Δεκέμβριος 2009… Σκέψεις… B’ Μέρος

Τζάμπα τα σκηνικά. Τζάμπα οι κάμερες. Τζάμπα οι πρόβες στον καθρέφτη των Πρετεντερο-τσιρκολάνων. Τζάμπα κάθισαν τα όρνια στις ταμπέλες περιμένοντας να γευτούν σάρκα και αίμα.
Φυσικά, ως εκδίκηση (τα ΜΜΕ είναι πάντα εκδικητικά όταν τους κόβεις το ψωμάκι) κανένας δεν έδειξε τις πραγματικά μεγάλες, τις ειρηνικές διαδηλώσεις.

Ολοι είδαν δύο κουβάδες να καίγονται και δύο άχρηστους να παλεύουν μισή ώρα για να κατεβάσουν μια σημαία!!!

Τα σενάρια του τρόμου δεν βρήκαν πρωταγωνιστές. Ακυρώθηκαν στην πράξη. Πετάχτηκαν στα σκουπίδια από τους χιλιάδες πολίτες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. Τσαλαπατήθηκαν από τους νέους, τους μαθητές και τους φοιτητές.

Δεν τους έκατσε!

Βεβαίως κάποιοι έκανα ο,τι περνούσε από το χέρι τους να παίξουν σε αυτή τη φάρσα. Αφιονισμένοι ένστολοι της ΑΘΛΙΑΣ ομάδας ΔΕΛΤΑ! (Αλήθεια, δεν κάνουν μια εξέταση αίματος σε αυτούς που «έσκαγαν» πάνω στους διαδηλωτές με 80 χιλιόμετρα την ώρα. Κι εκτός από το να τους ξηλώσουν μια και καλή από την αστυνομία, δεν τους παίρνουν και το δίπλωμα οδήγησης εφ’όρου ζωής;;;;;;;;). Ανεγκέφαλοι χουλιγκάνοι που κατέλαβαν την Πρυτανεία και εκτός από αφόρητες αηδίες αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Πρύτανη. Νεοναζιστές και ελληναράδες που νόμιζαν οτι θα ξανασυνεργαστούν, όπως πέρσι, με τους αστυνομικούς…

Λοιπόν, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:

– Φέτος οι διαδηλώσεις περιφρουρήθηκαν. Και περιφρουρήθηκαν καλά. Μπορούσαν και καλύτερα ακόμη!
– (…και δε πα να λέτε ο,τι θέτε!) Το σχέδιο του Χρυσοχοΐδη «έκανε δουλειά»! Εκ του αποτελέσματος φαίνεται οτι πέτυχε. Εκείνο που ΔΕΝ πέτυχε ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ είναι να δείξει ένα άλλο ύφος και ήθος.
Το να βγαίνεις με στυλάκι «είμαι και ο πρώτος» και «που με είχατε κρυμμένο τόσα χρόνια» είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό.

Αυτά τα δύο υπό την εξής αίρεση: ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση το πλήθος, η οργή, η συμμετοχή με τον περσινό Δεκέμβρη.

ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση επίσης με την έκταση της προβοκάτσιας που οργανώθηκε πέρσι από την ΙΔΙΑ την κυβέρνηση της Νέα Δημοκρατίας, την Αστυνομία και τους Ακροδεξιούς. Και είναι αμφίβολο αν ο Χρυσοχοΐδης θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με την ίδια «επιτυχία» τον περσινό Δεκέμβρη!

Θα το ξαναπώ και θα το λέω όσο ζω: η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν οργανωμένο σχέδιο του παρακράτους της Δεξιάς με πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους.

Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Αλέξανδρο εκτελούσε διαταγές.
Κανένας αστυνομικός δεν κάνει βήμα αν δεν πάρει εντολές.
Και είναι βέβαιος οτι αυτή η εντολή ήλθε από ΠΟΛΥ ψηλά, πέρασε στους ανωτέρους του αστυνομικού και έγινε πράξη!
Ο αστυνομικός ούτε τρελός είναι, ούτε έκανε τσαμπουκά. ΠΗΡΕ ΕΝΤΟΛΗ: «Βαράτε στο ψαχνό!».

Νόμιζαν οτι έτσι θα βγουν από τα πολιτικά τους αδιέξοδα ενώ ταυτόχρονα θα ωθούσαν ένα μέρος του κόσμου και ιδιαίτερα την Αριστερά να εκτεθούν πολιτικά και κοινωνικά. Εν μέρει το πέτυχαν χάρη στη βοήθεια των ΜΜΕ. Τελικά όμως δεν απέφυγαν τη συντριβή. Το αίμα του Αλέξανδρου έπεσε, μαζί με τα σκάνδαλα, στο κεφάλι τους.

(Μια πληροφορία που μαθεύτηκε πέρσι, τέτοιες ημέρες και αμέσως μετά θάφτηκε από τα ΜΜΕ ήταν η πρόταση μεγαλοστελεχών της Νέας Δημοκρατίας για άρση ορισμένων άρθρων του Συντάγματος. Ευτυχώς κάποιοι, μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, αντιστάθηκαν. Ακόμη Χούντα θα είχαμε!
Απόψε, οι Φάκελοι του Αλέξη
Παπαχελά, επιβεβαίωσαν τα παραπάνω. Ρωτήθηκε ο Ευάγγελος Αντώναρος -τον θυμάστε;- αν στην κυβερνητική σύσκεψη της 8ης Οκτωβρίου 2008 ζητήθηκε η επέμβαση του στρατού κι εκείνος απάντησε: «ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν σκέφτηκε ποτέ κάτι τέτοιο και δεν έγινε καμιά τέτοια εισήγηση με αυτό το περιεχόμενο«. Ο Καραμανλής ΔΕΝ το σκέφτηκε -δεν είχε και το περιθώριο γενικά να σκεφτεί κάτι αυτός ο άνθρωπος- του το πρότειναν όμως. Κι εκείνος που του το πρότεινε ήταν ο Σουφλιάς. Και ΠΟΛΛΟΙ εκείνοι που συμφώνησαν μαζί του!)

