Day / 24 Αυγούστου, 2010

by ANemos

Η αυτογνωσία του Γιάννη Μαρίνου

Προχθές, ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος έγραφε σε άρθρο του με τίτλο «Για χρήσιμη αυτογνωσία»:

«Ο αείμνηστος σύγχρονος φιλόσοφος και πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας μετά τη Μεταπολίτευση Κωνσταντίνος Τσάτσος πριν από κάποιες δεκαετίες έδωσε στη δημοσιότητα μετάφραση αποσπασμάτων από επιστολές του ρωμαίου συγκλητικού Μενένιου Απιου προς τον φίλο του Ατίλιο Νάβιο, ο οποίος επρόκειτο να τον διαδεχθεί στη διακυβέρνηση της Αχαΐας. Σ΄ αυτές τον συμβουλεύει για το πώς μπορεί να χειριστεί τους Ελληνες αξιοποιώντας κυρίως τα ελαττώματά τους. Οι πάπυροι αυτοί με την αλληλογραφία των εν λόγω ρωμαίων αξιωματούχων βρέθηκαν στην τοποθεσία Οξύρρυγχος της Αιγύπτου, εξ ου και ονομάστηκαν Οξυρρύγχειοι Πάπυροι».

Και στη συνέχεια παραθέτει το τι έλεγε ο Μενένιος για τους Ελληνες!!!

Το άρθρο κατέληγε ως εξής:

Οι Ελληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα.Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης, ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. Ο Ελληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του,δεν μπορεί να το παραδεχθεί.Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στη γενικότητά του». Εξαιρετικά επίκαιρη η κατάληξη που ανατρέπει τον βουλγαράκειο ισχυρισμό, «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», καθώς και την κομμουνιστοφασιστική παρελαύνουσα διακήρυξη «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Διότι ΕΚΕΙ ήταν το ζουμί (ή μάλλον η χολή) το να κατακεραυνώσει τους Ελληνες που διαφωνούν με τα όσα γίνονται στις ημέρες μας με μια έξαλλη αντικομμουνιστική κορώνα!
Ελα μου όμως που η αντικομμουνιστική υστερία ΔΕΝ είναι καλός σύμβουλος για υπερήλικες νεοφιλελεύθερους!
Διότι ο Μενένιος ουδέποτε υπήρξε…

Πριν από 55 και βάλε χρόνια, ο Κωνσταντίνος (ή Κωστάκης) Τσάτσος, γερός συντηρητικός λόγιος και στυλοβάτης των κυβερνήσεων της καραμανλικής ΕΡΕ, που αργότερα έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας, έγραψε μερικά καλογραμμένα δοκίμια για τον χαρακτήρα των Νεοελλήνων και είχε μια φαεινή πραγματικά ιδέα. Αντί να τα υπογράψει με το όνομά του, οπότε θα συναντούσαν από παγερή αδιαφορία έως ενοχλημένες αντιδράσεις, τα παρουσίασε σαν μετάφραση από τα… λατινικά, τάχα ότι ήταν επιστολές που έγραψε ο Ρωμαίος συγκλητικός Μενένιος Άπιος προς τον φίλο του Ατίλιο Νάβιο, που επρόκειτο να αναλάβει ως ανθύπατος τη διακυβέρνηση της ρωμαϊκής επαρχίας της Αχαΐας. Ο Μενένιος (ανύπαρκτο βέβαια πρόσωπο) υποτίθεται πως είχε ήδη υπηρετήσει σ’ αυτή τη θέση και θέλησε να μεταφέρει την πείρα του στον φίλο του, να του υποδείξει πώς να κουμαντάρει τους Έλληνες.

Για να πάρετε μια μικρή γεύση από τις δήθεν συμβουλές του Μενενίου: Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική; Πες τους:“Σας υπόσχομαι αλλαγή”. Πες τους:“Θα θεσπίσω νέους νόμους”.

Υποτίθεται ότι σε μια ανασκαφή στην Αίγυπτο, στα ερείπια της αρχαίας Οξυρρύγχου, είχαν έρθει στο φως μερικοί πάπυροι που περιείχαν τις επιστολές του Μενενίου, και ένας φίλος του Τσάτσου, καθηγητής σε ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, του είχε δώσει το λατινικό κείμενο.

Η πρώτη δημοσίευση έγινε στο περιοδικό Νέα Εστία, που επί σειρά ετών συγκέντρωνε την αφρόκρεμα της συντηρητικής (και όχι μόνο, για να είμαστε δίκαιοι) διανόησης. H «ανακάλυψη» συζητήθηκε πολύ. Το θέμα είναι ότι ο Κ. Τσάτσος όχι μόνο δεν παραδέχτηκε αμέσως ή έστω λίγους μήνες αργότερα ότι επρόκειτο για φάρσα, αλλά και αναδημοσίεψε το πλαστό κείμενο στο βιβλίο του «Αφορισμοί και διαλογισμοί (β’ σειρά)» (Εστία, 2η έκδ. 1970, σελ. 243 κ.ε.) Έτσι του προσέδωσε αυξημένο κύρος και για πολλά χρόνια πάρα πολλοί πίστευαν πως το κείμενο ήταν μετάφραση από αυθεντικές επιστολές της ρωμαϊκής εποχής.

Πολλοί αλλά όχι όλοι, διότι η Αθήνα είναι μικρό μέρος και αρκετοί ήξεραν το μυστικό. Έτσι, όταν το 1983 έγινε θόρυβος από τις εφημερίδες για τη γνησιότητα των επιστολών, αναγκάστηκε τελικά ο Κ. Τσάτσος να ομολογήσει ότι ήταν φάρσα. Διακινδυνεύω την υπόθεση ότι είχε σκοπό να το αποκαλύψει πολύ νωρίτερα, αλλά γοητεύτηκε από την επιτυχία της φάρσας και δεν του έκανε καρδιά να «σκοτώσει» τον ήρωά του.

