Πρόβα Ιστορίας

Tου Νικου Γ. Ξυδακη

Η εντυπωσιακή αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη αποτυπώνει τον σπασμό ενός κοινωνικού σώματος πληγωμένου και έμφοβου που μετασχηματίζεται βίαια. Οι εκλογές διεξάχθηκαν σε φόντο οικονομικής και και κοινωνικής καταστροφής: 21% άνεργοι, ένας στους δύο νέους άνεργος, 18% του ΑΕΠ χαμένο από την αρχή της κρίσης. Η αριθμητική είναι απλή: πόσες ψήφοι απελευθερωμένες ή απεγνωσμένες αντιστοιχούν στο 1,1 εκατομμύριο των καταγεγραμμένων ανέργων; Είναι ακριβώς οι ψήφοι που συνέτριψαν τον κυρίαρχο δικομματισμό της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας. Ψήφοι που κατευθύνθηκαν στην Αριστερά πρωτίστως, αλλά και στον νεοπαγή ποπουλισμό της Πάνω Πλατείας και στους μελανοχίτωνες νεοναζί, μια άγρια συμμορία που διεκδικεί τώρα από τη Δημοκρατία βουλευτική ασυλία. Το Βερολίνο και οι Bρυξέλλες μετέτρεψαν απερίσκεπτα την Ελλάδα σε πεδίο πειραματισμών για την εφαρμογή συνταγών εσωτερικής υποτίμησης προς αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και των ασυμμετριών της Ευρωζώνης. Πίεσαν αφόρητα τα ελληνικά αστικά κόμματα· πρώτα, το ΠΑΣΟΚ, που υπέκυψε αμαχητί, και, μετά την καθαίρεση του Γ. Παπανδρέου, τη Ν.Δ. Η κατάληξη ήταν η καταστροφή τους. Ο λαός, σοκαρισμένος από μια διετή πληβειοποίηση χωρίς καν υπόσχεση ανάσχεσης, βγήκε στους δρόμους πολλές φορές και αποσύρθηκε ηττημένος – εντέλει αντέδρασε με το τελευταίο όπλο του: διέσπειρε την ψήφο του σε πολλά μικρά μερίδια, τιμωρώντας κυρίως τον δικομματισμό, τον ίδιο που τόσα χρόνια ψήφιζε από ιδιοτέλεια και αδράνεια. Ο μεγάλος νικητής είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι αξιωματική αντιπολίτευση υπερτριπλασιάζοντας το ποσοστό του και υπερσκελίζοντας το ΠΑΣΟΚ. Η εκλογική του επίδοση ίσως αποτελέσει τη μήτρα για μια νέα αριστερόστροφη παράταξη, η οποία θα καταλάβει τον χώρο που καταλείπει το συστημικό ΠΑΣΟΚ. Στο κλείσιμο ενός νέου ιστορικού κύκλου, που αρχίζει το 1944-45, η Αριστερά αποσπάται από τη συνθήκη της ήττας και του κομπάρσου και διεκδικεί θέση στην κεντρική σκηνή. Η ευθύνη είναι βαριά ασφαλώς και ενώπιον εθνικού ακροατηρίου ο λόγος και η πράξη του θα στρογγυλέψουν και θα αποκτήσουν βάρος. Η εκλογική αποτύπωση της 6ης Μαΐου αποτελεί το πρελούδιο ενός μείζονος κοινωνικού και πολιτικού μετασχηματισμού, στην Ελλάδα οπωσδήποτε, αλλά και στην Ευρώπη, που παρακολουθεί με προσοχή τα συμβαίνοντα στο μελλοντολογικό εργαστήριο του Νότου. Η Ελλάδα προβάρει την Ιστορία του 21ου αιώνα.

Προχωράμε στο δρόμο της ΕΔΑ

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Σύριζα – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Σύριζα – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο ανακοίνωσε από τα Χανιά όπου βρίσκεται ο Πρόεδρος της ΚοινοβουλευτικήςΟμάδας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου είναι… ο Μανόλης Γλέζος ενώ οι υπόλοιποι είναι οι εξής:

Φωτίου Θεανώ, Πανεπιστημιακός, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού του ΕΜΠ

Τσουκαλάς Δημήτρης πρ. Πρόεδρος ΟΤΟΕ

Παπαδημητρίου Μάνια Αρχιτέκτονας 

Κυπραίος Μανόλης Δημοσιογράφος

Καμισίδου Ιφιγένεια Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου Νομικής ΑΠΘ

Κουβελάκης Ευστάθιος Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας King’s College του Παν/στημίου Λονδίνου

Σπανού Δέσποινα Δημόσια Υπάλληλος

Σβίγγου Ράνια Υποψήφια Διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Νάντερ και στο Κέντρο Κοινωνιολογικών και Πολιτικών Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας

Σακέτας Σπύρος Δικηγόρος

Βαϊου Ντίνα Καθηγήτρια ΕΜΠ

Πότε έκανε "πρόταση γάμου" ο Τσίπρας στον Καμμένο;

Ποτέ!!!
Η περίφημη «πρόταση συνεργασίας» του Αλέξη Τσίπρα στους «Ανεξάρτητους Ελληνες» είναι ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ένα κατασκεύασμα των ΜΜΕ και της μαύρης προπαγάνδας των μηχανισμών Σαμαρά-Βενιζέλου…

Τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας (στη συνέντευξή του στο TVXS): «εάν εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το Μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι».

