Month / Ιουλίου 2010
Τα Μεγκαλο Ρεμάλια της Δημοσιογραφίας
«Ελέγχουμε τους εργαζόμενους όταν απεργούν, στηρίζουμε την εξουσία όταν μας πληρώνει!»
Τα Μεγκαλο Ρεμάλια της Δημοσιογραφίας
«Ελέγχουμε τους εργαζόμενους όταν απεργούν, στηρίζουμε την εξουσία όταν μας πληρώνει!»
Αθλια η "απεργία" των οδηγών φορτηγών αλλά…
…αθλιότερη η επιστράτευση!
Διότι αν ξεκίνησε αυτό το βιολί, θα συνεχιστεί!
Από την άλλη πως να ξεχάσει κανείς το ξύλο που έπαιζαν οι οδηγοί φορτηγών με τους αγρότες και με τους λιμενεργάτες στις δικές τους κινητοποιήσεις;
Διότι μερικοί ξεχνούν. Πολύ ξεχνούν. Σαν τα χρυσόψαρα!
Οσο για την αριστερά…
…ας το αφήσουμε καλύτερα!
Αθλια η "απεργία" των οδηγών φορτηγών αλλά…
…αθλιότερη η επιστράτευση!
Διότι αν ξεκίνησε αυτό το βιολί, θα συνεχιστεί!
Από την άλλη πως να ξεχάσει κανείς το ξύλο που έπαιζαν οι οδηγοί φορτηγών με τους αγρότες και με τους λιμενεργάτες στις δικές τους κινητοποιήσεις;
Διότι μερικοί ξεχνούν. Πολύ ξεχνούν. Σαν τα χρυσόψαρα!
Οσο για την αριστερά…
…ας το αφήσουμε καλύτερα!
Λυπάμαι πάρα πολύ που έφυγε η Μαρία Χούκλη από την ΕΡΤ
(διότι της έπεσαν λίγα τα 6.000 το μήνα)
Μιλάμε οτι λυπάμαι τόσο πολύ…
…όσο δεν έχω λυπηθεί για τους 400.000 ανέργους, φέτος
…για το 1.800.000 που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας
…για τα 400 εργατικά ατυχήματα 2009-2010
…για τις 40 αυτοκτονίες λόγω χρεοκοπίας
…για τους 2.500 άνεργους συναδέλφους μου
…για
…για
…για
Πάρα πολύ δηλαδή!
Και για να το πω κι αλλιώς: ΡΕ, ΔΕ ΜΟΥ ΓΑΜΙΟΣΑΣΤΕ ΛΕΩ ΓΩ;
Αρχίδια!!!
Απεργία και Πολιτική Επιστράτευση
[πηγή: http://www.greeklaws.com/pubs/content.php?type=vivliografia&id=244]
Για να ξέρουμε για τι μιλάμε:
Η έννοια της πολιτικής επιστράτευσης δεν έχει καμία σχέση με την επιστράτευση ως προϋπόθεση για την διενέργεια επιτάξεως, αλλά το μέτρο αυτό επιβάλλεται με την μορφή της επιτάξεως προσωπικών υπηρεσιών. Με το άρθρο 2 του ν.δ. 17/1974 «Περί πολιτικής σχεδιάσεως εκτάκτου ανάγκης»είχε επιτραπεί η πολιτική επιστράτευση σε ορισμένες περιπτώσεις για την αντιμετώπιση τυχόν μελλοντικών εχθρικών ενεργειών κατά της χώρας ή καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, και το οποίο νομικό διάταγμα είχε εκδοθεί από μιακυβέρνηση που είχε συγκροτηθεί για να αντιμετωπίσει εξαιρετικά ανώμαλες, εσωτερικά και εξωτερικά, συνθήκες που ανέκυψαν στην Ελλάδα το 1974 .
Η έννοια της έκτακτης ανάγκης δίνεται στο άρθρο 2 του ίδιου διατάγματος«Κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση προκαλούμενη είτε από φυσικά ή από άλλα γεγονότα είτε από ανωμαλίες κάθε φύσης και η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παρακώλυση και την διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Το άρθρο 18 του .ν.δ. επιτρέπει την πολιτική επιστράτευση του προσωπικού (την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών) σε περίπτωση πολιτικής κινητοποίησης.