Αυτό το παρακράτος θα πρέπει να αρχίσει να ξηλώνεται.
Η Αστυνομία θέλει βαθιά κάθαρση από τους οργανωμένους φασίστες που επωάστηκαν τα τελευταία 7 χρόνια στα σπλάχνα της για να εκτελούν αποστολές όπως η περσινή.

Οι μάσκες έπεσαν και πάλι φέτος.

Ομως δεν είναι αρκετό.

Αυτοί οι κοπρίτες που κατέβασαν την σημαία από το Πανεπιστήμιο ΕΙΝΑΙ ακροδεξιοί. Βαλτοί για να την χαρίσουν για μια ακόμη φορά στο δεξιό παρακράτος. Γελοιοποίθηκαν γιατί ήταν κάτι παραπάνω από φανερός ο στόχος τους.

Είναι χρέος πλέον όλων να αποκαλύψουν ΠΟΙΟΙ είναι οι «υπερεπανάστατες» και τη σχέση που έχουν με τους νεοφασίστες και τους υπερεθνικόφρονες αλλά και το κόμμα με το οποίο αυτοί εκπροσωπούνται κοινοβουλευτικά.

Κι αυτό μπορεί να το κάνει μονάχα το λαϊκό κίνημα.
Και μόνο αυτό μπορεί να τους τσακίζει όπου σταθούν κι όπου βρεθούν.
Δεν αρκούν οι φραστικές καταδίκες, χρειάζεται μαζική και δυναμική απάντηση στη βία και την τρομοκρατία απ’ όπου κι αν προέρχεται ανοίγοντας ένα μεγάλο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό μέτωπο.

Πάνω από όλα όμως θα πρέπει να ηττηθούν ιδεολογικά. Κι αυτό φαίνεται πως ξεκίνησε φέτος. Ενα χρόνο μετά το Δεκέμβρη της νεολαίας.

Και, ναι! Αυτή τη φορά η Αριστερά δεν πάτησε καμιά μπανανόφλουδα!
Στερνή της γνώση!

——-

Tέλος, να σταματήσουν οι μπούρδες!

Δεν είναι έτσι


pitsirikos.blogspot.com

Καλά τα λέει ο Πιτσιρίκος!

Αλλο πιστολέρο που δολοφονεί και ΑΛΛΟ αστυνομικός που μαζεύει το πιστόλι του αφού έχει φάει το ξύλο της αρκούδας από ανεγκέφαλους!!!

Δεκέμβριος 2009… Σκέψεις… B’ Μέρος

Τζάμπα τα σκηνικά. Τζάμπα οι κάμερες. Τζάμπα οι πρόβες στον καθρέφτη των Πρετεντερο-τσιρκολάνων. Τζάμπα κάθισαν τα όρνια στις ταμπέλες περιμένοντας να γευτούν σάρκα και αίμα.
Φυσικά, ως εκδίκηση (τα ΜΜΕ είναι πάντα εκδικητικά όταν τους κόβεις το ψωμάκι) κανένας δεν έδειξε τις πραγματικά μεγάλες, τις ειρηνικές διαδηλώσεις.

Ολοι είδαν δύο κουβάδες να καίγονται και δύο άχρηστους να παλεύουν μισή ώρα για να κατεβάσουν μια σημαία!!!

Τα σενάρια του τρόμου δεν βρήκαν πρωταγωνιστές. Ακυρώθηκαν στην πράξη. Πετάχτηκαν στα σκουπίδια από τους χιλιάδες πολίτες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. Τσαλαπατήθηκαν από τους νέους, τους μαθητές και τους φοιτητές.

Δεν τους έκατσε!

Βεβαίως κάποιοι έκανα ο,τι περνούσε από το χέρι τους να παίξουν σε αυτή τη φάρσα. Αφιονισμένοι ένστολοι της ΑΘΛΙΑΣ ομάδας ΔΕΛΤΑ! (Αλήθεια, δεν κάνουν μια εξέταση αίματος σε αυτούς που «έσκαγαν» πάνω στους διαδηλωτές με 80 χιλιόμετρα την ώρα. Κι εκτός από το να τους ξηλώσουν μια και καλή από την αστυνομία, δεν τους παίρνουν και το δίπλωμα οδήγησης εφ’όρου ζωής;;;;;;;;). Ανεγκέφαλοι χουλιγκάνοι που κατέλαβαν την Πρυτανεία και εκτός από αφόρητες αηδίες αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Πρύτανη. Νεοναζιστές και ελληναράδες που νόμιζαν οτι θα ξανασυνεργαστούν, όπως πέρσι, με τους αστυνομικούς…

Λοιπόν, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:

– Φέτος οι διαδηλώσεις περιφρουρήθηκαν. Και περιφρουρήθηκαν καλά. Μπορούσαν και καλύτερα ακόμη!
– (…και δε πα να λέτε ο,τι θέτε!) Το σχέδιο του Χρυσοχοΐδη «έκανε δουλειά»! Εκ του αποτελέσματος φαίνεται οτι πέτυχε. Εκείνο που ΔΕΝ πέτυχε ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ είναι να δείξει ένα άλλο ύφος και ήθος.
Το να βγαίνεις με στυλάκι «είμαι και ο πρώτος» και «που με είχατε κρυμμένο τόσα χρόνια» είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό.

Αυτά τα δύο υπό την εξής αίρεση: ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση το πλήθος, η οργή, η συμμετοχή με τον περσινό Δεκέμβρη.

ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση επίσης με την έκταση της προβοκάτσιας που οργανώθηκε πέρσι από την ΙΔΙΑ την κυβέρνηση της Νέα Δημοκρατίας, την Αστυνομία και τους Ακροδεξιούς. Και είναι αμφίβολο αν ο Χρυσοχοΐδης θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με την ίδια «επιτυχία» τον περσινό Δεκέμβρη!

Θα το ξαναπώ και θα το λέω όσο ζω: η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν οργανωμένο σχέδιο του παρακράτους της Δεξιάς με πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους.

Ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον Αλέξανδρο εκτελούσε διαταγές.
Κανένας αστυνομικός δεν κάνει βήμα αν δεν πάρει εντολές.
Και είναι βέβαιος οτι αυτή η εντολή ήλθε από ΠΟΛΥ ψηλά, πέρασε στους ανωτέρους του αστυνομικού και έγινε πράξη!
Ο αστυνομικός ούτε τρελός είναι, ούτε έκανε τσαμπουκά. ΠΗΡΕ ΕΝΤΟΛΗ: «Βαράτε στο ψαχνό!».

Νόμιζαν οτι έτσι θα βγουν από τα πολιτικά τους αδιέξοδα ενώ ταυτόχρονα θα ωθούσαν ένα μέρος του κόσμου και ιδιαίτερα την Αριστερά να εκτεθούν πολιτικά και κοινωνικά. Εν μέρει το πέτυχαν χάρη στη βοήθεια των ΜΜΕ. Τελικά όμως δεν απέφυγαν τη συντριβή. Το αίμα του Αλέξανδρου έπεσε, μαζί με τα σκάνδαλα, στο κεφάλι τους.

(Μια πληροφορία που μαθεύτηκε πέρσι, τέτοιες ημέρες και αμέσως μετά θάφτηκε από τα ΜΜΕ ήταν η πρόταση μεγαλοστελεχών της Νέας Δημοκρατίας για άρση ορισμένων άρθρων του Συντάγματος. Ευτυχώς κάποιοι, μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, αντιστάθηκαν. Ακόμη Χούντα θα είχαμε!
Απόψε, οι Φάκελοι του Αλέξη
Παπαχελά, επιβεβαίωσαν τα παραπάνω. Ρωτήθηκε ο Ευάγγελος Αντώναρος -τον θυμάστε;- αν στην κυβερνητική σύσκεψη της 8ης Οκτωβρίου 2008 ζητήθηκε η επέμβαση του στρατού κι εκείνος απάντησε: «ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν σκέφτηκε ποτέ κάτι τέτοιο και δεν έγινε καμιά τέτοια εισήγηση με αυτό το περιεχόμενο«. Ο Καραμανλής ΔΕΝ το σκέφτηκε -δεν είχε και το περιθώριο γενικά να σκεφτεί κάτι αυτός ο άνθρωπος- του το πρότειναν όμως. Κι εκείνος που του το πρότεινε ήταν ο Σουφλιάς. Και ΠΟΛΛΟΙ εκείνοι που συμφώνησαν μαζί του!)

Αυτό το παρακράτος θα πρέπει να αρχίσει να ξηλώνεται.
Η Αστυνομία θέλει βαθιά κάθαρση από τους οργανωμένους φασίστες που επωάστηκαν τα τελευταία 7 χρόνια στα σπλάχνα της για να εκτελούν αποστολές όπως η περσινή.

Οι μάσκες έπεσαν και πάλι φέτος.

Ομως δεν είναι αρκετό.

Αυτοί οι κοπρίτες που κατέβασαν την σημαία από το Πανεπιστήμιο ΕΙΝΑΙ ακροδεξιοί. Βαλτοί για να την χαρίσουν για μια ακόμη φορά στο δεξιό παρακράτος. Γελοιοποίθηκαν γιατί ήταν κάτι παραπάνω από φανερός ο στόχος τους.

Είναι χρέος πλέον όλων να αποκαλύψουν ΠΟΙΟΙ είναι οι «υπερεπανάστατες» και τη σχέση που έχουν με τους νεοφασίστες και τους υπερεθνικόφρονες αλλά και το κόμμα με το οποίο αυτοί εκπροσωπούνται κοινοβουλευτικά.

Κι αυτό μπορεί να το κάνει μονάχα το λαϊκό κίνημα.
Και μόνο αυτό μπορεί να τους τσακίζει όπου σταθούν κι όπου βρεθούν.
Δεν αρκούν οι φραστικές καταδίκες, χρειάζεται μαζική και δυναμική απάντηση στη βία και την τρομοκρατία απ’ όπου κι αν προέρχεται ανοίγοντας ένα μεγάλο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό μέτωπο.

Πάνω από όλα όμως θα πρέπει να ηττηθούν ιδεολογικά. Κι αυτό φαίνεται πως ξεκίνησε φέτος. Ενα χρόνο μετά το Δεκέμβρη της νεολαίας.

Και, ναι! Αυτή τη φορά η Αριστερά δεν πάτησε καμιά μπανανόφλουδα!
Στερνή της γνώση!

——-

Tέλος, να σταματήσουν οι μπούρδες!

Δεν είναι έτσι


pitsirikos.blogspot.com

Καλά τα λέει ο Πιτσιρίκος!

Αλλο πιστολέρο που δολοφονεί και ΑΛΛΟ αστυνομικός που μαζεύει το πιστόλι του αφού έχει φάει το ξύλο της αρκούδας από ανεγκέφαλους!!!

Δεκέμβριος 2009… Σκέψεις…

Κάποιοι έχουν ήδη στήσει τα σκηνικά… Οι κάμερες παίρνουν θέση σε επίκαιρα σημεία… Οι κάμεραμεν και οι φωτογράφοι καθαρίζουν τους φακούς τους… Οι αστυνομικοί συντάκτες καθαρίζουν τα λαρύγγια τους. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι μαθαίνουν τις ατάκες τους, κάνουν πρόβα στα παρασκήνια και δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες. Τα μόνιτορ των καναλιών έχουν περαστεί με πανάκια ΑΖΑΞ. Το ίδιο κι εκείνα της ΓΑΔΑ. Οι καταστηματάρχες ξαναδιαβάζουν φωναχτά τους όρους των ασφαλιστήριων συμβολαίων τους. «Θραύση βιτρίνας», «καταστροφή εμπορεύματος». Ο Πάγκαλος θέλει να αποδείξει οτι είναι καλύτερος από τον Παυλόπουλο. Ο Χρυσοχοΐδης οτι είναι καλύτερος από τον Μαρκογιαννάκη. Ο αστυνομικός καλύτερος από τον αντιεξουσιαστή και ο αντιεξουσιαστής καλύτερος από τον χούλιγκαν.

