Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων καλεί την Ελλάδα να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα της δημοσιογραφίας

Ανακοίνωση ΕΣΗΕΜΘ- Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων
Ανακοίνωση με την οποία καλεί την Ελλάδα να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα της δημοσιογραφίας και τους εκδότες να προστατέψουν ιστορικούς τίτλους που κατέχουν εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ).

«Η οικονομική κρίση δε δικαιολογεί βίαιες καταστάσεις, όπως να παραμένουν δημοσιογράφοι επί μήνες απλήρωτοι», δηλώνει ο πρόεδρος της ΕΟΔ Άρνε Κένιγκ και επικαλούμενος τα παραδείγματα των εφημερίδων Μακεδονία και της Ελευθεροτυπία τονίζει ότι η προστασία ιστορικών τίτλων είναι χρέος των εκδοτών όχι έναντι των δημοσιογράφων αλλά έναντι των πολιτών και του αγαθού της Ενημέρωσης.

Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης είναι το εξής:

Η ΕΟΔ καλεί την Ελλάδα να εγγυηθεί

τη βιωσιμότητα της δημοσιογραφίας

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων εκφράζει την ανησυχία της για την υποβάθμιση που παρατηρείται στο πεδίο του γραπτού Τύπου στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που η ανάγκη για αξιόπιστη ενημέρωση είναι ισχυρότερη από ποτέ.

«Καλούμε τις ελληνικές αρχές, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, καθώς και τους ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης στην Ελλάδα, να εξαντλήσουν τις προσπάθειές τους για να διασφαλίσουν την ύπαρξη βιώσιμων ΜΜΕ στη χώρα», δηλώνει ο πρόεδρος της ΕΟΔ, Άρνε Κένιγκ.

Πέρα από την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό ότι εφημερίδες με μακρόχρονη και σημαντική παρουσία στον ελληνικό Τύπο απειλούνται με κλείσιμο. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η εφημερίδα Ελευθεροτυπία στην Αθήνα και η εφημερίδα Μακεδονία στην Θεσσαλονίκη. Η Ελευθεροτυπία έχει συνδέσει άρρηκτα την ιστορία της με την ιστορία της Ελλάδας μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, εκφράζοντας με συνέπεια και ένταση προοδευτικές φωνές της χώρας. Η Μακεδονία συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια λειτουργίας και έχει συνδέσει το όνομά της με την ίδια την παράδοση του Τύπου στην Βόρεια Ελλάδα. Κι όμως και στα δύο φύλλα οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι επί τέσσερις μήνες και οι εργοδότες δεν φαίνονται ικανοί να διαχειριστούν το βάρος της ευθύνης που επιφέρει η κατοχή τόσο σημαντικών τίτλων.

«Η οικονομική κρίση δε δικαιολογεί βίαιες καταστάσεις, όπως να παραμένουν δημοσιογράφοι επί μήνες απλήρωτοι. Οι εκδότες έχουν χρέος να προστατεύσουν και να διατηρήσουν ιστορικές εφημερίδες. Δεν το οφείλουν απλώς στους δημοσιογράφους. Είναι υποχρέωσή τους προς το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης των πολιτών, ιδίως στον καιρό της πιο μεγάλης εδώ και δεκαετίες κρίσης που περνά η Ελλάδα», τονίζει ο Άρνε Κένιγκ.

Η Ελευθεροτυπία και οι εργαζομενοί της

Πριν από τριάντα έξι χρόνια και τέσσερις μήνες εκδόθηκε η “Ελευθεροτυπία” ως η εφημερίδα των συντακτών. Το εγχείρημα δεν πέτυχε , γρήγορα εγκαταλείφθηκε άλλα η εφημερίδα συνέχισε το δρόμο της. Αδέσμευτη, μαχητική, πλουραλιστική, έφερε έναν άλλο αέρα στην ενημέρωση. Ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει φωνές και απόψεις που δεν έβρισκαν άλλο διέξοδο να βγουν στην δημοσιότητα.

 

Σήμερα τριάντα έξι χρονια και τέσσερεις μήνες μετα η εφημερίδα των συντακτών γίνεται και πάλι η εφημερίδα των εργαζομενων της. Κι αυτό γιατί οι 850 εργαζόμενοι της παρα το γεγονός ότι παραμένουν απλήρωτοι, με τον μέλλον τους αβέβαιο και άμεσα εξαρτημένο από ένα αόρατο σχέδιο εξυγίανσης με δραστικές περικοπές και ένα τραπεζικό δάνειο που δεν ήρθε, αυτοί την κρατούν ζωντανή και στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης με την αδιάλειπτη εργασία τους.