Η ρύθμιση αυτή είχε καθιερωθεί προτού μπει σε εφαρμογή το Σύνταγμα που ισχύει σήμερα, πριν δηλαδή τεθεί σε ισχύ το αρθ.22 παρ.4 του Συντάγματος, το οποίο δεν επιτρέπει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών στην αόριστη και ποικίλη έκταση, που το επιτρέπει το ν.δ.17/1974,αλλά μόνο στις πέντε περιπτώσεις που απαριθμούνται περιοριστικά. Για το λόγο αυτό τα άρθρα 2 παρ.5 είναι αντισυνταγματικά, στην έκταση που επιτρέπουν την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών πέρα από τις τέσσερις ειδικές περιπτώσεις που απαριθμεί το άρθρο 22 παρ.4 του Συντάγματος.
Η ρύθμιση αυτή είχε καθιερωθεί προτού μπει σε εφαρμογή το Σύνταγμα που ισχύει σήμερα, πριν δηλαδή τεθεί σε ισχύ το αρθ.22 παρ.4 του Συντάγματος, το οποίο δεν επιτρέπει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών στην αόριστη και ποικίλη έκταση, που το επιτρέπει το ν.δ.17/1974,αλλά μόνο στις πέντε περιπτώσεις που απαριθμούνται περιοριστικά. Για το λόγο αυτό τα άρθρα 2 παρ.5 είναι αντισυνταγματικά, στην έκταση που επιτρέπουν την επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών πέρα από τις τέσσερις ειδικές περιπτώσεις που απαριθμεί το άρθρο 22 παρ.4 του Συντάγματος.
Το άρθρο 112 του Σ. ορίζει πως σε όσες περιπτώσεις η εφαρμογή μιας συνταγματικής διάταξης εξαρτάται από την έκδοση ειδικού νόμου, οι νόμοι που ρύθμιζαν από πριν το κρίσιμο ζήτημα εξακολουθούν να ισχύουν, ωσότου εκδοθεί ο προβλεπόμενος ειδικός νόμος. Έτσι και το ν.δ. 17/1974 εξακολουθεί σύμφωνα με το άρθρο 112 παρ.1Σ να ισχύει ,ως ειδικός νόμος κατά την έννοια του άρθρου 22 παρ.4 του Σ. μόνο όμως στην έκταση που προβλέπει το εν λόγω άρθρο του Σ. Βάσει αυτής της σκέψης ,θεωρήθηκε πρωθυπουργική απόφαση για την απεργία των τραπεζικών υπαλλήλων ως αντίθετη προς το Σύνταγμα αφού δεν καλύπτεται από τις περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 22 παρ.4 του Σ.
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει συνδεθεί τεχνητά η πολιτική επιστράτευση με το δίκαιο της απεργίας ως ένας και μάλιστα ο ριζικότερος από τους τρόπους λήξεως της απεργίας. Η συνδικαλιστική ελευθερία κατοχυρώνεται και προστατεύεται ως δικαίωμα των εργαζομένων κατά τρόπο ουσιαστικό όχι μόνο από το άρθρο 23 του Σ. αλλά και από το διεθνές δίκαιο .Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι η σχέση του απεργιακού φαινομένου με τις προϋποθέσεις επίταξης προσωπικών υπηρεσιών που τάσσει το άρθρο 22 παρ.4 εδ.β`.
Καταρχήν είναι αδιάφορο αν πρόκειται για απεργία νόμιμη ,παράνομη με την στενή έννοια του όρου ή καταχρηστική. Όπως είναι και αδιάφορο αν επαρκεί ή όχι το προσωπικό ασφαλείας που προσδιορίζεται κατά νόμο ιδίως στον δημόσιο τομέα και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών έχει διαφορετική τελεολογία ,υπακούει στις ουσιαστικές προϋποθέσεις του αρθ.22 παρ.4 και δεν συνδέεται με τον έλεγχο της νομιμότητας μιας απεργίας. Δεν συνδέεται κατά μείζονα λόγο ούτε με την δυνατότητα έμμεσης αναγκαστικής εκτέλεσης μιας δικαστικής απόφασης που διαπιστώνει τον παράνομο ή καταχρηστικό χαρακτήρα της απεργίας. Οι λόγοι αυτοί δεν είναι από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 22 παρ.4 εδ.β` και η επίκληση τους θα καθιστούσε την επίταξη προφανώς παράνομη.