Τέλος πάντων, παρά τη διάψευση, η οποία επανελήφθη αργότερα σε αρκετά έγκυρα έντυπα, το πλαστό κείμενο δεν έπαψε να αναδημοσιεύεται κατά καιρούς σε εφημερίδες, ακόμα και σε βιβλία. Η ακαταμάχητη γοητεία του πλαστού κειμένου πήγαζε (κατά τη γνώμη μου) από το ότι περιλάμβανε ορισμένες παρατηρήσεις για τους αρχαίους Έλληνες που φαίνονταν να ταιριάζουν ακριβώς και στις μέρες μας, σαν να ήταν γραμμένες για τους για τους νεοέλληνες –καθόλου περίεργο, αφού στην πραγματικότητα ήταν γραμμένες για τους για τους νεοέλληνες! Το κείμενο πετύχαινε με ένα σμπάρο δυο καλοθρεμμένα τρυγόνια: από τη μια έδινε μερικές καλογραμμένες και ευστοχοφανείς παρατηρήσεις για τον χαρακτήρα του Νεοέλληνα, και από την άλλη επιβεβαίωνε πανηγυρικά τη συνέχεια της φυλής, αφού Νεοέλληνες και αρχαίοι εμφανίζονταν να μοιράζονται τα ίδια προτερήματα και ελαττώματα.

Αυτά είναι τα χάλια μας, κύριοι!
Για να μη νομίζει κανείς οτι μόνο οι νεώτεροι δημοσιογραφίσκοι φταίνε για την κατάντια των ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Προφανώς μεγάλο μέρος της ευθύνης έχουν και οι παλαίμαχοι «δάσκαλοι» του επαγγέλματος. Διότι με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοιες αηδίες θα μάθεις….
by ANemos

99 χρόνια από τη γέννηση του σ. "Πάμπλο"


Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μιχάλης Ράπτης, μια από τις ηγετικές μορφές του ελληνικού τροτσκιστικού κινήματος. Γνωστός και ως «Πάμπλο», ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, διατέλεσε γραμματέας της Δ΄Διεθνούς, ενώ έπαιξε ηγετικό ρόλο στις επαναστάσεις κατά της αποικιοκρατίας που ξέσπασαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μ. Ράπτης αυτοπροσδιοριζόταν ως απόλυτος οπαδός της ουτοπίας και ως άνθρωπος που οτιδήποτε ανθρώπινο δεν του είναι ξένο και έλεγε:«αν δεν έχει κανείς ένα όραμα, αν δε θέλει να ξεπεράσει το παρόν στο όνομα πάντα της πραγματικότητας, αν δεν τείνει πάντα σε κάτι πάνω απ’τα παρόντα, είναι χαμένος. Η ουτοπία είναι κίνητρο προς κάτι το καλύτερο- και ευτυχώς που υπάρχει».

Ο «Πάμπλο» έφυγε από τη ζωή στις 20/02/1996. Τους κυριότερους σταθμούς της πολιτικής του δράσης περιγράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, λίγο μετά τον θάνατό του:

«Ο Μιχάλης Ράπτης, γνωστός και ως «Πάμπλο», γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 24 Αυγούστου 1911 και τελείωσε το Πολυτεχνείο της Αθήνας, ενώ συνέχισε με σπουδές πολεοδομίας και στατιστικής στο Παρίσι.

Πολύ γρήγορα τον τράβηξε η πολιτική. Στις μεγάλες φοιτητικές απεργίες του μεσοπολέμου συνδέεται με τη οργάνωση των αρχειομαρξιστών, από όπου όμως θα αποχωρήσει και θα προσανατολισθεί τελικά στη συνεργασία με το τροτσκιστικό ρεύμα του «Σπάρτακου», υπό την ηγεσία του πρώην γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Παντελή Πουλιόπουλου. Για τη δράση του συλλαμβάνεται από τη δικτατορία του Μεταξά.

Με εντολή του ίδιου του Πουλιόπουλου φεύγει από την Ελλάδα και εκπροσωπεί τους Έλληνες τροτσκιστές στο ιδρυτικό συνέδριο της Τετάρτης Διεθνούς, που έγινε στα περίχωρα του Παρισιού το 1938. Παρέμεινε στη Γαλλία, στην παρανομία ως επί το πλείστον, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ενώ από το 1943 εκλέγεται οργανωτικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου της Τετάρτης Διεθνούς που αναλαμβάνει, μετά τον πόλεμο, την ανασυγκρότηση του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος.

Ένας από τους βασικότερους ηγέτες αυτού του κινήματος, μαζί με τον Βέλγο οικονομολόγο Ερνέστ Μαντέλ, ο Πάμπλο διακρίνεται από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του και την ενεργό συμμετοχή του στο κύμα των επαναστάσεων κατά της αποικιοκρατίας που ξεσπούν μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποστηρίζει από την πρώτη στιγμή την επανάσταση στην Αλγερία και οργανώνει ένα διεθνές δίκτυο για τον εφοδιασμό της με όπλα. Μετά την άνοδο του Ντε Γκωλ στην εξουσία, μεταφέρει τη δράση του στο Άμστερνταμ, όπου και συλλαμβάνεται τελικά, δικάζεται και καταδικάζεται για τη δράση του υπέρ των Αλγερίνων.

Μετά την απελευθέρωσή του φτάνει στην Αλγερία, που βρίσκει την ανεξαρτησία της και εμπνέει τη δημιουργία επιτροπών αυτοδιαχείρισης, που θα διαχειριστούν τις ιδιοκτησίες που άφησαν πίσω τους οι Γάλλοι. Στο Αλγέρι συναντάται με όλους σχεδόν τους ηγέτες των αντιαποικιακών κινημάτων, ενώ από αυτή την περίοδο χρονολογείται και η σχέση του με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Όταν ένα πραξικόπημα ανατρέπει τον πρώτο πρόεδρο της Αλγερίας Μπεν Μπελά, ο Μιχάλης Ράπτης κρύβεται και στη συνέχεια φεύγει κρυφά από τη χώρα με τη βοήθεια ιδίως του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Αγκόλας.

