Η «επιπόλαια» ειρωνεία έδωσε τη θέση της στην περιέργεια του να διαβάσω, να μάθω τι στο καλό είναι αυτός ο… ωχ!… «Κοινωνικός Σύνδεσμος«!
Μα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ;;;
Τι παραπομπή είναι αυτή σε εκείνον, τον άλλον Σύνδεσμο, στις αρχές του 20ου αιώνα που έστειλε στο απόσπασμα τους Ενόχους της Μικρασιατικής Καταστροφής;
Ο συνειρμός, αναγκαστικός, αφού μελετάω ιδιαίτερα εκείνη την εποχή. Την εποχή του Διχασμού!
Πέρα από το ότι η λέξη «Σύνδεσμός» μου έβγαινε πολύ λόγια, σχεδόν εξεζητημένη για ένα σύγχρονο πολιτικό μόρφωμα!
Ευτυχώς «Σύνδεσμος» είναι και η μετάφραση του «link» (Νάτη, εδώ πάνω, στον Blogger!) κι ελπίζω να προέρχεται από εκεί και όχι από τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» των ’20s!
Αμέσως μετά μπαίνω στο Ποιοι Είμαστε, στα Πρόσωπα…
Πολύ πτυχίο, πολύ διδακτορικό, πολύ αστικές οικογένειες, πολύ καλά σχολεία, σπουδές, καριέρες! Κακό δεν είναι αυτό! Ισα-ίσα!
Εστω και με καθυστέρηση 200 χρόνων, οι Ελληνες Αστοί, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την κοινωνία και την πολιτική. Η έλλειψή τους, όπως έχει εξηγήσει ο Παναγιώτης Κονδύλης, υπήρξε καταστροφική για τη χώρα και την καταδίκαζε να παραμένει σε μία προεφηβική κατάσταση…
Αργησαν όμως! Πολύ!
Αργησαν να βγουν από την απολίτικη νιρβάνα και το κοινωνικά σνομπ Life-style τους! Επρεπε η κρίση να πιάσει Κολωνάκι, Π. Ψυχικό και Πολιτεία για να αποφασίσουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο από το μενού του Αμπρεβουάρ…
Χαλάλι! Ομως!
Χαλάλι διότι μπορεί οι πιο πολιτικοποιημένοι από αυτούς να έχουν ζυμωθεί στην ΟΝΝΕΔ του Μιχαλολιάκου και του Βουλγαράκη, άντε και τις παρυφές της Κεντροαριστεράς, όμως αν ΜΗ τι άλλο δεν είναι ούτε ανεπάγγελτοι, ούτε αμόρφωτοι, ούτε παλαιοκομματικοί! Οχι όλοι! Οι περισσότεροι… Το λένε και οι ίδιοι:
Προερχόμαστε από όλες τις γωνιές της χώρας κι από ευρύ επαγγελματικό, κοινωνικό και μορφωτικό φάσμα. Διαφορετικές είναι και οι πολιτικές διαδρομές μας. Ορισμένοι δεν ασχοληθήκαμε ποτέ ενεργά με τα κοινά, κάποιοι μετείχαμε σε μη κομματικούς φορείς, ενώ άλλοι υπήρξαμε στο παρελθόν μέλη κομμάτων. Τώρα, όμως, μας ενώνει όλους η απόφαση να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για την εθνική ανόρθωση.
(Αυτό το «εθνική» της ανόρθωσης είναι λίγο… αλλά τέσπα! Πάνε να γλυτώσουν ένα ακροατήριο από του Καρατζαφύρερ τα δόντια, ας πούμε, για να το καταπιούμε!)
Είναι κανονικοί άνθρωποι! Λίγο πιο πλούσιοι από τους κανονικούς ανθρώπους, λίγο πιο καλών οικογενειών, όχι όλοι εξαιρετικά επιτυχημένοι -παρά τα εντυπωσιακά CV τους- αλλά κανονικοί!
Και …»δεξιό» ΣΥΡΙΖΑ το λες το πράγμα! Κεντρώο, έστω…
Ο Στουρνάρας ας πούμε!
…
Μάλλον, ας μην πούμε, διότι καλά λόγια θέλω να γράψω εδώ κι όχι να αρχίσω τα μπινελίκια…
…
Υστερα πήγα στο «Τι πιστεύουμε»…
Οκ!
Κακογραμμένο κείμενο!