Τα σενάρια κυκλοφορούν εδώ και πολλές εβδομάδες από χέρι σε χέρι… Τις τελευταίες ώρες αυτά τα σενάρια γίνονται όλο και πιο μαύρα…
Κάποια μάλιστα από αυτά δείχνουν να έχουν ευρύτερους στόχους. Πολύ ευρύτερους από σπασίματα, δακρυγόνα και φωτιές.

Κάποιοι, και από τις δύο πλευρές, ψάχνονται για έναν «δεύτερο γύρο». Ή έστω μια επανάληψη των περσινών.
Ομως το πέρσι δεν είναι ίδιο με το φέτος.
Μπορεί να είναι καλύτερο ή και χειρότερο.
Πάντως δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι καν συγκρίσιμο.
Κι όποιος δεν μπορεί να δει διαφορά είναι καταδικασμένος.
Οπως και όποιος δεν καταλαβαίνει οτι οι εξεγέρσεις δεν γίνονται με προγραμματισμένα ραντεβού. Σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο.

Η προγραμματισμένη επανάληψη είναι ΠΑΝΤΟΤΕ καρναβάλι. Είτε καρναβάλι με σουβλάκια και τσιπς. Είτε καρναβάλι θανάτου.

Οι μόνοι που θα χαρούν για ένα τέτοιο καρναβάλι θα είναι τα κανάλια και οι ακροδεξιοί. Οσο περισσότερη φωτιά, όσο περισσότερο αίμα, τόσο το καλύτερο!

Τα όρνεα έχουν ήδη καθίσει πάνω στις ταμπέλες και ξύνουν τα ράμφη τους περιμένοντας.

Οποιος δώσει σε αυτά τα όρνεα έστω και την ελάχιστη τροφή θα κατασπαραχτεί πριν προλάβει να πει «γουρούνι»!

Τα πράγματα δεν είναι καλά κι αυτό το γράφω όσο πιο ψύχραιμα γίνεται για να μην πατήσω κι εγώ τη μπανανόφλουδα της τρομολαγνείας.
Ομως οι δρόμοι θα είναι, τις επόμενες ημέρες, γεμάτοι μπανανόφλουδες.
Για όλους. Για τα νέα παιδιά που θα βγουν στους δρόμους, για την Αριστερά, για τη δημοκρατία, για τους πάντες…
Το θέμα είναι ποιος θα πατήσει τις λιγότερες.

Δύσκολες ώρες έρχονται.
Πολύ δύσκολες.

Είναι ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ για ΟΛΟΥΣ!

Δεκέμβριος 2009… Σκέψεις…

Κάποιοι έχουν ήδη στήσει τα σκηνικά… Οι κάμερες παίρνουν θέση σε επίκαιρα σημεία… Οι κάμεραμεν και οι φωτογράφοι καθαρίζουν τους φακούς τους… Οι αστυνομικοί συντάκτες καθαρίζουν τα λαρύγγια τους. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι μαθαίνουν τις ατάκες τους, κάνουν πρόβα στα παρασκήνια και δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες. Τα μόνιτορ των καναλιών έχουν περαστεί με πανάκια ΑΖΑΞ. Το ίδιο κι εκείνα της ΓΑΔΑ. Οι καταστηματάρχες ξαναδιαβάζουν φωναχτά τους όρους των ασφαλιστήριων συμβολαίων τους. «Θραύση βιτρίνας», «καταστροφή εμπορεύματος». Ο Πάγκαλος θέλει να αποδείξει οτι είναι καλύτερος από τον Παυλόπουλο. Ο Χρυσοχοΐδης οτι είναι καλύτερος από τον Μαρκογιαννάκη. Ο αστυνομικός καλύτερος από τον αντιεξουσιαστή και ο αντιεξουσιαστής καλύτερος από τον χούλιγκαν.

Τα σενάρια κυκλοφορούν εδώ και πολλές εβδομάδες από χέρι σε χέρι… Τις τελευταίες ώρες αυτά τα σενάρια γίνονται όλο και πιο μαύρα…
Κάποια μάλιστα από αυτά δείχνουν να έχουν ευρύτερους στόχους. Πολύ ευρύτερους από σπασίματα, δακρυγόνα και φωτιές.

Κάποιοι, και από τις δύο πλευρές, ψάχνονται για έναν «δεύτερο γύρο». Ή έστω μια επανάληψη των περσινών.
Ομως το πέρσι δεν είναι ίδιο με το φέτος.
Μπορεί να είναι καλύτερο ή και χειρότερο.
Πάντως δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι καν συγκρίσιμο.
Κι όποιος δεν μπορεί να δει διαφορά είναι καταδικασμένος.
Οπως και όποιος δεν καταλαβαίνει οτι οι εξεγέρσεις δεν γίνονται με προγραμματισμένα ραντεβού. Σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο.

Η προγραμματισμένη επανάληψη είναι ΠΑΝΤΟΤΕ καρναβάλι. Είτε καρναβάλι με σουβλάκια και τσιπς. Είτε καρναβάλι θανάτου.

Οι μόνοι που θα χαρούν για ένα τέτοιο καρναβάλι θα είναι τα κανάλια και οι ακροδεξιοί. Οσο περισσότερη φωτιά, όσο περισσότερο αίμα, τόσο το καλύτερο!

Τα όρνεα έχουν ήδη καθίσει πάνω στις ταμπέλες και ξύνουν τα ράμφη τους περιμένοντας.

Οποιος δώσει σε αυτά τα όρνεα έστω και την ελάχιστη τροφή θα κατασπαραχτεί πριν προλάβει να πει «γουρούνι»!

Τα πράγματα δεν είναι καλά κι αυτό το γράφω όσο πιο ψύχραιμα γίνεται για να μην πατήσω κι εγώ τη μπανανόφλουδα της τρομολαγνείας.
Ομως οι δρόμοι θα είναι, τις επόμενες ημέρες, γεμάτοι μπανανόφλουδες.
Για όλους. Για τα νέα παιδιά που θα βγουν στους δρόμους, για την Αριστερά, για τη δημοκρατία, για τους πάντες…
Το θέμα είναι ποιος θα πατήσει τις λιγότερες.

Δύσκολες ώρες έρχονται.
Πολύ δύσκολες.

