Από τα 25 μου χρόνια στη Δημοσιογραφία και τα 20 (και βάλε) στο Διαδίκτυο, τουλάχιστον 15 τα αφιέρωσα στις θεωρητικές μελέτες για την Επικοινωνία και τα ΜΜΕ, προσπαθώντας να τις εφαρμόσω, όπου μπορούσα και όπου οι συνθήκες και οι θέσεις που κατείχα μου το επέτρεπαν…
Εγινα πολλές φορές μάντης κακών (αλλά και καλών, παράπονο δεν έχω)!
Για όποιον θέλει να πάρει μία ιδέα για όλα αυτά δεν έχει παρά να ακολουθήσει της ετικέτες (Δημοσιογραφία, ΜΜΕ) σε αυτή την γιγάντια κιβωτό, τον ANemo αλλά και στο πιο εξειδικευμένο ιστολόγιό μου, για τη Δημοσιογραφία.
Δυστυχώς η πορεία των πραγμάτων, λόγω ΚΑΙ της οικονομικής και κοινωνικής/πολιτιστικής κρίσης, ήταν αναπότρεπτη.
To Πώς θα σωθεί η «Ελευθεροτυπία» του Δημήτρη Ψαρρά που δημοσιεύτηκε προχθές και το «Κυβερνήσεις του Twitter και του FB» που δημοσιεύτηκε χθες εκφράζουν πολλά από όσα κι εγώ πιστεύω, έχω προσπαθήσει, παλεύω καθημερινά γι αυτά.
Συνιστώ την προσεκτική ανάγνωσή τους!
Μία ανάλογη πρόταση με αυτή τη του Δημήτρη Ψαρρά έκανα πριν από 20 ημέρες στη Συνέλευση των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας. Μία πρόταση για την οποία δέχτηκα μάλιστα απειλές από «συνάδελφο» (και ΟΧΙ από την ίδια την εφημερίδα, βεβαίως), μια τραγική ιστορία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο τίτλος μάλιστα μου έφερε στο μυαλό ένα ποστ με ημερομηνία 22 Οκτωβρίου 2009 και τίτλο: Πως θα έσωζα τους New York Times για το οποίο είχα δεχτεί πολλά e-mail από την Ελλάδα αλλά και πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Υόρκης.
Τα περισσότερα όμως τα είχα, προ καιρού γράψει στις «100 σημειώσεις για την Κρίση στα ΜΜΕ και στη Δημοσιογραφία«. Πάλι από το 2009…
Οι σημειώσεις παρουσιάστηκαν σε πολλές ημερίδες και συνέδρια. Εγιναν υλικό για εργασίες και έρευνες αλλά και για σεμινάρια Νέας Δημοσιογραφίας.
Ποτέ όμως δεν εξετάστηκαν από εκείνους που πρώτα από όλα θα ενδιέφεραν…
Το αποτέλεσμα του ότι ποτέ δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά με τη Δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ, το νέο τοπίο που διαμορφώνεται και τις νέες προκλήσεις, το βιώνουμε άμεσα, πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι.
Το βιώνουν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να καταρρέουν.
Πάνω από όλα όμως το πληρώνουν οι ίδιοι οι πολίτες που περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη την Δημοσιογραφία…
Ολες οι δυνάμεις του Παλιού -κάθε λογής τρωκτικά, πολυθεσίτες, μεγαλοδημοσιογράφοι, αριστερόφρονες μικροπωλητές, συνταξιούχοι και βετεράνοι «σοφοί», τεχνοφοβικοί, γραφειοΤυπάδες- είχαν κάθε συμφέρον να σταματήσουν αυτή τη συζήτηση.
Προτιμώντας να πάμε όλοι μαζί στο γκρεμό παρά να χάσουν τους παχυλούς μισθούς και τα προνόμιά τους.
Και τα κατάφεραν!
Τώρα όμως θα δουν ότι ούτε οι ίδιοι μπορούν να επιβιώσουν της πτώσης!
Ούτε βέβαια και της μεγάλης αλλαγής που έρχεται καλπάζοντας, είτε το θέλουμε είτε όχι!
Να θυμηθούμε τις 100 Σημειώσεις:
Εγινα πολλές φορές μάντης κακών (αλλά και καλών, παράπονο δεν έχω)!