Έτσι τίθεται το ερώτημα αν η απεργία ως factum μπορεί να συνιστά λόγο εφαρμογής του αρθ.22 παρ 4 του Σ, μπορεί δηλαδή μια απεργιακή κινητοποίηση να συγκροτεί την αντικειμενική υπόσταση των λόγων για τους οποίους είναι κατά το Σύνταγμα δυνατή η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μπορεί να συμβεί, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση ούτε θεομηνίας, ούτε πολέμου ούτε επιστράτευσης. Αντίθετα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι μια κινητοποίηση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα σχετικά με τις αμυντικές ανάγκες της χώρας ή τη δημόσια υγεία. Δηλαδή δεν αποκλείεται μια απεργιακή κινητοποίηση να προκαλέσει ή αν επιτείνει μια κατάσταση που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία.(π.χ. απεργία γιατρών ή των υπαλλήλων καθαριότητας.) όπως και μια κατάσταση συνδεδεμένη με τις ανάγκες της άμυνας της χώρας.
Και στις δυο αυτές υποθετικές περιιπτώσεις ,βασικός και στοιχειώδης κανόνας που απορρέει από την αρχή της αναλογικότητας είναι να μην μπορεί να καλυφθεί η οποιαδήποτε ανάγκη από άλλες κατηγορίες εργαζομένων που δεν απεργούν ή από το προσωπικό ασφαλείας .Με βάση μάλιστα την ΔΣΕ 105 έχει θεωρηθεί, ότι το μέτρο της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών απεργών δεν είναι θεμιτό εφόσον οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών άλλων ατόμων ή κατηγοριών προσώπων που δεν απεργούν. Ένας τέτοιος όμως περιορισμός είναι χωρίς περιεχόμενο ,όταν η κατηγορία εργαζομένων που απεργεί είναι μια κατηγορία με απολύτως εξειδικευμένες τεχνικές ή επιστημονικές γνώσεις .Βέβαια ανάμεσα στο άρθρο 22 παρ.4 και τους συνταγματικούς περιορισμούς της απεργίας δεν υπάρχει κλιμάκωση. Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών δεν είναι ένας πρόσθετος και μείζων περιορισμός της απεργίας και δεν πολλαπασιάζει τους συνταγματικά θεμιτούς περιορισμούς του απεργιακού δικαιώματος που θεμελιώνονται στο άρθρο 23 παρ.2 Σ. Η επίταξη είναι μέσο προσανατολισμένο σε τελείως διαφορετικό σκοπό. Παρά ταύτα η δυνατότητα κάλυψης των διαφόρων έκτακτων αναγκών με το προσωπικό ασφαλείας ή εργαζομένους που δεν απεργούν είναι ένα ισχυρό κριτήριο για τον έλεγχο της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 22 παρ.4 εδ.β` Σ και την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας.
Η δυνατότητα δικαστικού ελέγχου δεν εξουδετερώνει βέβαια το ενδεχόμενο της καταστρατήγησης του αρθρ.22 παρ.4 και μιας εκ του πλαγίου, επιβολής πρόσθετων περιορισμών στο δικαίωμα της απεργίας. Η Διοίκηση διαθέτει ευρύ περιθώριο διακριτικής ευχέρειας και ελεύθερης εκτίμησης. Τα πραγματολογικά δεδομένα ,όμως που βρίσκονται στον εμπειρικό χαρακτήρα όλων των προϋποθέσεων του αρθρ.22 παρ.4 είναι τόσο προφανή και πασίδηλα, ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέριας της διοίκησης και της πολιτικής πρόγνωσης της Κυβέρνησης ιδίως υπό το πρίσμα των περιορισμών που διέπουν αυτούς τους ίδιους περιορισμούς των συνταγματικών ελευθεριών.Τα τελευταία χρόνια πάντως έγινε επανειλημμένα πολιτική επιστράτευση απεργών σε σοβαρές περιπτώσεις με επίκληση του γενικού συμφέροντος, του κινδύνου για την εθνική οικονομία ή την κοινωνική ζωή της χώρας ή τη δημόσια υγεία ή την αποδιοργάνωση των εναέριων συγκοινωνιών .Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση επιστράτευσεως το 1986 των χειριστών και ιπταμένων μηχανικών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το ΣτΕ έκρινε ,ότι νόμιμα έγινε η επιστράτευση .Αντίθετα η θεωρία σχεδόν σύσσωμη διατύπωσε έντονα την αντίθεσή της και χαρακτήρισε την πολιτική επιστράτευση αντισυνταγματική λόγω της μη συνδρομής των προϋποθέσεων του αρθ.22 παρ.4 Σ. Η επιτροπή εμπειρογνομόνων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για την εξέταση της προσφυγής των χειριστών της πολιτικής αεροπορίας απεφάνθη επίσης ,ότι η πρακτική της πολιτικής επιστρατεύσεως στην περίπτωση τους ήταν αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις 29/1920 και 105/1957 και σύστησε εναρμόνιση του.ν.17/1974 με τις συμβάσεις αυτές .