Η ιδέα της αυτοδιαχείρισης, ως έννοιας που προσδίδει συγκεκριμένο νόημα στο σοσιαλισμό και έρχεται σε αντίθεση με τη διαχείριση της κρατικής εξουσίας από ένα και μόνο κόμμα, είναι μια από τις κεντρικές ιδέες της πολιτικής δράσης του Μιχάλη Ράπτη, που υποστηρίζει τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, στη σύγκρουσή της με τον Στάλιν. Η στάση όμως που θα πάρει ο Τίτο στον πόλεμο της Κορέας ψυχραίνει τις σχέσεις των τροτσκιστών με το Βελιγράδι.

Πάντα κριτικός απέναντι στα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ο Μιχάλης Ράπτης τα υποστηρίζει εναντίον της «επιθετικής πολιτικής του ιμπεριαλισμού», εκφράζει όμως την αλληλεγγύη του προς την επανάσταση του 1956 στην Ουγγαρία και την Άνοιξη της Πράγας, το 1968. Αντιτίθεται στην επιστροφή στον καπιταλισμό, υποστηρίζει όμως ότι στην υποθετική περίπτωση που η ίδια η εργατική τάξη αποβλέψει σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν μπορεί το κόμμα να την εμποδίσει.

Το 1963 διαγράφεται από την Τέταρτη Διεθνή για παραβάσεις του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», μια διαφωνία που πέραν των πολιτικών διαφορών που την προκάλεσαν, αντανακλά την αντίθεσή του στην ιδέα ενός τελειωμένου «επαναστατικού προγράμματος» και μιας μεσσιανικής οργάνωσης. Δημιουργεί την επιθεώρηση «Αυτοδιαχειρίσεις» με τον Μισέλ Γκολμάν και του Ντανιέλ Γκερέν και θεωρεί το Μάη του ΄68 ως μια επιβεβαίωση των ιδεών του για την αυτοδιαχείριση.

Μετά την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών εργάζεται για την ενότητα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της αντίστασης και δημιουργεί ένα δίκτυο για την έξοδο από την Ελλάδα πολλών αγωνιστών κατά της χούντας. Είναι η περίοδος που γνωρίζεται και συνεργάζεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Συνεργάζεται επίσης στενότατα, την ίδια περίοδο, με το παλαιστινιακό κίνημα.

Ακούραστος μέχρι το τέλος του, αφιερώνει τα τελευταία χρόνια του αντιτασσόμενος στη «νέα παγκόσμια τάξη», όπως ο ίδιος αντιλαμβάνεται να επιβάλλεται στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, οργανώνει σχεδόν μόνος του δύο διεθνή συνέδρια κατά των κυρώσεων εναντίον του Ιράκ, της Λιβύης και της Κούβας.

by ANemos

99 χρόνια από τη γέννηση του σ. "Πάμπλο"


Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μιχάλης Ράπτης, μια από τις ηγετικές μορφές του ελληνικού τροτσκιστικού κινήματος. Γνωστός και ως «Πάμπλο», ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, διατέλεσε γραμματέας της Δ΄Διεθνούς, ενώ έπαιξε ηγετικό ρόλο στις επαναστάσεις κατά της αποικιοκρατίας που ξέσπασαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μ. Ράπτης αυτοπροσδιοριζόταν ως απόλυτος οπαδός της ουτοπίας και ως άνθρωπος που οτιδήποτε ανθρώπινο δεν του είναι ξένο και έλεγε:«αν δεν έχει κανείς ένα όραμα, αν δε θέλει να ξεπεράσει το παρόν στο όνομα πάντα της πραγματικότητας, αν δεν τείνει πάντα σε κάτι πάνω απ’τα παρόντα, είναι χαμένος. Η ουτοπία είναι κίνητρο προς κάτι το καλύτερο- και ευτυχώς που υπάρχει».

Ο «Πάμπλο» έφυγε από τη ζωή στις 20/02/1996. Τους κυριότερους σταθμούς της πολιτικής του δράσης περιγράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, λίγο μετά τον θάνατό του:

«Ο Μιχάλης Ράπτης, γνωστός και ως «Πάμπλο», γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 24 Αυγούστου 1911 και τελείωσε το Πολυτεχνείο της Αθήνας, ενώ συνέχισε με σπουδές πολεοδομίας και στατιστικής στο Παρίσι.

Πολύ γρήγορα τον τράβηξε η πολιτική. Στις μεγάλες φοιτητικές απεργίες του μεσοπολέμου συνδέεται με τη οργάνωση των αρχειομαρξιστών, από όπου όμως θα αποχωρήσει και θα προσανατολισθεί τελικά στη συνεργασία με το τροτσκιστικό ρεύμα του «Σπάρτακου», υπό την ηγεσία του πρώην γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Παντελή Πουλιόπουλου. Για τη δράση του συλλαμβάνεται από τη δικτατορία του Μεταξά.

Με εντολή του ίδιου του Πουλιόπουλου φεύγει από την Ελλάδα και εκπροσωπεί τους Έλληνες τροτσκιστές στο ιδρυτικό συνέδριο της Τετάρτης Διεθνούς, που έγινε στα περίχωρα του Παρισιού το 1938. Παρέμεινε στη Γαλλία, στην παρανομία ως επί το πλείστον, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ενώ από το 1943 εκλέγεται οργανωτικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου της Τετάρτης Διεθνούς που αναλαμβάνει, μετά τον πόλεμο, την ανασυγκρότηση του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος.

Ένας από τους βασικότερους ηγέτες αυτού του κινήματος, μαζί με τον Βέλγο οικονομολόγο Ερνέστ Μαντέλ, ο Πάμπλο διακρίνεται από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του και την ενεργό συμμετοχή του στο κύμα των επαναστάσεων κατά της αποικιοκρατίας που ξεσπούν μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υποστηρίζει από την πρώτη στιγμή την επανάσταση στην Αλγερία και οργανώνει ένα διεθνές δίκτυο για τον εφοδιασμό της με όπλα. Μετά την άνοδο του Ντε Γκωλ στην εξουσία, μεταφέρει τη δράση του στο Άμστερνταμ, όπου και συλλαμβάνεται τελικά, δικάζεται και καταδικάζεται για τη δράση του υπέρ των Αλγερίνων.