Προσπαθεί να μην είναι «ξύλινο» -και καλά κάνει!- αλλά φέρνει λίγο στο «Ελα Ελλη, να ένα μήλο! Να κι ένα άλλο…»
Ας πάει κι αυτό στην άκρη…
Κάποια στιγμή θα ανακαλύψουν κάποιον, ανάμεσά τους που να γράφει καλύτερα… Δεν είναι αυτό το σπουδαίο τώρα!
Δεν λες ποτέ, μάλλον, δεν γράφεις:
Όμως, με όλα της τα δεινά, η κρίση έκανε ένα μεγάλο καλό:
Ειδικά όταν αυτό που ακολουθεί έχει και νόημα και ουσία:
…αποκάλυψε σε όλη του την τραγική έκταση τον πυρήνα της εθνικής μας παθολογίας. Η παραγωγική βάση έχει συρρικνωθεί, ενώ έχουν διογκωθεί το δυσλειτουργικό, αναποτελεσματικό και συχνότατα διεφθαρμένο πελατειακό κράτος -γέννημα-θρέμμα της κομματοκρατίας- καθώς και η παρασιτική οικονομία που αυτό εξέθρεψε και συντηρεί. Τα εισοδήματα που παρέχει το κράτος, είτε νόμιμα είτε παράνομα, από τα κέρδη μεγάλων επιχειρηματιών μέχρι και τα πενιχρά, αλλά συχνά μη δικαιολογημένα επιδόματα, έγιναν η ατμομηχανή μιας πλασματικής ανάπτυξης, ενώ η ανταγωνιστική παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών παρέμεινε ισχνή.
Τα γράφω χρόνια αυτά! Χρόνια, σαν κεριά πίσω μου σβηστά! Και τα προσυπογράφω και τώρα που τα ανακαλύπτουν, όψιμα έστω, κι άλλοι! Διότι…
Το πρόβλημα είναι, βέβαια, παλιό.
Απλώς, πολλοί από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου να το ανακάλυψαν πρόσφατα λόγω πολύχρονης απουσίας τους στα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού ή στα μέσα δεξιά τραπεζάκια του Ντα Κάπο!
Χαλάλι όμως και πάλι! Διότι ΣΩΣΤΑ τα λένε! Μέχρι εδώ!
Όμως, ενώ οι δύο μεγάλες πολιτικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, δηλαδή η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ένταξή μας στην ΟΝΕ, είχαν δημιουργήσει τις ευκαιρίες και είχαν προσφέρει τα μέσα για να το λύσουμε, το κομματικό σύστημα αγνόησε επιδεικτικά τις ευκαιρίες, ενώ με τη συνέργεια του πελατειακού κράτους και των συμφερόντων που αυτό εξυπηρετεί, καταχράστηκε προκλητικά τα μέσα, με αποτέλεσμα η διπλή ευρωπαϊκή μας ένταξη, αντί να λειτουργήσει ως ευκαιρία για ανασυγκρότηση, να γιγαντώσει το παλιό πρόβλημα—που είναι και η αιτία της σημερινής κρίσης—κρύβοντας τις ολέθριες συνέπειές του πίσω από την απατηλή εικόνα μιας πλασματικής ευημερίας.
Ο οικονομικός καταποντισμός της Ελλάδας συνδυάζεται με την απόλυτη απαξίωσή της στον ευρωπαϊκό χώρο. Η Ελλάδα, από την ημέρα της ένταξής της στην Ευρώπη, πολιτεύτηκε αποδεχόμενη επισήμως τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά εμμένοντας ουσιαστικά στην εσωστρεφή νοοτροπία της. Αποτέλεσμα είναι ότι αντί να πλησιάσει την υπόλοιπη Ευρώπη, απομονώθηκε από αυτήν πολιτικά και κοινωνικά, έτσι ώστε να διαφοροποιούμαστε σήμερα ακόμη κι από τις εκείνες χώρες της Ένωσης που αντιμετωπίζουν τα ίδια ή αντίστοιχα προβλήματα με εμάς, κινδυνεύοντας πλέον να βρεθούμε όχι μόνον έξω από την Ευρωζώνη, αλλά ακόμα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΚΑΙ προφήτες λοιπόν!
(Προφανώς το κείμενο είναι γραμμένο πριν ξεκινήσει η κωμωδία του δημοψηφίσματος, που καταλήγει σε τραγωδία!!!)
Αφήνω ασχολίαστο το παρακάτω απόσπασμα, το μπολντάρω όμως, και χειροκροτώ!