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει συνδεθεί τεχνητά η πολιτική επιστράτευση με το δίκαιο της απεργίας ως ένας και μάλιστα ο ριζικότερος από τους τρόπους λήξεως της απεργίας. Η συνδικαλιστική ελευθερία κατοχυρώνεται και προστατεύεται ως δικαίωμα των εργαζομένων κατά τρόπο ουσιαστικό όχι μόνο από το άρθρο 23 του Σ. αλλά και από το διεθνές δίκαιο .Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι η σχέση του απεργιακού φαινομένου με τις προϋποθέσεις επίταξης προσωπικών υπηρεσιών που τάσσει το άρθρο 22 παρ.4 εδ.β`.
Καταρχήν είναι αδιάφορο αν πρόκειται για απεργία νόμιμη ,παράνομη με την στενή έννοια του όρου ή καταχρηστική. Όπως είναι και αδιάφορο αν επαρκεί ή όχι το προσωπικό ασφαλείας που προσδιορίζεται κατά νόμο ιδίως στον δημόσιο τομέα και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών έχει διαφορετική τελεολογία ,υπακούει στις ουσιαστικές προϋποθέσεις του αρθ.22 παρ.4 και δεν συνδέεται με τον έλεγχο της νομιμότητας μιας απεργίας. Δεν συνδέεται κατά μείζονα λόγο ούτε με την δυνατότητα έμμεσης αναγκαστικής εκτέλεσης μιας δικαστικής απόφασης που διαπιστώνει τον παράνομο ή καταχρηστικό χαρακτήρα της απεργίας. Οι λόγοι αυτοί δεν είναι από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 22 παρ.4 εδ.β` και η επίκληση τους θα καθιστούσε την επίταξη προφανώς παράνομη.
Έτσι τίθεται το ερώτημα αν η απεργία ως factum μπορεί να συνιστά λόγο εφαρμογής του αρθ.22 παρ 4 του Σ, μπορεί δηλαδή μια απεργιακή κινητοποίηση να συγκροτεί την αντικειμενική υπόσταση των λόγων για τους οποίους είναι κατά το Σύνταγμα δυνατή η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μπορεί να συμβεί, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση ούτε θεομηνίας, ούτε πολέμου ούτε επιστράτευσης. Αντίθετα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι μια κινητοποίηση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα σχετικά με τις αμυντικές ανάγκες της χώρας ή τη δημόσια υγεία. Δηλαδή δεν αποκλείεται μια απεργιακή κινητοποίηση να προκαλέσει ή αν επιτείνει μια κατάσταση που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία.(π.χ. απεργία γιατρών ή των υπαλλήλων καθαριότητας.) όπως και μια κατάσταση συνδεδεμένη με τις ανάγκες της άμυνας της χώρας.
Και στις δυο αυτές υποθετικές περιιπτώσεις ,βασικός και στοιχειώδης κανόνας που απορρέει από την αρχή της αναλογικότητας είναι να μην μπορεί να καλυφθεί η οποιαδήποτε ανάγκη από άλλες κατηγορίες εργαζομένων που δεν απεργούν ή από το προσωπικό ασφαλείας .Με βάση μάλιστα την ΔΣΕ 105 έχει θεωρηθεί, ότι το μέτρο της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών απεργών δεν είναι θεμιτό εφόσον οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών άλλων ατόμων ή κατηγοριών προσώπων που δεν απεργούν. Ένας τέτοιος όμως περιορισμός είναι χωρίς περιεχόμενο ,όταν η κατηγορία εργαζομένων που απεργεί είναι μια κατηγορία με απολύτως εξειδικευμένες τεχνικές ή επιστημονικές γνώσεις .Βέβαια ανάμεσα στο άρθρο 22 παρ.4 και τους συνταγματικούς περιορισμούς της απεργίας δεν υπάρχει κλιμάκωση. Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών δεν είναι ένας πρόσθετος και μείζων περιορισμός της απεργίας και δεν πολλαπασιάζει τους συνταγματικά θεμιτούς περιορισμούς του απεργιακού δικαιώματος που θεμελιώνονται στο άρθρο 23 παρ.2 Σ. Η επίταξη είναι μέσο προσανατολισμένο σε τελείως διαφορετικό σκοπό. Παρά ταύτα η δυνατότητα κάλυψης των διαφόρων έκτακτων αναγκών με το προσωπικό ασφαλείας ή εργαζομένους που δεν απεργούν είναι ένα ισχυρό κριτήριο για τον έλεγχο της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 22 παρ.4 εδ.β` Σ και την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας.