Μετά την απελευθέρωσή του φτάνει στην Αλγερία, που βρίσκει την ανεξαρτησία της και εμπνέει τη δημιουργία επιτροπών αυτοδιαχείρισης, που θα διαχειριστούν τις ιδιοκτησίες που άφησαν πίσω τους οι Γάλλοι. Στο Αλγέρι συναντάται με όλους σχεδόν τους ηγέτες των αντιαποικιακών κινημάτων, ενώ από αυτή την περίοδο χρονολογείται και η σχέση του με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Όταν ένα πραξικόπημα ανατρέπει τον πρώτο πρόεδρο της Αλγερίας Μπεν Μπελά, ο Μιχάλης Ράπτης κρύβεται και στη συνέχεια φεύγει κρυφά από τη χώρα με τη βοήθεια ιδίως του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Αγκόλας.

Η ιδέα της αυτοδιαχείρισης, ως έννοιας που προσδίδει συγκεκριμένο νόημα στο σοσιαλισμό και έρχεται σε αντίθεση με τη διαχείριση της κρατικής εξουσίας από ένα και μόνο κόμμα, είναι μια από τις κεντρικές ιδέες της πολιτικής δράσης του Μιχάλη Ράπτη, που υποστηρίζει τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, στη σύγκρουσή της με τον Στάλιν. Η στάση όμως που θα πάρει ο Τίτο στον πόλεμο της Κορέας ψυχραίνει τις σχέσεις των τροτσκιστών με το Βελιγράδι.

Πάντα κριτικός απέναντι στα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ο Μιχάλης Ράπτης τα υποστηρίζει εναντίον της «επιθετικής πολιτικής του ιμπεριαλισμού», εκφράζει όμως την αλληλεγγύη του προς την επανάσταση του 1956 στην Ουγγαρία και την Άνοιξη της Πράγας, το 1968. Αντιτίθεται στην επιστροφή στον καπιταλισμό, υποστηρίζει όμως ότι στην υποθετική περίπτωση που η ίδια η εργατική τάξη αποβλέψει σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν μπορεί το κόμμα να την εμποδίσει.

Το 1963 διαγράφεται από την Τέταρτη Διεθνή για παραβάσεις του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», μια διαφωνία που πέραν των πολιτικών διαφορών που την προκάλεσαν, αντανακλά την αντίθεσή του στην ιδέα ενός τελειωμένου «επαναστατικού προγράμματος» και μιας μεσσιανικής οργάνωσης. Δημιουργεί την επιθεώρηση «Αυτοδιαχειρίσεις» με τον Μισέλ Γκολμάν και του Ντανιέλ Γκερέν και θεωρεί το Μάη του ΄68 ως μια επιβεβαίωση των ιδεών του για την αυτοδιαχείριση.

Μετά την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών εργάζεται για την ενότητα όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της αντίστασης και δημιουργεί ένα δίκτυο για την έξοδο από την Ελλάδα πολλών αγωνιστών κατά της χούντας. Είναι η περίοδος που γνωρίζεται και συνεργάζεται με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Συνεργάζεται επίσης στενότατα, την ίδια περίοδο, με το παλαιστινιακό κίνημα.

Ακούραστος μέχρι το τέλος του, αφιερώνει τα τελευταία χρόνια του αντιτασσόμενος στη «νέα παγκόσμια τάξη», όπως ο ίδιος αντιλαμβάνεται να επιβάλλεται στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, οργανώνει σχεδόν μόνος του δύο διεθνή συνέδρια κατά των κυρώσεων εναντίον του Ιράκ, της Λιβύης και της Κούβας.

by ANemos

Ο πραγματικός εφιάλτης του Μνημόνιου

…δεν είναι μόνο οι περικοπές μισθών και συντάξεων, ούτε οι αυξήσεις του ΦΠΑ.

Ο πραγματικός εφιάλτης ήταν μέχρι χθες αόρατος και τώρα γίνεται ορατός:
Η χώρα και η κοινωνία καταρρέουν από τις περικοπές.
Οι υποδομές πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα γκρεμιζόντουσαν τα πάντα μετά από έναν πόλεμο.
Κι ακόμη είμαστε στην αρχή.
____
Αυτό είχε γραφτεί στις 10 Φεβρουαρίου τρέχοντος… (προφητικό; ΔΕΝ νομίζω!):
7 Φεβ 10 – 22:12

Ο μισός εφιάλτης

by ANemos

Ο πραγματικός εφιάλτης του Μνημόνιου

…δεν είναι μόνο οι περικοπές μισθών και συντάξεων, ούτε οι αυξήσεις του ΦΠΑ.

Ο πραγματικός εφιάλτης ήταν μέχρι χθες αόρατος και τώρα γίνεται ορατός:
Η χώρα και η κοινωνία καταρρέουν από τις περικοπές.
Οι υποδομές πέφτουν σαν χάρτινοι πύργοι.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα γκρεμιζόντουσαν τα πάντα μετά από έναν πόλεμο.
Κι ακόμη είμαστε στην αρχή.
____
Αυτό είχε γραφτεί στις 10 Φεβρουαρίου τρέχοντος… (προφητικό; ΔΕΝ νομίζω!):
7 Φεβ 10 – 22:12

Ο μισός εφιάλτης

by ANemos

Ανησυχία προκαλεί η αυξημένη παρουσία μεδουσών στις ελληνικές θάλασσες – Το Αρχιπέλαγος ενημερώνει και καθησυχάζει

«Μιλάμε για πληθυσμιακή έξαρση μεδουσών, όταν δεκάδες με εκατοντάδες μέδουσες μαζεύονται ανά κυβικό μέτρο», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η υδροβιολόγος και συντονίστρια έρευνας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», κ. Αναστασία Μήλιου, σημειώνοντας: «Οπότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πληθυσμιακή έξαρση φέτος των μεδουσών». Εύστοχα, λοιπόν, ο αντινομάρχης Εβρου, κ. Μιχάλης Κογιομτζής, μίλησε για «σύνηθες φαινόμενο που διαρκεί λίγες ημέρες» τον Δεκαπενταύγουστο, όταν παραθεριστές διαμαρτυρήθηκαν έντονα για μέδουσες, που προκάλεσαν στους πιο ευαίσθητους από τους λουόμενους κοκκινίλες και φαγούρα.