Για όποιον θέλει να πάρει μία ιδέα για όλα αυτά δεν έχει παρά να ακολουθήσει της ετικέτες (Δημοσιογραφία, ΜΜΕ) σε αυτή την γιγάντια κιβωτό, τον ANemo αλλά και στο πιο εξειδικευμένο ιστολόγιό μου, για τη Δημοσιογραφία.
Δυστυχώς η πορεία των πραγμάτων, λόγω ΚΑΙ της οικονομικής και κοινωνικής/πολιτιστικής κρίσης, ήταν αναπότρεπτη.
To Πώς θα σωθεί η «Ελευθεροτυπία» του Δημήτρη Ψαρρά που δημοσιεύτηκε προχθές και το «Κυβερνήσεις του Twitter και του FB» που δημοσιεύτηκε χθες εκφράζουν πολλά από όσα κι εγώ πιστεύω, έχω προσπαθήσει, παλεύω καθημερινά γι αυτά.
Συνιστώ την προσεκτική ανάγνωσή τους!
Μία ανάλογη πρόταση με αυτή τη του Δημήτρη Ψαρρά έκανα πριν από 20 ημέρες στη Συνέλευση των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας. Μία πρόταση για την οποία δέχτηκα μάλιστα απειλές από «συνάδελφο» (και ΟΧΙ από την ίδια την εφημερίδα, βεβαίως), μια τραγική ιστορία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ο τίτλος μάλιστα μου έφερε στο μυαλό ένα ποστ με ημερομηνία 22 Οκτωβρίου 2009 και τίτλο: Πως θα έσωζα τους New York Times για το οποίο είχα δεχτεί πολλά e-mail από την Ελλάδα αλλά και πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Υόρκης.
Τα περισσότερα όμως τα είχα, προ καιρού γράψει στις «100 σημειώσεις για την Κρίση στα ΜΜΕ και στη Δημοσιογραφία«. Πάλι από το 2009…
Οι σημειώσεις παρουσιάστηκαν σε πολλές ημερίδες και συνέδρια. Εγιναν υλικό για εργασίες και έρευνες αλλά και για σεμινάρια Νέας Δημοσιογραφίας.
Ποτέ όμως δεν εξετάστηκαν από εκείνους που πρώτα από όλα θα ενδιέφεραν…
Το αποτέλεσμα του ότι ποτέ δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά με τη Δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ, το νέο τοπίο που διαμορφώνεται και τις νέες προκλήσεις, το βιώνουμε άμεσα, πρώτα από όλα εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι.
Το βιώνουν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να καταρρέουν.
Πάνω από όλα όμως το πληρώνουν οι ίδιοι οι πολίτες που περισσότερο από ποτέ έχουν ανάγκη την Δημοσιογραφία…
Ολες οι δυνάμεις του Παλιού -κάθε λογής τρωκτικά, πολυθεσίτες, μεγαλοδημοσιογράφοι, αριστερόφρονες μικροπωλητές, συνταξιούχοι και βετεράνοι «σοφοί», τεχνοφοβικοί, γραφειοΤυπάδες- είχαν κάθε συμφέρον να σταματήσουν αυτή τη συζήτηση.
Προτιμώντας να πάμε όλοι μαζί στο γκρεμό παρά να χάσουν τους παχυλούς μισθούς και τα προνόμιά τους.
Και τα κατάφεραν!
Τώρα όμως θα δουν ότι ούτε οι ίδιοι μπορούν να επιβιώσουν της πτώσης!
Ούτε βέβαια και της μεγάλης αλλαγής που έρχεται καλπάζοντας, είτε το θέλουμε είτε όχι!
Να θυμηθούμε τις 100 Σημειώσεις:
- Η Κρίση στα ΜΜΕ… (σημειώσεις για ένα πρόβλημα) 1-2…
- Η Κρίση στα ΜΜΕ… (σημειώσεις για ένα πρόβλημα) 26-…
- Η Κρίση στα ΜΜΕ… (σημειώσεις για ένα πρόβλημα) 51-…
- Η Κρίση στα ΜΜΕ… (σημειώσεις για ένα πρόβλημα) 76-…
Καθώς και κάποιες ακόμη:
Η Κρίση στα ΜΜΕ (3 extra σημειώσεις)
Η Κρίση στα ΜΜΕ (επίκαιρη σημείωση για ΗΠΑ)
Η Κρίση στα ΜΜΕ – (μια ακόμη σημείωση…)
ΑΝεμος 