 

Ποσο θα κρατήσει αυτό; Υπάρχουν όρια, υπάρχουν αντοχές, υπάρχει αξιοπρέπεια… Η ελπίδα πεθάνει τελευταία αλλα κι αυτή πλέον έχει εγκαταλείψει τους περισσότερους. Τι απομένει; Ο αγώνας για την επιβίωση των εργαζομενων και της εφημερίδας. Oμως αυτός  ο αγώνας δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατος.

 

ΟΙ εργαζόμενοι έβαλαν και βάζουν πλάτη. Χωρίς να παραγνωρίζουν την εργασιακή ασφάλεια δεκαετιών, σήμερα είναι οι πρώτοι και οι μοναδικοί που υφίστανται τα αποτελέσματα μιας διοικητικής και οικονομικής στρατηγικής, που έκλεινε για πολλά χρονια τα ματια της στο μέλλον.

 

Είναι εγκλωβισμένοι, είναι όμηροι παραλείψεων η λαθεμένων εκδοτικών – επιχειρηματικών κινήσεων και επιλογών αλλά και τραπεζικών συμφερόντων – σκοπιμοτήτων. Είναι εγκλωβισμένοι μεταξύ μιας απλήρωτης και αβέβαιης εργασίας και μιας αγοράς εργασίας, που πριμοδοτεί την ανεργία.

 

Καταστάσεις σαν τη σημερινή έπρεπε να προβλεφθούν και να γίνουν τα αμέσως προηγούμενα χρονια κινήσεις σωτηριας και εξυγίανσης με την εφημερίδα σε λειτουργία και με τους εργαζομενους να αμείβονται. Με την εφημερίδα όταν ήταν ακόμα οικονομικά διασφαλισμένη και ισχυρή απέναντι στις επιθέσεις εκείνων, που θέλουν να την δουν, να σταματήσει να κυκλοφορεί επειδή ενοχλεί με την φωνή της.

 

Οι εργαζόμενοι παρότι είναι οι μονοι που δεν ευθύνονται για την σημερινή οικονομική κατάσταση κλήθηκαν από το Καλοκαίρι και μετα να δουλεύουν απλήρωτοι και να αποδεχθούν ως μονη οδό σωτηριας για την εφημερίδα ένα σχέδιο εξυγίανσης , που συντάχθηκε από τεχνοκράτες ερήμην των εργαζομενων.

 

Ενα σχέδιο το οποιο ποτε δεν συζητήθηκε με τους εργαζομενους, παρότι υπάρχουν νομοι που καθιστούν υποχρεωτική την συμμετοχη και την ουσιαστική ενημέρωση τους σε τέτοιες διαδικασίες.

 

Ενα σχέδιο που προβλέπει δραστική περικοπή του μισθολογικού κόστους με μαζικές αποχωρήσεις εργαζομενων και με μονο κίνητρο ότι θα πάρουν την αποζημίωση τους. Δηλαδή το δικαίωμα στην αποζημίωση εμφανίσθηκε ως το μοναδικό κίνητρο και ως παραχώρηση… Και κλήθηκαν οι εργαζόμενοι να το αποδεχθούν απλήρωτοι και να φύγουν, υπό υπό την προειδοποίηση ότι αν δεν πετύχει αυτό το σχέδιο δεν υπάρχει άλλος δρόμος…. Μια προειδοποίηση που λειτουργεί ούτως η άλλως σαν απειλή..

 

Οι εργαζόμενοι κρατάνε την εφημερίδα ζωντανή και θα συνεχίσουν. Ομως μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούν παρα να αγωνισθούν για τα στοιχειώδη. Τα δεδουλευμένα τους, το εργασιακό τους μέλλον, τα εργασιακά τους δικαιώματα την αξιοπρέπεια τους. Ηδη έχουν κάνει μια απεργία και εξήγγειλαν μια ακόμα ενώ κινούνται και νομικά. Παράλληλα έχουν καταστήσει σαφές ότι σε ότι τους αφορά η εφημερίδα θα παραμείνει ζωντανή και στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης αλλα αυτό δεν μπορεί να γίνει εις βάρος τους. Η λύση ανήκει στην διοίκηση και πρέπει να είναι λύση βιώσιμη. Οι εργαζόμενοι δεν εργάζονται από χόμπι… Δεν εργάζονται στον χώρο της ενημέρωσης επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν στη ζωη τους…

 

sokos@enet.gr

Η Ελευθεροτυπία και οι εργαζομενοί της

Πριν από τριάντα έξι χρόνια και τέσσερις μήνες εκδόθηκε η “Ελευθεροτυπία” ως η εφημερίδα των συντακτών. Το εγχείρημα δεν πέτυχε , γρήγορα εγκαταλείφθηκε άλλα η εφημερίδα συνέχισε το δρόμο της. Αδέσμευτη, μαχητική, πλουραλιστική, έφερε έναν άλλο αέρα στην ενημέρωση. Ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει φωνές και απόψεις που δεν έβρισκαν άλλο διέξοδο να βγουν στην δημοσιότητα.