Ο κύκλος ζωής των μεδουσών επηρεάζεται εποχικά και οι πληθυσμιακές εξάρσεις κάποια καλοκαίρια είναι φυσιολογικές», εξηγεί η θαλάσσια βιολόγος και συντονίστρια θαλάσσιας έρευνας στο «Αρχιπέλαγος», κ. Μόνικα Δημητρίου και συμπληρώνει: «Κυριότερες αιτίες των εξάρσεων είναι η αύξηση της θερμοκρασίας και η υπεραλίευση. Όταν υπεραλιεύονται ή θανατώνονται φυσικοί θηρευτές της μέδουσας -όπως π.χ. η θαλάσσια χελώνα- τότε η τελευταία αυξάνεται. Η θανάτωση των θηρευτών δεν προκαλείται μόνο από τον άνθρωπο. Μπορεί να προκληθεί κι από μια πλαστική σακούλα, που το ψάρι ή η θαλάσσια χελώνα θα νομίζουν ότι είναι μέδουσα, θα την φάνε και θα πεθάνουν από ασφυξία…

Την πληθυσμιακή έξαρση της μέδουσας ευνοεί η ρύπανση της θάλασσας και με άλλους τρόπους: τον υπερτροφισμό (όταν σωρεύονται στη θάλασσα υψηλές ποσότητες «θρεπτικών»συστατικών από βιολογικούς καθαρισμούς που δεν λειτουργούν σωστά, λιπάσματα κ.α.) και τη χαμηλή συγκέντρωση διαλυμένου οξυγόνου (που επίσης προκαλείται από λύματα) η οποία έχει ως συνέπεια την ασφυξία διαφόρων ειδών στη θάλασσα, όμως ευνοεί ιδιαιτέρως την ανάπτυξη της μέδουσας αουρέλια (aurelia aurita).

Τα σοβαρότερα προβλήματα με τις εξάρσεις, όμως, προκαλούνται από είδη-εισβολείς που μεταφέρονται με το έρμα των φορτηγών πλοίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η κατάρρευση των ιχθυοαποθεμάτων και της αλιείας πριν από λίγα χρόνια στη Μαύρη Θάλασσα. Γι’ αυτό σε πολλές περιοχές της γης, τα πλοία αδειάζουν το νερό από το έρμα τους πριν μπουν στους κόλπους, προκειμένου να μη μεταφέρουν επικίνδυνα για τα οικοσυστήματα είδη.

Η μέδουσα Πελαγία είναι είδος που συναντάται συχνά στις ελληνικές θάλασσες. Είναι πλαγκτονοφάγο είδος, ανταγωνίζεται τα ζωοπλαγκτονοφάγα ψάρια για τροφή, ενώ ταυτόχρονα τρέφεται και με τα αυγά τους. Μπορεί να επηρεάσει τα ψάρια σε ιχθυοκαλλιεργητικούς κλωβούς, καθώς ερεθίζει τα βράγχια τους προκαλώντας τους θάνατο.

Η Πελαγία μπορεί να έχει κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις στον τουρισμό. Παρά το γεγονός ότι είναι κυρίως πελαγικό είδος, λόγω ρευμάτων και αέρα, μεγάλες ομάδες μπορεί να μεταφερθούν σε παράκτια νερά, με αποτέλεσμα να τσιμπήσουν τους κολυμβητές. Παρόλο που το τσίμπημά της δεν είναι επικίνδυνο προκαλεί τοπικό πόνο που μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 2 εβδομάδες.

Η Κοτυλόριζα είναι είδος κοινό στις ελληνικές θάλασσες. Χαρακτηρίζεται από την ικανότητά της για αυτόνομη κίνηση στο νερό χωρίς να εξαρτάται από τα θαλάσσια ρεύματα για να μετακινηθεί. Μπορεί να μεγαλώσει σε διάμετρο μέχρι και 35 εκατοστά και συχνά «συνοδεύεται» από νεαρά ψάρια τα οποία βρίσκουν καταφύγιο ανάμεσα στα πλοκάμια της. Είναι εντελώς ακίνδυνη για τον άνθρωπο.

Η Αουρέλια είναι είδος κοινό τόσο στη Μεσόγειο, όσο και σε άλλες θάλασσες στον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο, οι πληθυσμιακές εξάρσεις του είδους σε παράκτιες περιοχές έχουν κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις, τόσο για τον τουρισμό όσο και για την αλιεία (μεγάλες ποσότητες Αουρέλιας καταστρέφουν τα δίχτυα και την ποιότητα των αλιευμάτων). Το είδος αυτό έχει αυξημένη ανθεκτικότητα σε συνθήκες χαμηλού οξυγόνου και έτσι μπορεί να επιβιώσει σε ευτροφικές συνθήκες όπου άλλα είδη δεν μπορούν. Ένα παράδειγμα είναι ο κόλπος της Ελευσίνας, όπου ο συνδυασμός των ευτροφικών νερών και των αγωγών λυμάτων που καταλήγουν στον κόλπο, παρέχουν στις μέδουσες υψηλά ποσοστά οργανικών και ανόργανων ουσιών, στηρίζοντας έτσι ένα ασυνήθιστα μεγάλο πληθυσμό Αουρέλιας.