Η δυνατότητα δικαστικού ελέγχου δεν εξουδετερώνει βέβαια το ενδεχόμενο της καταστρατήγησης του αρθρ.22 παρ.4 και μιας εκ του πλαγίου, επιβολής πρόσθετων περιορισμών στο δικαίωμα της απεργίας. Η Διοίκηση διαθέτει ευρύ περιθώριο διακριτικής ευχέρειας και ελεύθερης εκτίμησης. Τα πραγματολογικά δεδομένα ,όμως που βρίσκονται στον εμπειρικό χαρακτήρα όλων των προϋποθέσεων του αρθρ.22 παρ.4 είναι τόσο προφανή και πασίδηλα, ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος των άκρων ορίων της διακριτικής ευχέριας της διοίκησης και της πολιτικής πρόγνωσης της Κυβέρνησης ιδίως υπό το πρίσμα των περιορισμών που διέπουν αυτούς τους ίδιους περιορισμούς των συνταγματικών ελευθεριών.Τα τελευταία χρόνια πάντως έγινε επανειλημμένα πολιτική επιστράτευση απεργών σε σοβαρές περιπτώσεις με επίκληση του γενικού συμφέροντος, του κινδύνου για την εθνική οικονομία ή την κοινωνική ζωή της χώρας ή τη δημόσια υγεία ή την αποδιοργάνωση των εναέριων συγκοινωνιών .Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση επιστράτευσεως το 1986 των χειριστών και ιπταμένων μηχανικών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το ΣτΕ έκρινε ,ότι νόμιμα έγινε η επιστράτευση .Αντίθετα η θεωρία σχεδόν σύσσωμη διατύπωσε έντονα την αντίθεσή της και χαρακτήρισε την πολιτική επιστράτευση αντισυνταγματική λόγω της μη συνδρομής των προϋποθέσεων του αρθ.22 παρ.4 Σ. Η επιτροπή εμπειρογνομόνων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για την εξέταση της προσφυγής των χειριστών της πολιτικής αεροπορίας απεφάνθη επίσης ,ότι η πρακτική της πολιτικής επιστρατεύσεως στην περίπτωση τους ήταν αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις 29/1920 και 105/1957 και σύστησε εναρμόνιση του.ν.17/1974 με τις συμβάσεις αυτές .
Σαν τρελό φορτηγό! 2
Οχι οτι δεν το περίμενα…
Η πλαγιομετωπική με το θέμα των φορτηγών ήταν έως και αναμενόμενη. Απλώς, πάντοτε έχω αυτή τη γαμημένη ελπίδα οτι δεν θα πατάμε ΟΛΕΣ τις μπανανόφλουδες που είναι σκορπισμένες στο δρόμο μας.
Ματαίως!
Η κυβέρνηση πρέπει να αποσύρει άμεσα το απαράδεκτο νομοσχέδιο για τις οδικές μεταφορές και να προχωρήσει σε έναν ευρύτατο διάλογο με τους ενδιαφερόμενους και την κοινωνία προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ευρύτατες δυνατές συναινέσεις.
…δήλωσε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, βουλευτής του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Αλάργα μην απεργήσει ο Κόκκαλης και ο Βαρδινογιάννης δηλαδή!