 

Σήμερα τριάντα έξι χρονια και τέσσερεις μήνες μετα η εφημερίδα των συντακτών γίνεται και πάλι η εφημερίδα των εργαζομενων της. Κι αυτό γιατί οι 850 εργαζόμενοι της παρα το γεγονός ότι παραμένουν απλήρωτοι, με τον μέλλον τους αβέβαιο και άμεσα εξαρτημένο από ένα αόρατο σχέδιο εξυγίανσης με δραστικές περικοπές και ένα τραπεζικό δάνειο που δεν ήρθε, αυτοί την κρατούν ζωντανή και στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης με την αδιάλειπτη εργασία τους.

 

Ποσο θα κρατήσει αυτό; Υπάρχουν όρια, υπάρχουν αντοχές, υπάρχει αξιοπρέπεια… Η ελπίδα πεθάνει τελευταία αλλα κι αυτή πλέον έχει εγκαταλείψει τους περισσότερους. Τι απομένει; Ο αγώνας για την επιβίωση των εργαζομενων και της εφημερίδας. Oμως αυτός  ο αγώνας δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατος.

 

ΟΙ εργαζόμενοι έβαλαν και βάζουν πλάτη. Χωρίς να παραγνωρίζουν την εργασιακή ασφάλεια δεκαετιών, σήμερα είναι οι πρώτοι και οι μοναδικοί που υφίστανται τα αποτελέσματα μιας διοικητικής και οικονομικής στρατηγικής, που έκλεινε για πολλά χρονια τα ματια της στο μέλλον.

 

Είναι εγκλωβισμένοι, είναι όμηροι παραλείψεων η λαθεμένων εκδοτικών – επιχειρηματικών κινήσεων και επιλογών αλλά και τραπεζικών συμφερόντων – σκοπιμοτήτων. Είναι εγκλωβισμένοι μεταξύ μιας απλήρωτης και αβέβαιης εργασίας και μιας αγοράς εργασίας, που πριμοδοτεί την ανεργία.

 

Καταστάσεις σαν τη σημερινή έπρεπε να προβλεφθούν και να γίνουν τα αμέσως προηγούμενα χρονια κινήσεις σωτηριας και εξυγίανσης με την εφημερίδα σε λειτουργία και με τους εργαζομενους να αμείβονται. Με την εφημερίδα όταν ήταν ακόμα οικονομικά διασφαλισμένη και ισχυρή απέναντι στις επιθέσεις εκείνων, που θέλουν να την δουν, να σταματήσει να κυκλοφορεί επειδή ενοχλεί με την φωνή της.

 

Οι εργαζόμενοι παρότι είναι οι μονοι που δεν ευθύνονται για την σημερινή οικονομική κατάσταση κλήθηκαν από το Καλοκαίρι και μετα να δουλεύουν απλήρωτοι και να αποδεχθούν ως μονη οδό σωτηριας για την εφημερίδα ένα σχέδιο εξυγίανσης , που συντάχθηκε από τεχνοκράτες ερήμην των εργαζομενων.

 

Ενα σχέδιο το οποιο ποτε δεν συζητήθηκε με τους εργαζομενους, παρότι υπάρχουν νομοι που καθιστούν υποχρεωτική την συμμετοχη και την ουσιαστική ενημέρωση τους σε τέτοιες διαδικασίες.

 

Ενα σχέδιο που προβλέπει δραστική περικοπή του μισθολογικού κόστους με μαζικές αποχωρήσεις εργαζομενων και με μονο κίνητρο ότι θα πάρουν την αποζημίωση τους. Δηλαδή το δικαίωμα στην αποζημίωση εμφανίσθηκε ως το μοναδικό κίνητρο και ως παραχώρηση… Και κλήθηκαν οι εργαζόμενοι να το αποδεχθούν απλήρωτοι και να φύγουν, υπό υπό την προειδοποίηση ότι αν δεν πετύχει αυτό το σχέδιο δεν υπάρχει άλλος δρόμος…. Μια προειδοποίηση που λειτουργεί ούτως η άλλως σαν απειλή..