Διεθνής Επιτροπή για την Επιστημονική Παρακολούθηση της Μεσογείου

Σε κάθε περίπτωση οι πληθυσμιακές εξάρσεις της μέδουσας αποτελούν «δείκτη μέτρησης» για διάφορες αλλαγές στο οικοσύστημα της θάλασσας και κυρίως για την υπεραλίευση και τη μείωση των θαλάσσιων αποθεμάτων. Γι αυτό το «Αρχιπέλαγος», σε συνεργασία με τη Διεθνή Επιτροπή για την Επιστημονική Παρακολούθηση της Μεσογείου (CIESM), υποστηρίζει στην Ελλάδα τη δια-μεσογειακή πρωτοβουλία Jellywatch,με την οποία ενθαρρύνεται η συμμετοχή του κοινού στην καταγραφή πληθυσμιακών εξάρσεων μεδουσών. Στην Ελλάδα με περισσότερα από 18.000 χλμ. ακτογραμμής και 220.000 τ.μ. επιφάνεια θάλασσας, η συγκέντρωση δεδομένων για πληθυσμιακές εξάρσεις δεν είναι εύκολη. Γι αυτό, σημειώνει η κ. Μήλιου «η συμμετοχή όλων στην παρατήρηση και καταγραφή πληθυσμιακών εξάρσεων είναι πολύτιμη».

Εάν παρατηρήσετε πληθυσμιακή έξαρση μεδουσών στην περιοχή σας, ενημερώστε μας στο medousa@archipelago.gr

Τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση που σας τσιμπήσει μέδουσα

  1. Απομακρύνετε τα τυχόν κολλημένα στο σώμα σας πλοκάμια. Όχι όμως με γυμνά χέρια, διότι αυτό θα οδηγήσει σε κόλλημα των πλοκαμιών στα χέρια και μεταφορά του ερεθισμού εκεί.
  2. Ξεπλύνετε την περιοχή του τσιμπήματος με άφθονο θαλασσινό νερό. Αν δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος, γεμίστε την χούφτα σας με άμμο και τρίψτε το σημείο του σώματος που είναι κολλημένα τα πλοκάμια της τσούχτρας. Μη χρησιμοποιείτε γλυκό νερό, διότι μπορεί να ενεργοποιήσει κεντριά που έχουν μείνει στο δέρμα.
  3. Τοποθετείστε στο σημείο του τσιμπήματος πάγο ή κρύες κομπρέσες. Αυτό περιορίζει τα τοπικά φαινόμενα από το δέρμα.
  4. Αλείψτε την πάσχουσα περιοχή με κορτιζονούχο κρέμα. Περιορίζει την τοπική φλεγμονώδη αντίδραση και ανακουφίζει γρήγορα από το τσούξιμο και την φαγούρα. Αν δεν υπάρχει τέτοια κρέμα, χρησιμοποιείστε κομπρέσες με ξυδόνερο (1 μέρος ξύδι και 3 νερό). Έτσι αντιμετωπίζονται η φαγούρα και το τσούξιμο.
  5. Πάρτε κάποιο χάπι αντισταμινικό. Με το χάπι αντιμετωπίζονται συστηματικότερα τα συμπτώματα. Η ανάγκη για χάπια τέτοιου είδους είναι μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση του προσβληθέντος δέρματος.
  6. Τέλος αν τα συμπτώματα είναι έντονα και ιδιαίτερα αν δεν υποχωρούν μετά την εφαρμογή των τοπικών μέτρων, μπορεί να χρειασθεί κάποια ένεση κορτιζόνης.
by ANemos

Εν μέσω καύσωνα προωθείται το τερατώδες σχέδιο της ΕΛΛ. ΧΡΥΣΟΣ για τη Β. Χαλκιδική. Απαράδεκτο νομοσχέδιο για την “επιτάχυνση των μεγάλων έργων”, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της εταιρείας!

drilltargetsMε ταχείς ρυθμούς και εν μέσω θερινού καύσωνα προωθείται το τερατώδες σχέδιο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για τη Β. Χαλκιδική. Σύμφωνα με δελτίο τύπου της EUROPEAN GOLDFIELDS και σχετικά δημοσιεύματα, στις 6 Αυγούστου 2010 κατατέθηκε η τελική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για το “Επενδυτικό Σχέδιο Ανάπτυξης των Μεταλλείων Κασσάνδρας” και η διαδικασία αδειοδότησης του μπαίνει πλέον στην τελική ευθεία.

Καθόλου συμπτωματικά, την ίδια ακριβώς μέρα, 6 Αυγούστου, αναρτήθηκε για “δημόσια διαβούλευση” στο διαδίκτυο το νομοσχέδιο του Υπ. Επικρατείας για την “Επιτάχυνση των μεγάλων έργων”, δημόσιων και ιδιωτικών. Ένα σκανδαλώδες νομοθέτημα που εισάγει ένα αδιαφανές και συγκεντρωτικό σύστημα αδειοδότησης για τα “μεγάλα” έργα, ακυρώνοντας τις νομικές δικλείδες για την προστασία του περιβάλλοντος και καταπατώντας συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Μέσα στον Αυγουστιάτικο καύσωνα οι αντιδράσεις αναμένεται να είναι μικρές και κατά πάσα πιθανότητα το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία σε κάποιο θερινό τμήμα της Βουλής.

Και ποιο θα είναι το πρώτο “μεγάλο έργο” που θα επιταχυνθεί με τον νέο νόμο; Ποιο άλλο από το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα εκμετάλλευσης χρυσού, αργύρου, χαλκού και βασικών μετάλλων; Η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, έντυπων και ηλεκτρονικών, για “το project του 1 δις ευρώ” που δήθεν θα σώσει την Ελλάδα από τη χρεωκοπία οργιάζει εδώ και μήνες. Τα πληρωμένα δημοσιεύματα σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες που μιλούν για τα αμύθητα πλούτη της Χαλκιδικής και την εξαιρετική εταιρεία που θα τα φέρει στο φως διαδέχονται το ένα το άλλο. Άλλωστε οι μεγαλομέτοχοι της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Κούτρας-Μπόμπολας, εκτός από τον “χειρισμό” των κυβερνήσεων και του νομικού συστήματος της χώρας, γνωρίζουν καλά και το παιχνίδι του επηρεασμού της κοινής γνώμης.