Είναι ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ για ΟΛΟΥΣ!

Ο σόουμαν δεν θα ΄ρθει απόψε – Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

O Αλέξης Τσίπρας κατηγορήθηκε για την τεχνική εταιρεία του. Ως πτυχιούχος του Πολυτεχνείου, τι έπρεπε να κάνει, να ανοίξει φαρμακείο; Επειδή λοιπόν δεν έστεκε και πολύ η επίθεση, υπογραμμίστηκε ότι στη σύσταση της εταιρείας αναφέρεται ότι αναλαμβάνει δημόσια έργα. Παρουσιάστηκε σαν να λειτουργεί μια κρυφο-κατασκευαστική και να χτίζει γέφυρες Πάτρα- Πρίντεζι. Δεν είπε κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες 30.000

τέτοιες εταιρείες ούτε ότι δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Αυτά βέβαια γίνονταν τότε. Την εποχή του διψήφιου. Τώρα ο πρόεδρος του Συνασπισμού δεν δέχεται και πολλές επιθέσεις. Τα ποσοστά κατακάθισαν και τα μίντια βρήκαν νέο παιχνιδάκι. Κανακεύουν αλλού, στον ιδεολογικά ασαφή χώρο των Πρασίνων. Ετσι, αν ο κ. Τσίπρας ως πολιτικός μηχανικός ήξερε ότι δεν χτίζονται κάστρα στην άμμο, ως πολιτικός έμαθε ότι δεν αλλάζει ο τόπος με κάποιες δημοσκοπήσεις. Το πολιτικό σκηνικό δεν ανατρέπεται ούτε χτυπιέται ο δικομματισμός. Δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα ούτε συμβάλλει σε αυτό η εύνοια των δημοσκόπων.

Τις τελευταίες ημέρες ο κ. Αλέξης Τσίπρας επανέφερε εμφατικά την προοπτική μιας τρίτης δύναμης. Απηύθυνε έκκληση σε όσους θεωρεί δυνητικούς συνεργάτες. Πόσο μάταιο μπορεί να είναι το σχέδιό του; Οι Οικολόγοι- Πράσινοι, αν δεν ξεφουσκώσουν όπως η ΠολΑν (που χτύπησε εννιάρι στις ευρωεκλογές αλλά έμεινε απέξω στις εθνικές), θα διαπραγματεύονται υπουργεία. Το έχουν πει, δεν θα τους κακόπεφτε μια συνεργασία, πόσο μάλλον με τους ταγούς της πράσινης ιπποτροφίας. Τι έχει να προσφέρει ο νεαρός πρόεδρος στο νεαρό κόμμα, πέρα από σχέδια επί χάρτου και αντιπολίτευση; Αξιολόγησε όμως το φαινόμενο: «Εχουν επιλέξει να μαζέψουν ψήφους χαλαρής συμπάθειας και χαλαρής διαμαρτυρίας. Αλλά έτσι πολύ λίγα μπορούν να καταφέρουν για την περιβαλλοντική υπόθεση». Το αριστερό προσκλητήριο αφορούσε και το ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι «περιχαρακώνεται και εξαντλεί τη ρητορική του στην προσπάθεια να αποδείξει ότι είναι η μοναδική Αριστερά στον τόπο» . Επέμεινε στην πρόταση συσπείρωσης σε τρίτο πόλο παρ΄ ότι ήξερε πως κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο. Είχε πει πέρυσι: «Το ΚΚΕ είναι ένα βαθύτατα εγωκεντρικό κόμμα. Η ηγεσία του δεν καταδέχεται ούτε να διαδηλώσει με άλλους, ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι είναι κοινωνικοί φορείς».

Το πιο εύκολο θα ήταν να κατηγορήσουμε τον κ. Αλέξη Τσίπρα για επικοινωνιακό τρικ, ότι δηλαδή δεν τον ενδιαφέρει ο τρίτος πόλος αλλά πάει να κλέψει κουκιά από συγγενικά κόμματα (έστω με μακρινή συγγένεια, τριτοξάδελφα). Αν είχε ταλέντο στα τρικ, θα είχε ρίξει νερό στο κρασί του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Την ώρα που οι μαγαζάτορες θρηνούσαν για τζαμαρίες, ο κ. Τσίπρας τσάτιζε τον φιλήσυχο, αποχαυνωμένο τηλεθεατή με τις φράσεις: «Ενα πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγανάκτησης πλημμυρίζει δρόμους, πλατείες, σχολεία και σχολές. Μια ιδιότυπη αυθόρμητη νεανική εξέγερση μετασχηματίζει σε κραυγή τα λόγια που τούτες τις ώρες είναι στο στόμα κάθε σκεπτόμενου δημοκρατικού πολίτη. Δεν πάει άλλο. […] Είμαστε όλοι κομμάτι αυτής της αυθόρμητης εξέγερσης που ζητά αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη ζωή». Αυτά έλεγε ο κόκκινος Αλέξης, όταν ο μέσος Ελληνας έλεγε πως θέλει να πιάσει τους πιτσιρικάδες και να τους αστράψει δυο χαστούκια. Την ίδια ανθρωποδιωκτική στάση είχε και με το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Εχει κόστος να τα βάζεις με τους οπαδούς και με τους μεγαλοεργολάβους. Εχει όμως μεγαλύτερο κόστος, ακόμη κι αν δεν είναι ορατό, να επιτρέψεις να χτιστεί κάθε εκατοστό γης και να γίνει η πόλη ένα απέραντο εμπορικό κέντρο.

Με αφορμή το ντιμπέιτ ειπώθηκε ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι κάτι σαν «αρχηγός demisec». Τον έχουν δηλαδή εκεί για να τον μοστράρουν ως νέο πρόσωπο αλλά δεν του έχουν εμπιστοσύνη στα δύσκολα. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από μια τηλεοπτική εμφάνιση, για να προβληθεί κάποιο εσωκομματικό δημοκρατικό έλλειμμα. Εκεί βρίσκεται το έλλειμμα ή στα άλλα κόμματα, όπου οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές διορίζονται από τον πρόεδρο και ο πρόεδρος κληρονομεί την καρέκλα του; Βάλτε ένα επιπλέον μειονέκτημα: ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί δευτερεύουσες προτάσεις, πιάνει πολλές οπτικές, ζυγίζει τα πράγματα. Χωρίς τσιτάτα δεν πιάνεται ο πολύς ο κόσμος. Το πρόβλημα λοιπόν του προέδρου είναι το πρόβλημα εν γένει της εναλλακτικής Αριστεράς. Ασκεί πολιτική, δεν κάνει σόου.