Η δημοκρατία, όμως, όπως εφεύρεθηκε σ’ αυτόν τον τόπο, είναι ένα πολίτευμα που αποδέχεται την τραγική φύση της ανθρώπινης πράξης -που σημαίνει την ωριμότητα, αλλά και την αποδοχή της ευθύνης, που είναι το βαρύ τίμημα της ελευθερίας. Δεν μπορούμε συνεχώς να μεμφόμαστε κάποιον άλλο για τις επιλογές μας. Για να προχωρήσουμε, πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Κορνήλιος Καστοριάδης! Θα μπορούσε να το προσυπογράψει!
Κι ο Στέλιος Ράμφος ίσως!
Μετά ακολουθεί πολύ «εθνική» (7 φορές ) και πολύ «ανόρθωση» (8)…
Συνέχισα να διαβάζω… Κάντε το κι εσείς! ΑΞΙΖΕΙ τον κόπο!
Παρά τις κοινοτοπίες…
Παρά τις γκρίζες ζώνες…
Παρά ένα αγεράκι νεοφιλελευθερισμού που και που…
Σταθείτε στις «προτεραιότητες» :
Η πρώτη προτεραιότητα για την επόμενη περίοδο είναι μια κυβέρνηση που θα έχει σκοπό να συμβάλλει στην ανάταξη της χώρας κι όχι να εξυπηρετήσει άνομα συμφέροντα, ούτε να προάγει εγωιστικές φιλοδοξίες, ή να επιβάλλει καταστροφικές, αποτυχημένες ιδεολογίες. Μια τέτοια, κυβέρνηση, καθώς και όλες οι θετικές πολιτικές δυνάμεις και οι ενεργοί πολίτες που επιθυμούν τη δημιουργική έξοδο από την κρίση, θα πρέπει να συνταχθούν με τους παρακάτω άξονες:
Εθνικός στόχος είναι να μετέχουμε ενεργά στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη ζώνη του Ευρώ. Η έξοδος από την ελληνική κρίση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε συνεννόηση και διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, όμως η διαπραγμάτευση θα αποδώσει μόνο αν η ελληνική πολιτική ηγεσία διαμορφώσει το δικό της αναγκαίο σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής και, ταυτόχρονα, αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης, που να μπορεί να το υποστηρίξει μπροστά στο λαό και στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται πίσω από τον καταναγκασμό των ξένων.
Η δημοσιονομική πειθαρχία είναι απαραίτητη. Πρέπει να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα σε σύντομο χρόνο, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μειωθούν οι θέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Αυτό είναι καλύτερα να γίνει καταργώντας οργανισμούς και διευθύνσεις που δεν προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να υπάρξουν άλλες οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων. Η αύξηση των κρατικών εσόδων, στο μέτρο που είναι εφικτή, πρέπει να προέλθει στο εξής μόνον από τη βελτίωση των μηχανισμών ελέγχου και είσπραξης.
Αλλά βέβαια η ουσιαστικότερη πηγή νέου εθνικού πλούτου και για το κράτος είναι η παραγωγική οικονομία. Για να δραστηριοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας χρειάζονται συνθήκες ηρεμίας, σταθερότητας, βεβαιότητα ως προς το νόμισμα, τη χρηματοδότηση, τους φορολογικούς αλλά και τους άλλους νόμους. Το βασικό θεσμικό πλαίσιο δεν γίνεται να αλλάζει διαρκώς, όπως μέχρι σήμερα, ενώ η γραφειοκρατία πρέπει να περικοπεί ριζικά και γρήγορα.
Για να προκόψει ο τόπος θέλει ανοιχτά σχολεία, ανοιχτά πανεπιστήμια, ανοιχτά δικαστήρια, συγκοινωνίες που να λειτουργούν συνεχώς, κράτος που να δουλεύει αποτελεσματικά. Καμία κατάληψη, καμία καταστροφή, καμία ανεύθυνη ή γραφειοκρατική κωλυσιεργία δε μας βοηθά να λύσουμε τα προβλήματά μας. Αντίθετα βαθαίνουν επικίνδυνα την κρίση.
Είναι βέβαιο ότι τα παραπάνω δεν μπορούν να τα διασφαλίσουν καμία μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά ούτε και ευκαιριακές συνεργασίες ανάγκης που θα λειτουργήσουν μόνον ως πρόσχημα, για την εξυπηρέτηση απώτερων φιλοδοξιών. Πρέπει αμέσως να μπουν στην άκρη οι εγωισμοί, οι ιδεολογικές διαφορές και το κομματικό όφελος. Για να αναλάβουν το δύσκολο έργο της ανάταξης πρέπει να προκριθούν οι καταλληλότεροι, οι άριστοι -όχι οι κομματικά ημέτεροι ή οι πελατειακά αρεστοί.