Όμως πέρα από τις αόριστες υποσχέσεις για χρυσά κουτάλια, η Ελληνική κοινωνία και ειδικά η άμεσα ενδιαφερόμενη τοπική κοινωνια της Β. Χαλκιδικής έχει μαύρα μεσάνυχτα για αυτό το κολοσσιαίο έργο που θα αλλάξει δραματικά τον τόπο όπου ζει. Παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις των τοπικών Δήμων, η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και το ΥΠΕΚΑ αρνούνται προκλητικά να ενημερώσουν τα Δημοτικά Συμβούλια και τους δημότες για τα σχέδιά της εταιρείας. Η μία και μοναδική ενημερωτική εκδήλωση που έγινε στη Μ. Παναγία στις 9/6/2007, πάνω από τρια χρόνια πριν (!), δεν εξελίχθηκε καλά για την εταιρεία που δεν μπόρεσε να απαντήσει στα πιεστικά ερωτήματα των πολιτών.

Έκτοτε η εταιρεία προτίμησε να προωθεί το σχέδιό της αποκλειστικά μέσω των πολιτικών της διασυνδέσεων και ερήμην της τοπικής κοινωνίας. Στις 2 Οκτωβρίου 2009, δυο μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές και “κλείνοντας υποθέσεις” εν’όψει της επερχόμενης ήττας, ο Υπ. ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς υπέγραψε την θετική γνωμοδότηση του Υπουργείου (ΠΠΕΑ) για το Επενδυτικό Σχέδιο της εταιρείας στη Χαλκιδική. Μια εβδομάδα αργότερα, η EUROPEAN GOLDFIELDS ανακοίνωσε ότι αφού είχαν πια εκδοθεί οι προκαταρκτικές άδειες, ο κ. Δημήτρης Κούτρας θα άφηνε τη θέση του Προέδρου της εταιρείας, ώστε από τη θέση του Προέδρου της κατά 95% θυγατρικής της, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, να αφοσιωθεί στην αδειοδότηση και ανάπτυξη αυτών των προγραμμάτων. Όλοι οι γνώστες της Ελληνικής πραγματικότητας καταλάβαμε τι σήμαινε αυτό. Άλλωστε η EUROPEAN GOLDFIELDS τονίζει σε κάθε ευκαιρία το “ειδικό βάρος” του συνεταιρου της ΑΚΤΩΡΑ και του κ. Κούτρα στην Ελλάδα, τις γνωριμίες τους και την “καλή γνώση” του αδειοδοτικού μηχανισμού της χώρας.

Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα και με άλλη κυβέρνηση πια, είναι ξεκάθαρο ότι οι Κούτρας-Μπόμπολας ελέγχουν πλήρως τα κυβερνητικά μονοπάτια που οδηγούν στην πολυπόθητη αδειοδότηση. Οι εξελίξεις του τελευταίου χρόνου είναι χαρακτηριστικές:

Οι Περιβαλλοντικοί Όροι για το μοναδικό εν λειτουργία μεταλλείο της εταιρείας, τις “Μαύρες Πέτρες” κάτω από τη Στρατονίκη, έληξαν στις 31/12/2009 χωρίς να έχουν τηρηθεί ποτέ, όπως βεβαιώνει η αρμόδια Επιτροπή (ΕΠΙΤΗΡΩ). Όμως η εξόρυξη δεν σταμάτησε και τον Φεβρουάριο, με προσωπική απόφαση του Υφυπουργού ΠΕΚΑ κ. Μανιάτη, οι περιβαλλοντικοί όροι που ουδέποτε τηρήθηκαν παρατάθηκαν “προσωρινά” και επ’αόριστον. Και τέλος, στις 20 Ιουλίου, με Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) 4 Υπουργών και 2 Υφυπουργών παρατάθηκε η λειτουργία του μεταλλείου για άλλα δυο έτη, μέχρι τις 31/7/2012, με “τους αυτούς περιβαλλοντικούς όρους” που ούτε τηρήθηκαν ούτε πρόκειται ποτέ να τηρηθούν!! Για την ακύρωση αυτής της νομικά διάτρητης απόφασης θα κατατεθεί άμεσα προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας.

Στις 3 Αυγούστου 2010, σε έγγραφο του ΥΠΕΚΑ προς τον Δήμαρχο Σταγείρων-Ακάνθου κ. Βλαχόπουλο σχετικά με τις ερευνητικές γεωτρήσεις της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ σε τρεις νέες περιοχές (Φισώκα, Τσικάρα, Πιάβιτσα) που εγκρίθηκαν τον Ιούνιο, αναφέρεται το εξής καταπληκτικό:

Η μοναδική αδειοδοτημένη μεταλλευτική δαρστηριότητα στην περιοχή σας είναι το μεταλλείο “Μαύρων Πετρών” που εκτείνεται εξ’ολοκλήρου στο υπέδαφος του οικισμού Στρατονίκης. Προϋπόθεση για την απεμπλοκή της μεταλλευτικής δραστηριότητας από την κατοικημένη περιοχή αποτελεί η ανακάλυψη νέων εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων σε χώρους εκτός κατοικημένων περιοχών!

Ωμά και κυνικά, το ίδιο το Υπουργείο εκβιάζει την τοπική κοινωνία για λογαριασμό της εκμεταλλεύτριας εταιρείας! Αν δεν επιτρέψετε να ανοίξουν νέα μεταλλεία στην περιοχή, θα την πληρώσει η Στρατονίκη! Πάνε περίπατο οι νόμοι, το περιβάλλον και η ασφάλεια της Στρατονίκης και μοναδικό κριτήριο για τη συνέχιση της εξορυξης κάτω από τον οικισμό είναι πλέον η βιωσιμότητα της εταιρείας!

