ΚΑΙ ο νεκρός Αφγανός…
Tag / Σημειώσεις
Ετσι, να μην ξεχνιόμαστε…
ΚΑΙ ο νεκρός Αφγανός…
Ολε!
Τώρα για πάντα πια κοιμάται.
Τώρα τα μούσκλια και τα χόρτα
με δάχτυλα που δε λαθεύουν
το άνθος ανοίγουν του μυαλού του.
Και το τραγουδιστό του αίμα
κυλάει σε βάλτους και λιβάδια,
γλιστράει στο σύγκρυο των κεράτων,
άψυχο στέκει στην ομίχλη,
σε βουβαλιών σκοντάφτει πόδια,
σα μια πλατιά, μια λυπημένη,
μια σκοτεινή γλώσσα, ώσπου τέλμα
να γίνει από αγωνία, πλάι
στον Γουαδαλκιβίρ των άστρων.
Ολε!
Τώρα για πάντα πια κοιμάται.
Τώρα τα μούσκλια και τα χόρτα
με δάχτυλα που δε λαθεύουν
το άνθος ανοίγουν του μυαλού του.
Και το τραγουδιστό του αίμα
κυλάει σε βάλτους και λιβάδια,
γλιστράει στο σύγκρυο των κεράτων,
άψυχο στέκει στην ομίχλη,
σε βουβαλιών σκοντάφτει πόδια,
σα μια πλατιά, μια λυπημένη,
μια σκοτεινή γλώσσα, ώσπου τέλμα
να γίνει από αγωνία, πλάι
στον Γουαδαλκιβίρ των άστρων.
Πράματα και θάματα
Εχουν να δουν πολλά τα μάτια μας…
Κρύο, κρύο…
Via [Now That’s Nifty]
Κρύο, κρύο…
Via [Now That’s Nifty]
Από τις εφημερίδες…
…(οι οποίες πεθαίνουν διότι κανένας δεν αντιλαμβάνεται το ΠΩΣ και το ΓΙΑΤΙ πρέπει να ζήσουν)
Από τις εφημερίδες…
…(οι οποίες πεθαίνουν διότι κανένας δεν αντιλαμβάνεται το ΠΩΣ και το ΓΙΑΤΙ πρέπει να ζήσουν)
Αγαπημένε μου αναγνώστη
Θέλω, εδώ και καιρό, να σου κάνω πολλά ερωτήματα. Ισως θα έπρεπε να στα είχα κάνει εδώ και χρόνια και να τα επαναλαμβάνω συχνά πυκνά. Ισως έτσι να είχα -να είχαμε- μια καλύτερη εικόνα για το που πάμε και που βαδίζουμε, πόσο αγαπάς να μας μισείς και πόσο μας μισείς που μας αγαπάς.