 

Οι εργαζόμενοι κρατάνε την εφημερίδα ζωντανή και θα συνεχίσουν. Ομως μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούν παρα να αγωνισθούν για τα στοιχειώδη. Τα δεδουλευμένα τους, το εργασιακό τους μέλλον, τα εργασιακά τους δικαιώματα την αξιοπρέπεια τους. Ηδη έχουν κάνει μια απεργία και εξήγγειλαν μια ακόμα ενώ κινούνται και νομικά. Παράλληλα έχουν καταστήσει σαφές ότι σε ότι τους αφορά η εφημερίδα θα παραμείνει ζωντανή και στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης αλλα αυτό δεν μπορεί να γίνει εις βάρος τους. Η λύση ανήκει στην διοίκηση και πρέπει να είναι λύση βιώσιμη. Οι εργαζόμενοι δεν εργάζονται από χόμπι… Δεν εργάζονται στον χώρο της ενημέρωσης επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν στη ζωη τους…

 

sokos@enet.gr

ΑΝεμομαζώματα… #2

Πρωί-πρωί στα ιατρεία του ΙΚΑ…
Οι απίστευτες δυσκολίες των ημερών, η κούραση, το άγχος, η πίεση, η αγωνία έχουν αρχίσει να χτυπούν τον οργανισμό μου σαν χταπόδι…

Κακό χάλι!

Ηθελα να πάω στο σχολείο να δω το γιο μου στη γιορτή του Πολυτεχνείου.
Δεν τα κατάφερα.
Δύσκολο να βρεις γιατρό.
Δύσκολο να μην μπορείς να ζήσεις σημαντικές στιγμές με τα παιδιά σου όμως.

Μου τα διηγήθηκαν μετά. Ενθουσιασμένοι… Ευτυχώς ακούω καλά από το ένα αυτί. Το άλλο δεν πάει καλά.

Το Πολυτεχνείο Ζει! Εμείς να δούμε πόσο ακόμη θα αντέξουμε!

Θυμώνω περισσότερο

…

Εδώ και καιρό μαθαίνω ότι πολλοί δέχονται επιθέσεις και απειλές από διάφορα «περιβάλλοντα». Πηλοφόρια με λάσπες ετοιμάζονται… Υπόγειες κινήσεις… Φτάνουν μάλιστα ΚΑΠΟΙΟΙ να υποσκάπτουν ακόμη και τη δουλειά όσων θέλουν να εξοντώσουν. Μια δουλειά από την οποία παίρνουν όσα δίνουν αυτοί που απειλούν για να φουλάρουν ΜΙΑ φορά το «αυτοκινητάκι» τους!

Αναμενόμενο…

Δεν θα τους περάσει!

…

Από όσα παλαβά έχει πει ο παλιός μου φίλος και σύντροφος Γρηγόρης Ψαρριανός, πετάω τα περισσότερα ως μη λεχθέντα. Κρατάω ένα που προσυπογράφω: «Η Αριστερά έχει βγάλει από μέσα της πολλούς φασίστες!»


Ενας τέτοιος παραφυλάει ανέμους πίσω από τις κουρτίνες!

ΑΝεμομαζώματα… #2

Πρωί-πρωί στα ιατρεία του ΙΚΑ…
Οι απίστευτες δυσκολίες των ημερών, η κούραση, το άγχος, η πίεση, η αγωνία έχουν αρχίσει να χτυπούν τον οργανισμό μου σαν χταπόδι…

Κακό χάλι!

Ηθελα να πάω στο σχολείο να δω το γιο μου στη γιορτή του Πολυτεχνείου.
Δεν τα κατάφερα.
Δύσκολο να βρεις γιατρό.
Δύσκολο να μην μπορείς να ζήσεις σημαντικές στιγμές με τα παιδιά σου όμως.

Μου τα διηγήθηκαν μετά. Ενθουσιασμένοι… Ευτυχώς ακούω καλά από το ένα αυτί. Το άλλο δεν πάει καλά.

Το Πολυτεχνείο Ζει! Εμείς να δούμε πόσο ακόμη θα αντέξουμε!

Θυμώνω περισσότερο

…

Εδώ και καιρό μαθαίνω ότι πολλοί δέχονται επιθέσεις και απειλές από διάφορα «περιβάλλοντα». Πηλοφόρια με λάσπες ετοιμάζονται… Υπόγειες κινήσεις… Φτάνουν μάλιστα ΚΑΠΟΙΟΙ να υποσκάπτουν ακόμη και τη δουλειά όσων θέλουν να εξοντώσουν. Μια δουλειά από την οποία παίρνουν όσα δίνουν αυτοί που απειλούν για να φουλάρουν ΜΙΑ φορά το «αυτοκινητάκι» τους!

Αναμενόμενο…

Δεν θα τους περάσει!

…

Από όσα παλαβά έχει πει ο παλιός μου φίλος και σύντροφος Γρηγόρης Ψαρριανός, πετάω τα περισσότερα ως μη λεχθέντα. Κρατάω ένα που προσυπογράφω: «Η Αριστερά έχει βγάλει από μέσα της πολλούς φασίστες!»


Ενας τέτοιος παραφυλάει ανέμους πίσω από τις κουρτίνες!