Ο απαιτήσεις του νέου χωροταξικού σχεδιασμού σφίγγουν ακόμα περισσότερο τον κλοιό γύρω από τις τοπικές κοινωνίες της Β. Χαλκιδικής που είναι στην πλειοψηφία τους εχθρικές απέναντι στο Επενδυτικό Σχέδιο της εταιρείας. Κανένας από τους τρεις Δήμους Σταγείρων-Ακάνθου, Παναγίας και Αρναίας όπου πρόκειται να απλωθεί το “Επενδυτικό Σχέδιο” (που αποτελούν πλέον τον ενιαίο Δήμο “Αριστοτέλη”) δεν έχει συμπεριλάβει στο Γενικό Πολεοδομικό του Σχέδιο την επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Αντίθετα, και τα τρία ΓΠΣ μιλούν για προστασία των δασών και των υδατικών πόρων και για ήπιες αναπτυξιακές δραστηριότητες που θα αναδείξουν τα φυσικά πλεονεκτήματα της περιοχής. Όμως τοσο το “Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Βιομηχανίας” όσο και το “Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας” ορίζουν σαφώς την περιοχή των τριών Δήμων ως μεταλλευτική περιοχή! Κατά του “Ειδικού Πλαισίου για τη Βιομηχανία” έχουν καταθέσει προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας οι Δήμοι Σταγείρων-Ακάνθου και Παναγίας.

Αλλά οι εντολές του ΥΠΕΚΑ είναι “να εναρμονισθούν τα τοπικά χωροταξικά σχέδια όπως τα ΓΠΣ προς τις επιλογές ή κατευθύνσεις των εγκεκριμένων περιφερειακών πλαισίων”! Δηλαδή μεταλλεία, θέλετε δεν θέλετε!

Σύμφωνα δε με το Σχέδιο Νόμου για την “επιτάχυνση των μεγάλων έργων” στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, “για τις περιοχές υποδοχής των Μεγάλων Έργων και των βοηθητικών και συνοδών έργων τους, καταρτίζονται και εγκρίνονται Ειδικά Σχέδια Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης”, τα οποία επιβάλλουν χωροταξικές- περιβαλλοντικές- πολεοδομικές ρυθμίσεις κατά παρέκκλιση των όσων ισχύουν στην υπόλοιπη επικράτεια. Προβλέπεται η δυνατότητα παραχώρησης του αιγιαλού και του πυθμένα της θάλασσας για μπάζωμα και αναγκαστικές απαλλοτριώσεις ακόμα και δασικών εκτάσεων υπέρ του φορέα του έργου. Πάντα σύμφωνα με το Επενδυτικό Σχέδιο της εκάστοτε εταιρείας!

“Σε κάθε περίπτωση”, κλείνει το έγγραφο του ΥΠΕΚΑ προς το Δήμαρχο Σταγείρων-Ακάνθου, “το Υπουργείο μας θα ενεργήσει με προτεραιότητα την προστασία του περιβάλλοντος και με όρους κοινωνικής αποδοχής, ώστε να επιτευχθεί η αρμονική συνύπαρξη όλων των δραστηριοτήτων της περιοχής”. Η φράση-κονσέρβα υποτίθεται ότι πρέπει να μας καθησυχάσει. Μόνο που η κοινωνική αποδοχή δεν υπάρχει, όπως γνωρίζει πολύ καλά η εταιρεία και αποφεύγει κάθε εκδήλωση ενημέρωσης. Μόνο που τόσο ο χωροταξικός σχεδιασμός όσο και το προωθούμενο νέο πλαίσιο αδειοδότησης των “μεγάλων έργων” είναι έτσι φτιαγμένα ώστε η κοινωνική αποδοχή να μην είναι καν απαραίτητη! Μόνο που είναι προφανές ότι η “αρμονική συνύπαρξη των δραστηριοτήτων” και η “προστασία του περιβάλλοντος” είναι κούφια λόγια που μπαίνουν σαν σάλτσα πάνω από οποιοδήποτε τερατούργημα!

Οι Κούτρας-Μπόμπολας και οι κυβερνητικοί τους φίλοι θεωρούν ότι με όλα τα ανωτέρω έχουν δέσει χεροπόδαρα την τοπική κοινωνία και της έχουν αφαιρέσει κάθε δυνατότητα αντίδρασης στους σχεδιασμούς τους. Δεν επιδιώκουν να ΠΕΙΣΟΥΝ για το πρόγραμμά τους, επιδιώκουν να το ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ. Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων θα σταλεί κάποια στιγμή στη Νομαρχία και τους Δήμους και μέσα σε λιγότερο από 30 μέρες θα πρέπει οι πολίτες της περιοχής, που μέχρι τώρα έχουν αφεθεί σκόπιμα στο σκοτάδι, να διαβάσουν μια ογκωδέστατη μελέτη και να προλάβουν να διατυπώσουν και άποψη! Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ελπίζει ότι με μια τέτοια παρωδία “δημόσιας διαβούλευσης” θα πάρει την Έγκριση που επιθυμεί, χωρίς οι κατοικοι της περιοχής να καταλάβουν και πολλά.

Οι καιροί είναι πονηροί και το μέλλον του τόπου μας θα κριθεί μέσα στους επόμενους μήνες.

Υπενθυμίζουμε τι περιλαμβάνει το Επενδυτικό Σχέδιο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ:

  • Συγκρότημα μεταλλουργίας χρυσού, χαλκού, αργύρου, μολύβδου, ψευδαργύρου και συνοδών εργοστασίων κρυογεννητικού οξυγόνος και θειϊκού οξέος. Το συγκρότημα χωροθετείται μέσα σε δάσος, μόλις 2 χλμ από τον οικισμό του Στρατωνίου και τη θάλασσα.
  • Το επιφανειακό μεταλλείο χρυσού-χαλκού των Σκουριών στο όρος Κάκαβος.
  • Tο μεταλλείο χρυσού της Ολυμπιάδας.
  • Συνέχιση της εκμετάλλευσης του μεταλλείου των Μαύρων Πετρών, κάτω από τη Στρατονίκη.
  • Μετατροπή του λιμένα Στρατωνίου σε λιμάνι βαριάς βιομηχανίας.
  • Τρια νέα μεταλλεία – Τσικάρα, Φισώκα, Πιάβιτσα – έτοιμα προς περιχαράκωση και εκμετάλλευση.
  • Εκμετάλλευση του συνόλου των ορυκτών πόρων της μεταλλευτικής ιδιοκτησίας έκτασης 317.000 στρεμμάτων μέχρι της πλήρους εξαντλήσεώς τους.

http://antigoldgreece.wordpress.com