Ο σόουμαν δεν θα ΄ρθει απόψε – Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

Ο σόουμαν δεν θα ΄ρθει απόψε – Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

O Αλέξης Τσίπρας κατηγορήθηκε για την τεχνική εταιρεία του. Ως πτυχιούχος του Πολυτεχνείου, τι έπρεπε να κάνει, να ανοίξει φαρμακείο; Επειδή λοιπόν δεν έστεκε και πολύ η επίθεση, υπογραμμίστηκε ότι στη σύσταση της εταιρείας αναφέρεται ότι αναλαμβάνει δημόσια έργα. Παρουσιάστηκε σαν να λειτουργεί μια κρυφο-κατασκευαστική και να χτίζει γέφυρες Πάτρα- Πρίντεζι. Δεν είπε κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες 30.000

τέτοιες εταιρείες ούτε ότι δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Αυτά βέβαια γίνονταν τότε. Την εποχή του διψήφιου. Τώρα ο πρόεδρος του Συνασπισμού δεν δέχεται και πολλές επιθέσεις. Τα ποσοστά κατακάθισαν και τα μίντια βρήκαν νέο παιχνιδάκι. Κανακεύουν αλλού, στον ιδεολογικά ασαφή χώρο των Πρασίνων. Ετσι, αν ο κ. Τσίπρας ως πολιτικός μηχανικός ήξερε ότι δεν χτίζονται κάστρα στην άμμο, ως πολιτικός έμαθε ότι δεν αλλάζει ο τόπος με κάποιες δημοσκοπήσεις. Το πολιτικό σκηνικό δεν ανατρέπεται ούτε χτυπιέται ο δικομματισμός. Δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα ούτε συμβάλλει σε αυτό η εύνοια των δημοσκόπων.

Τις τελευταίες ημέρες ο κ. Αλέξης Τσίπρας επανέφερε εμφατικά την προοπτική μιας τρίτης δύναμης. Απηύθυνε έκκληση σε όσους θεωρεί δυνητικούς συνεργάτες. Πόσο μάταιο μπορεί να είναι το σχέδιό του; Οι Οικολόγοι- Πράσινοι, αν δεν ξεφουσκώσουν όπως η ΠολΑν (που χτύπησε εννιάρι στις ευρωεκλογές αλλά έμεινε απέξω στις εθνικές), θα διαπραγματεύονται υπουργεία. Το έχουν πει, δεν θα τους κακόπεφτε μια συνεργασία, πόσο μάλλον με τους ταγούς της πράσινης ιπποτροφίας. Τι έχει να προσφέρει ο νεαρός πρόεδρος στο νεαρό κόμμα, πέρα από σχέδια επί χάρτου και αντιπολίτευση; Αξιολόγησε όμως το φαινόμενο: «Εχουν επιλέξει να μαζέψουν ψήφους χαλαρής συμπάθειας και χαλαρής διαμαρτυρίας. Αλλά έτσι πολύ λίγα μπορούν να καταφέρουν για την περιβαλλοντική υπόθεση». Το αριστερό προσκλητήριο αφορούσε και το ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι «περιχαρακώνεται και εξαντλεί τη ρητορική του στην προσπάθεια να αποδείξει ότι είναι η μοναδική Αριστερά στον τόπο» . Επέμεινε στην πρόταση συσπείρωσης σε τρίτο πόλο παρ΄ ότι ήξερε πως κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο. Είχε πει πέρυσι: «Το ΚΚΕ είναι ένα βαθύτατα εγωκεντρικό κόμμα. Η ηγεσία του δεν καταδέχεται ούτε να διαδηλώσει με άλλους, ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι είναι κοινωνικοί φορείς».

Το πιο εύκολο θα ήταν να κατηγορήσουμε τον κ. Αλέξη Τσίπρα για επικοινωνιακό τρικ, ότι δηλαδή δεν τον ενδιαφέρει ο τρίτος πόλος αλλά πάει να κλέψει κουκιά από συγγενικά κόμματα (έστω με μακρινή συγγένεια, τριτοξάδελφα). Αν είχε ταλέντο στα τρικ, θα είχε ρίξει νερό στο κρασί του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Την ώρα που οι μαγαζάτορες θρηνούσαν για τζαμαρίες, ο κ. Τσίπρας τσάτιζε τον φιλήσυχο, αποχαυνωμένο τηλεθεατή με τις φράσεις: «Ενα πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγανάκτησης πλημμυρίζει δρόμους, πλατείες, σχολεία και σχολές. Μια ιδιότυπη αυθόρμητη νεανική εξέγερση μετασχηματίζει σε κραυγή τα λόγια που τούτες τις ώρες είναι στο στόμα κάθε σκεπτόμενου δημοκρατικού πολίτη. Δεν πάει άλλο. […] Είμαστε όλοι κομμάτι αυτής της αυθόρμητης εξέγερσης που ζητά αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη ζωή». Αυτά έλεγε ο κόκκινος Αλέξης, όταν ο μέσος Ελληνας έλεγε πως θέλει να πιάσει τους πιτσιρικάδες και να τους αστράψει δυο χαστούκια. Την ίδια ανθρωποδιωκτική στάση είχε και με το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Εχει κόστος να τα βάζεις με τους οπαδούς και με τους μεγαλοεργολάβους. Εχει όμως μεγαλύτερο κόστος, ακόμη κι αν δεν είναι ορατό, να επιτρέψεις να χτιστεί κάθε εκατοστό γης και να γίνει η πόλη ένα απέραντο εμπορικό κέντρο.

