάτια
Απο το υπο κατασκευη blog του Antista/Chef
Και μια πρόταση από περιπτερά, στη Νέα Σμύρνη: «Δεν φτάνει να βάλουν φόρο στις τηλεοτπικές διαφημίσεις. Θα πρέπει να βάλουν ΦΠΑ σε ΟΛΟΥΣ μας για κάθε ώρα τηλεθέασης. ‘Η που θα ξεχρεώσουμε ή που θα πάψουμε να αποβλακωνόμαστε!!!»
Μέσα!
"Εσείς τι προτείνετε; Εσείς τι προτείνετε;"
Ο γνωστός, άθλιος μηχανισμός προπαγάνδας με τους μπλε και πράσινους κόκκους, επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο και το ίδιο ερώτημα:
«Εκτός από το να αρνήσθε τα μέτρα που επιβάλλουν Ε.Ε. και ΔΝΤ, εσείς τι προτείνετε;»
Και το παίρνει ο διάολος το ερώτημα και περνάει και στα χείλη του κόσμου που μην έχοντας τρόπο να ενημερωθεί για τις άλλες προτάσεις, κάνει το ίδιο, ρωτάει και αναρωτιέται τι προτείνει η Αριστερά. Και αν προτείνει.
Η Αριστερά λοιπόν ΚΑΙ διαπιστώνει ΚΑΙ αναλύει ΚΑΙ καταλαβαίνει ΚΑΙ προτείνει. Οχι τώρα, αλλά και προτού αρχίσει η παγκόσμια κρίση, το 2008 και όταν ξέσπασε και τώρα που μέρα με την ημέρα βαθαίνει.
Κι αυτά που προτείνει είναι απλά και ξεκάθαρα:
1. Ρύθμιση του χρέους, σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο
2. Εσωτερική αναδιανομή και «απελευθέρωση» των ανέργων και των φτωχών
3. Μείωση των εξοπλισμών και εσωτερικό δανεισμό με εθνικά ομόλογα
4. Αύξηση της απασχόλησης
5. Επαναπροσδιορισμό και ενίσχυση του περιεχομένου και του τρόπου ανάπτυξης
6. Εναν δημόσιο τραπεζικό πυλώνα (Εθνική+Αγροτική+Ταμιευτήριο) και κρατικοποίηση κάθε τράπεζας που θα έχανε την κεφαλαιακή της επάρκεια
Η κρίση, το χρέος, η ύφεση δεν είναι οικονομικά προβλήματα.
Είναι πολιτικές επιλογές που ανατρέπονται με πολιτικές επιλογές.
Εναλλακτική σύνοδος, εναλλακτικές προοπτικές
Στη Μαδρίτη, πρωτεύουσα της Ισπανίας, προεδρεύουσας χώρας της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2010, συνήλθε η διαπεριφερειακή σύνοδος κορυφής «Ε.Ε. – Λ. Αμερική και Καραϊβική» στις 16-19 Μαΐου.
"Εσείς τι προτείνετε; Εσείς τι προτείνετε;"
Ο γνωστός, άθλιος μηχανισμός προπαγάνδας με τους μπλε και πράσινους κόκκους, επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο και το ίδιο ερώτημα:
«Εκτός από το να αρνήσθε τα μέτρα που επιβάλλουν Ε.Ε. και ΔΝΤ, εσείς τι προτείνετε;»
Και το παίρνει ο διάολος το ερώτημα και περνάει και στα χείλη του κόσμου που μην έχοντας τρόπο να ενημερωθεί για τις άλλες προτάσεις, κάνει το ίδιο, ρωτάει και αναρωτιέται τι προτείνει η Αριστερά. Και αν προτείνει.
Η Αριστερά λοιπόν ΚΑΙ διαπιστώνει ΚΑΙ αναλύει ΚΑΙ καταλαβαίνει ΚΑΙ προτείνει. Οχι τώρα, αλλά και προτού αρχίσει η παγκόσμια κρίση, το 2008 και όταν ξέσπασε και τώρα που μέρα με την ημέρα βαθαίνει.
Κι αυτά που προτείνει είναι απλά και ξεκάθαρα:
1. Ρύθμιση του χρέους, σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο
2. Εσωτερική αναδιανομή και «απελευθέρωση» των ανέργων και των φτωχών
3. Μείωση των εξοπλισμών και εσωτερικό δανεισμό με εθνικά ομόλογα
4. Αύξηση της απασχόλησης
5. Επαναπροσδιορισμό και ενίσχυση του περιεχομένου και του τρόπου ανάπτυξης
6. Εναν δημόσιο τραπεζικό πυλώνα (Εθνική+Αγροτική+Ταμιευτήριο) και κρατικοποίηση κάθε τράπεζας που θα έχανε την κεφαλαιακή της επάρκεια
Η κρίση, το χρέος, η ύφεση δεν είναι οικονομικά προβλήματα.
Είναι πολιτικές επιλογές που ανατρέπονται με πολιτικές επιλογές.
Εναλλακτική σύνοδος, εναλλακτικές προοπτικές
Στη Μαδρίτη, πρωτεύουσα της Ισπανίας, προεδρεύουσας χώρας της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2010, συνήλθε η διαπεριφερειακή σύνοδος κορυφής «Ε.Ε. – Λ. Αμερική και Καραϊβική» στις 16-19 Μαΐου.
"Σπίτι μας είναι…"
Κατέβηκαν για τρεις μέρες στην Αθήνα. Πήγαμε παντού. ‘Η σχεδόν παντού. Τα τεράστια μάτια τους τραβούσαν εικόνες. Μπήκαμε σε τραίνα, μετρό, τραμ, προαστιακούς. Περπατήσαμε στο χρόνο.
Κι ύστερα…
«Τι σου άρεσε περισσότερο στην Αθήνα;»
«Ο μπαμπάς!»
Τα αστεράκια μου…
Τελικά, σπίτι μας είναι εκεί που κρατιόμαστε από το χέρι…
Ετσι δεν είναι;
"Σπίτι μας είναι…"
Κατέβηκαν για τρεις μέρες στην Αθήνα. Πήγαμε παντού. ‘Η σχεδόν παντού. Τα τεράστια μάτια τους τραβούσαν εικόνες. Μπήκαμε σε τραίνα, μετρό, τραμ, προαστιακούς. Περπατήσαμε στο χρόνο.
Κι ύστερα…
«Τι σου άρεσε περισσότερο στην Αθήνα;»
«Ο μπαμπάς!»
Τα αστεράκια μου…
Τελικά, σπίτι μας είναι εκεί που κρατιόμαστε από το χέρι…
Ετσι δεν είναι;
ΑΝεμος 