Να περισώσει τα πράγματα προσπαθεί ο Δημήτρης Παπαδημούλης:
Αντίθετος στις κινητοποιήσεις των μεταφορέων δήλωσε χθες ο Δ. Παπαδημούλης. Μιλώντας στον ρ/σ «Θέμα», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι «ένα κόμμα της αριστεράς πρέπει να αποφεύγει να υποστηρίζει συλλήβδην όλες τις κινητοποιήσεις και όλες τις μορφές αντίδρασης«. Ταυτόχρονα ανέφερε πως «αυτή η κινητοποίηση, η μορφή που παίρνει, του στραγγαλισμού της αγοράς, ουρές στα βενζινάδικα κ.λπ. κ.λπ. δεν έχει την κοινωνική συμπαράσταση». Παράλληλα σημείωσε ότι το επάγγελμα δεν πρέπει να παραμείνει κλειστό, ενώ πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση έπρεπε να μεριμνήσει για την κατηγορία οδηγών δημόσιας χρήσης που «έχουν πάρει την άδεια πρόσφατα, δεν έχουν προλάβει να κάνουν έστω και στοιχειώδη απόσβεση και τώρα με το κυβερνητικό νομοσχέδιο μειώνεται πολύ η αξία αυτής της άδειας». Ο Δ. Παπαδημούλης απέρριψε επίσης το σχέδιο επιστράτευσης της κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντάς το ως «αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό μέτρο που δεν ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη». (Αυγή)
Με παρηγορεί.
Δεν μου αρκεί!
Βαρέθηκα!
Το ποτήρι ξεχειλίζει και ξεχειλίζει και ξεχειλίζει…
Παπαγαλάκια συμφερόντων
Θύελλα αντιδράσεων από την απεργία βυτιοφόρων και φορτηγών έγραφε ο τηλεοπτικός τίτλος με τον οποίο προανήγγειλε το επικείμενο δελτίο ειδήσεων χθες βράδυ.
Δεν σταματούσε εκεί. Με τον ίδιο δραματοποιημένο τρόπο, πληροφορούσε τους τηλεθεατές και για τις επιπτώσεις στον τουρισμό από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην πολιτική αεροπορία. Ο πολίτης-τηλεθεατής δεν θα πληροφορηθεί ποτέ αναλυτικά -όπως συνέβη και χθες- για τα αίτια των κινητοποιήσεων, τα αιτήματα των απεργών. Ετσι γίνεται σχεδόν πάντα. Γνωστοποιούνται με έμφαση κάθε λογής απεργίες, παραλείπονται οι λόγοι των απεργιών, μεγεθύνονται με τρόπο υπερβολικό οι επιπτώσεις κάθε απεργίας. Τις προάλλες οι ναυτεργάτες έκαναν πόλεμο στον τουρισμό, το ίδιο έκαναν και οι απλήρωτοι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού, το ίδιο καταστρεπτικά -σύμφωνα με πολλά κανάλια- λειτουργεί κάθε είδους απεργία. Διάφορα «παπαγαλάκια» ποικιλώνυμων συμφερόντων επιτίθενται σε απεργίες με τρόπο χειρότερο από εκείνον της ίδιας της κυβέρνησης. Χρησιμοποιούν τον περίφημο «κοινωνικό αυτοματισμό», στρέφουν δηλαδή ουσιαστικά την μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Με την εξουσία των μικροφώνων παίζουν ρόλο συμπληρωματικό της κυβέρνησης.
Ανεξαρτήτως χρώματος, γαλάζιου ή πράσινου. Το ίδιο συμβαίνει σχεδόν πάντα και σε κάθε κινητοποίηση, οποιασδήποτε ομάδας. Είτε λέγονται αγρότες είτε λιμενεργάτες είτε καθηγητές. Αν κάποιος ακολουθούσε την -κατευθυνόμενη- λογική των καναλιών αυτών, δεν θα έπρεπε να γίνεται καμία απεργία, αφού έχει επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο. Αν ήταν στο χέρι τους, θα καταργούσαν τις απεργίες· ευτυχώς δεν είναι. Το θέμα δεν αφορά μόνο τη χρησιμοποίηση της εξουσίας από ανθρώπους που δεν νομιμοποιήθηκαν ποτέ για να την έχουν, αφορά την ίδια τη δημοσιογραφική δεοντολογία…
Πηγή: Ε
Ανωνυμία των blogs ή τα 5 ελλείμματα που θρέφουν τον Τρωικό Πόλεμο
Εδώ το πόστ του Στάθη Χαϊκάλη!
ΑΝεμος 