Με αφορμή το ντιμπέιτ ειπώθηκε ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι κάτι σαν «αρχηγός demisec». Τον έχουν δηλαδή εκεί για να τον μοστράρουν ως νέο πρόσωπο αλλά δεν του έχουν εμπιστοσύνη στα δύσκολα. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από μια τηλεοπτική εμφάνιση, για να προβληθεί κάποιο εσωκομματικό δημοκρατικό έλλειμμα. Εκεί βρίσκεται το έλλειμμα ή στα άλλα κόμματα, όπου οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές διορίζονται από τον πρόεδρο και ο πρόεδρος κληρονομεί την καρέκλα του; Βάλτε ένα επιπλέον μειονέκτημα: ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί δευτερεύουσες προτάσεις, πιάνει πολλές οπτικές, ζυγίζει τα πράγματα. Χωρίς τσιτάτα δεν πιάνεται ο πολύς ο κόσμος. Το πρόβλημα λοιπόν του προέδρου είναι το πρόβλημα εν γένει της εναλλακτικής Αριστεράς. Ασκεί πολιτική, δεν κάνει σόου.

Ο σόουμαν δεν θα ΄ρθει απόψε – Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

Ο σόουμαν δεν θα ΄ρθει απόψε – Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

O Αλέξης Τσίπρας κατηγορήθηκε για την τεχνική εταιρεία του. Ως πτυχιούχος του Πολυτεχνείου, τι έπρεπε να κάνει, να ανοίξει φαρμακείο; Επειδή λοιπόν δεν έστεκε και πολύ η επίθεση, υπογραμμίστηκε ότι στη σύσταση της εταιρείας αναφέρεται ότι αναλαμβάνει δημόσια έργα. Παρουσιάστηκε σαν να λειτουργεί μια κρυφο-κατασκευαστική και να χτίζει γέφυρες Πάτρα- Πρίντεζι. Δεν είπε κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες 30.000

τέτοιες εταιρείες ούτε ότι δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Αυτά βέβαια γίνονταν τότε. Την εποχή του διψήφιου. Τώρα ο πρόεδρος του Συνασπισμού δεν δέχεται και πολλές επιθέσεις. Τα ποσοστά κατακάθισαν και τα μίντια βρήκαν νέο παιχνιδάκι. Κανακεύουν αλλού, στον ιδεολογικά ασαφή χώρο των Πρασίνων. Ετσι, αν ο κ. Τσίπρας ως πολιτικός μηχανικός ήξερε ότι δεν χτίζονται κάστρα στην άμμο, ως πολιτικός έμαθε ότι δεν αλλάζει ο τόπος με κάποιες δημοσκοπήσεις. Το πολιτικό σκηνικό δεν ανατρέπεται ούτε χτυπιέται ο δικομματισμός. Δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα ούτε συμβάλλει σε αυτό η εύνοια των δημοσκόπων.

Τις τελευταίες ημέρες ο κ. Αλέξης Τσίπρας επανέφερε εμφατικά την προοπτική μιας τρίτης δύναμης. Απηύθυνε έκκληση σε όσους θεωρεί δυνητικούς συνεργάτες. Πόσο μάταιο μπορεί να είναι το σχέδιό του; Οι Οικολόγοι- Πράσινοι, αν δεν ξεφουσκώσουν όπως η ΠολΑν (που χτύπησε εννιάρι στις ευρωεκλογές αλλά έμεινε απέξω στις εθνικές), θα διαπραγματεύονται υπουργεία. Το έχουν πει, δεν θα τους κακόπεφτε μια συνεργασία, πόσο μάλλον με τους ταγούς της πράσινης ιπποτροφίας. Τι έχει να προσφέρει ο νεαρός πρόεδρος στο νεαρό κόμμα, πέρα από σχέδια επί χάρτου και αντιπολίτευση; Αξιολόγησε όμως το φαινόμενο: «Εχουν επιλέξει να μαζέψουν ψήφους χαλαρής συμπάθειας και χαλαρής διαμαρτυρίας. Αλλά έτσι πολύ λίγα μπορούν να καταφέρουν για την περιβαλλοντική υπόθεση». Το αριστερό προσκλητήριο αφορούσε και το ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι «περιχαρακώνεται και εξαντλεί τη ρητορική του στην προσπάθεια να αποδείξει ότι είναι η μοναδική Αριστερά στον τόπο» . Επέμεινε στην πρόταση συσπείρωσης σε τρίτο πόλο παρ΄ ότι ήξερε πως κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο. Είχε πει πέρυσι: «Το ΚΚΕ είναι ένα βαθύτατα εγωκεντρικό κόμμα. Η ηγεσία του δεν καταδέχεται ούτε να διαδηλώσει με άλλους, ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι είναι κοινωνικοί φορείς».

Το πιο εύκολο θα ήταν να κατηγορήσουμε τον κ. Αλέξη Τσίπρα για επικοινωνιακό τρικ, ότι δηλαδή δεν τον ενδιαφέρει ο τρίτος πόλος αλλά πάει να κλέψει κουκιά από συγγενικά κόμματα (έστω με μακρινή συγγένεια, τριτοξάδελφα). Αν είχε ταλέντο στα τρικ, θα είχε ρίξει νερό στο κρασί του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Την ώρα που οι μαγαζάτορες θρηνούσαν για τζαμαρίες, ο κ. Τσίπρας τσάτιζε τον φιλήσυχο, αποχαυνωμένο τηλεθεατή με τις φράσεις: «Ενα πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγανάκτησης πλημμυρίζει δρόμους, πλατείες, σχολεία και σχολές. Μια ιδιότυπη αυθόρμητη νεανική εξέγερση μετασχηματίζει σε κραυγή τα λόγια που τούτες τις ώρες είναι στο στόμα κάθε σκεπτόμενου δημοκρατικού πολίτη. Δεν πάει άλλο. […] Είμαστε όλοι κομμάτι αυτής της αυθόρμητης εξέγερσης που ζητά αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη ζωή». Αυτά έλεγε ο κόκκινος Αλέξης, όταν ο μέσος Ελληνας έλεγε πως θέλει να πιάσει τους πιτσιρικάδες και να τους αστράψει δυο χαστούκια. Την ίδια ανθρωποδιωκτική στάση είχε και με το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Εχει κόστος να τα βάζεις με τους οπαδούς και με τους μεγαλοεργολάβους. Εχει όμως μεγαλύτερο κόστος, ακόμη κι αν δεν είναι ορατό, να επιτρέψεις να χτιστεί κάθε εκατοστό γης και να γίνει η πόλη ένα απέραντο εμπορικό κέντρο.