Όταν αρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία, θα μπορέσουμε πάλι να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε και να αναμετρηθούμε για ζητήματα όπως τα όρια του κράτους, οι εργασιακές σχέσεις κι οι ευθύνες του παρελθόντος.
ΔΕΝ ψήθηκα!
(Δεν ψήνομαι κι εύκολα τελευταία, ίσως γιατί αισθάνομαι ήδη καμένος!) .
Πήρα όμως την απόφαση να τον παίρνω πολύ στα σοβαρά τον Κοινωνικό Σύνδεσμο και να έχω διάθεση να τον παρακολουθήσω στη συνέχεια, παρά το όνομα, παρά τον Φλωρίδη, παρά τον Στουρνάρα, παρά την κανέλα που βάζει στον καπουτσίνο του εκείνος που έγραψε τη διακήρυξη, παρά τον Απόστολο Δοξιάδη που… οκ… ναι… εντάξει… και παρά το αγεράκι νεοφιλελευθερισμού που μου χάλασε την αριστερή μου χωρίστρα…
Ετσι, σήμερα, έπεσε στα χέρια μου η Athens Voice η οποία παρά το ότι έχει γεροντοκορέψει όπως και ο εκδότης της και τα κείμενα του, εξακολουθεί να έχει ενδιαφέρον!
Σε αυτή υπάρχει συνέντευξη του Αρίστου (ΟΧΙ του Απόστολου) Δοξιάδη!
Κατ’ αρχήν: Ενα καλογραμμένο κείμενο με καλοδιατυπωμένες απαντήσεις που φωτίζουν πολύ περισσότερο το ιδρυτικό κείμενο του Συνδέσμου!
Μετά: ένα respect, ούτως ή άλλως, στον Αρίστο (ΟΧΙ στον Απόστολο) Δοξιάδη!
Σπουδαίο μυαλό! Σημαντικός και εμπνευσμένος άνθρωπος! (πως λέμε «Φλωρίδης»;;; ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση!!!). Από αυτούς που θέλεις να πιεις έναν καφέ μαζί του! Τουλάχιστον…
Διαβάστε αυτή τη συνέντευξη που αποτέλεσε και την αφορμή αυτού του κειμένου!
Διαφωνώ σε πολλά μαζί του. Συμφωνώ σε περισσότερα όμως… σε πολλά περισσότερα!
Διαφωνώ, π.χ. στα ονόματα που παραθέτει ως «παλιούς πολιτικούς που έχουν να επιδείξουν έργο»: Μάνος, Σημίτης, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Λοβέρδος, Χρυσοχοϊδης, Μητσοτάκης (Κυριάκος)!
Εδώ φωνάζω: ΕΛΕΟΣ! Ομως! Για τον καθένα και όλους μαζί! Τι πινακοθήκη πολιτικών τεράτων μεγαλωμένων σε κομματική θερμοκοιτίδα είναι όλοι αυτοί;
Και από που κι ως που όλοι αυτοί είναι αθώοι της τραγικής κατάστασης που ζούμε και που και ο ίδιος ο Κοινωνικός Σύνδεσμος περιγράφει!
Τι προσκλητήριο «νεκρών» είναι αυτό;
Δικαιολογώ το Αρίστο: το δικομματικό πολιτικό μας σύστημα είναι τόσο σάπιο που δεν μπορείς να επικαλεστείς υγιή κλωνάρια του!
Ποιος ο λόγος όμως να τα επικαλεστείς;
Φύτεψε καινούργιο δέντρο!
…
Ούτε τώρα ψήθηκα…
…
Το όλο πράγμα μου έγινε ΠΟΛΥ πιο συμπαθές!
Τόσο συμπαθές που σχεδόν να ονειρεύομαι μια Ριζοσπαστική, ευρωπαϊκή Αριστερά από τη μία και τον Κοινωνικό Σύνδεσμο από την άλλη πλευρά!
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον και θα μπορούσε να μας βγάλει από αυτό τον βάλτο που ζούμε!
Αν μη τι άλλο, θα μπορούσαμε να συζητάμε -όσες διαφωνίες κι αν έχουμε- πολύ σοβαρά!
Μακάρι να προχωρήσουν και να συμβάλουν στην αλλαγή του τοπίου!
Αν προλαβαίνουμε!
Θα επανέλθω…
ΑΝεμος 