Με αφορμή το ντιμπέιτ ειπώθηκε ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι κάτι σαν «αρχηγός demisec». Τον έχουν δηλαδή εκεί για να τον μοστράρουν ως νέο πρόσωπο αλλά δεν του έχουν εμπιστοσύνη στα δύσκολα. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από μια τηλεοπτική εμφάνιση, για να προβληθεί κάποιο εσωκομματικό δημοκρατικό έλλειμμα. Εκεί βρίσκεται το έλλειμμα ή στα άλλα κόμματα, όπου οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές διορίζονται από τον πρόεδρο και ο πρόεδρος κληρονομεί την καρέκλα του; Βάλτε ένα επιπλέον μειονέκτημα: ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί δευτερεύουσες προτάσεις, πιάνει πολλές οπτικές, ζυγίζει τα πράγματα. Χωρίς τσιτάτα δεν πιάνεται ο πολύς ο κόσμος. Το πρόβλημα λοιπόν του προέδρου είναι το πρόβλημα εν γένει της εναλλακτικής Αριστεράς. Ασκεί πολιτική, δεν κάνει σόου.

Ο σόουμαν δεν θα ΄ρθει απόψε – Της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ

Οι Μικρομαγαζάτορες του πνεύματος

Μικροί. Σαφώς μικρότεροι από τους μικρομαγαζάτορες του κέντρου της Αθήνας. Σαφώς πιο μικρόψυχοι. Τουλάχιστον οι δεύτεροι είχαν κάτι να χάσουν και (αδίκως!) το έχασαν. Και φωνάζουν και αντιδρούν για το «έχει» τους που κάηκε. Ο,τι και να πουν, δύσκολα χάνουν το δίκιο τους. Που και να το χάσουν, τι είχαν, τι έχασαν. Ακόμη κι όταν τυφλοί από τις στάχτες και την κάπνα δεν βλέπουν οτι εκείνο που τους καίει το μαγαζί δεν είναι μόνο η μολότοφ του οργισμένου αλλά κυρίως οι βόμβες μεγατόνων των Mall και των πολυκαταστημάτων. Είπαμε: στον σπαραγμό, στην αγωνία, στον πόνο παραμερίζεις.
Ομως…
…τι είδους ζόρι τραβάνε τούτοι εδώ;
Αυτό βρήκαν να πουν μέσα στον κακό χαμό;
Αυτές τις λέξεις βρήκαν και αράδιασαν από την πλούσια συλλογή τους;
Πως, για παράδειγμα, η εκτέλεση του Αλέξη είναι ένα «τραγικό γεγονός»;
Αυτό! Μόνο! Τραγικό!
Τραγικό γεγονός είναι να πεθάνεις από καρκίνο, από τρακάρισμα, από σεισμό, από, από, από…
Τραγικό δεν είναι να πηγαίνεις από σφαίρα!
Αυτό και λογοτέχνης να μην είσαι το λες έγκλημα!
Τραγικό γεγονός είναι που τέτοιοι εκπροσωπούν το πνεύμα της γενιάς των -ήντα!
Μια γενιά που προφανώς δεν κινδυνεύει από σφαίρες αλλά από κάτι όντως τραγικό: ή από πέσιμο ή από χέσιμο!

> η επιστολή των Απόστολου Δοξιάδη, Τάκη Θεοδωρόπουλου και Πέτρου Μάρκαρη.
> το ποστ του Γιάννη Χάρη.
>η σχετική ενδιαφέρουσα συζήτηση στο buzz.

Οι Μικρομαγαζάτορες του πνεύματος

Μικροί. Σαφώς μικρότεροι από τους μικρομαγαζάτορες του κέντρου της Αθήνας. Σαφώς πιο μικρόψυχοι. Τουλάχιστον οι δεύτεροι είχαν κάτι να χάσουν και (αδίκως!) το έχασαν. Και φωνάζουν και αντιδρούν για το «έχει» τους που κάηκε. Ο,τι και να πουν, δύσκολα χάνουν το δίκιο τους. Που και να το χάσουν, τι είχαν, τι έχασαν. Ακόμη κι όταν τυφλοί από τις στάχτες και την κάπνα δεν βλέπουν οτι εκείνο που τους καίει το μαγαζί δεν είναι μόνο η μολότοφ του οργισμένου αλλά κυρίως οι βόμβες μεγατόνων των Mall και των πολυκαταστημάτων. Είπαμε: στον σπαραγμό, στην αγωνία, στον πόνο παραμερίζεις.
Ομως…
…τι είδους ζόρι τραβάνε τούτοι εδώ;
Αυτό βρήκαν να πουν μέσα στον κακό χαμό;
Αυτές τις λέξεις βρήκαν και αράδιασαν από την πλούσια συλλογή τους;
Πως, για παράδειγμα, η εκτέλεση του Αλέξη είναι ένα «τραγικό γεγονός»;
Αυτό! Μόνο! Τραγικό!
Τραγικό γεγονός είναι να πεθάνεις από καρκίνο, από τρακάρισμα, από σεισμό, από, από, από…
Τραγικό δεν είναι να πηγαίνεις από σφαίρα!
Αυτό και λογοτέχνης να μην είσαι το λες έγκλημα!
Τραγικό γεγονός είναι που τέτοιοι εκπροσωπούν το πνεύμα της γενιάς των -ήντα!
Μια γενιά που προφανώς δεν κινδυνεύει από σφαίρες αλλά από κάτι όντως τραγικό: ή από πέσιμο ή από χέσιμο!

> η επιστολή των Απόστολου Δοξιάδη, Τάκη Θεοδωρόπουλου και Πέτρου Μάρκαρη.
> το ποστ του Γιάννη Χάρη.
>η σχετική ενδιαφέρουσα συζήτηση στο buzz.