Ούτε πρόταση ούτε τίποτα!

Και συμπλήρωσε, στην ίδια συνέντευξη: «Κοιτάξτε, είναι ιστορικές οι στιγμές που ζούμε. Και δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ότι το κρίσιμο αυτή την ώρα είναι να επιβεβαιωθεί η δική μας άποψη. Βεβαίως να επιβεβαιωθεί, αλλά πρέπει να σταματήσει το Μνημόνιο. Το κύριο εδώ που τα λέμε δεν είναι το τι θα κάνει ο Καμμένος, το κύριο είναι αν θα υπάρξει ένας σκληρός πυρήνας πλειοψηφίας στη Βουλή από τις δυνάμεις της Αριστεράς και μία συμφωνία σε ένα μίνιμουμ στόχων, γιατί έχουμε διαφορές».

Ο Αλέξης Τσίπρας μάλιστα δεν αναφερόταν καν σε ψήφους στήριξης μιας κυβέρνησης αλλά σε ένα φορολογικό νομοσχέδιο. Και σε τίποτα άλλο!

Ολόκληρο το απόσπασμα της συνέντευξης, έχει ως εξής:

 -Εάν πάρετε εσείς εντολή σχηματισμού κυβέρνησης θα επιδιώξετε μία κυβέρνηση με όλες τις αντιμνημονικές δυνάμεις, ακόμα και με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», ας πούμε; 
 Α.Τ: Κοιτάξτε, με τον κ.Καμμένο έχουμε πολύ σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Οι ιδεολογικές είναι γνωστές και η διαδρομή των χώρων είναι γνωστή. Οι πολιτικές και οι προγραμματικές έγκεινται σε αυτό που σας είπα στην αρχή. Εμείς δεν μπορούμε να πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες στον κόσμο, λέγοντας ότι όλοι θα κερδίσουν. Δεν μπορούν να κερδίζουν όλοι στη ζωή. Για να μπορέσεις να στηρίξεις τον άνεργο, το χαμηλοσυνταξιούχο, το φτωχό, πρέπει να στεναχωρήσεις τον πλούσιο, δε γίνεται αλλιώς. Δεν μπορεί να κερδίζει ο πλούσιος, να κερδίζει και ο φτωχός. Αν ήταν αυτό δυνατόν, θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι σε αυτόν τον κόσμο. Ο κ.Καμμένος θέλει να μειώσουμε τη φορολογία του πλούτου. Αν μειώσουμε τη φορολογία του πλούτου, τότε θα πρέπει να ξεκοιλιάσουμε, να γονατίσουμε το φτωχό. Εμείς λέμε ότι οι πλούσιοι πρέπει να πληρώσουν. Πρέπει να περάσουν από το ταμείο. Οι τραπεζίτες πρέπει να περάσουν από το ταμείο. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες πρέπει να βάλουν κι αυτοί το χέρι στην τσέπη. Οι εφοπλιστές πρέπει να σταματήσουν να κάνουν τους τσαμπουκάδες και να πληρώσουν τώρα, που η χώρα κινδυνέυει. Δεν μπορεί να συμβαδίζουν όλα. Μέχρι τώρα κερδίζανε οι λίγοι που έχουν τα πολλά και χάνανε οι πολλοί που έχουν τα λίγα. Σε λίγο δε θα τους μείνει τίποτα. 
 Άρα, μία κυβέρνηση της Αριστεράς έχει ένα σκληρό φορολογικό σχέδιο, για να υπάρξει δικαιοσύνη και ισότητα σ’αυτόν τον τόπο επιτέλους. Ο καθένας να φορολογείται με βάση αυτά που έχει. Εκεί λοιπόν έχουμε τις διαφορές μας. Εάν, όμως, παρόλα αυτά, εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το Μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι. Κοιτάξτε, είναι ιστορικές οι στιγμές που ζούμε. Και δεν μπορούμε να λέμε στον ελληνικό λαό ότι το κρίσιμο αυτή την ώρα είναι να επιβεβαιωθεί η δική μας άποψη. Βεβαίως να επιβεβαιωθεί, αλλά πρέπει να σταματήσει το Μνημόνιο. Το κύριο εδώ που τα λέμε δεν είναι το τι θα κάνει ο Καμμένος, το κύριο είναι αν θα υπάρξει ένας σκληρός πυρήνας πλειοψηφίας στη Βουλή από τις δυνάμεις της Αριστεράς και μία συμφωνία σε ένα μίνιμουμ στόχων, γιατί έχουμε διαφορές. Είναι υπαρκτές οι διαφορές, δεν μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη να τις κρύψουμε κάτω από ένα χαλί, αλλά νομίζω ότι το διακύβευμα σήμερα είναι τι θα κάνουμε τελικά με την Ευρωζώνη και με τη θέση μας στη Ευρώπη. Το διακύβευμα είναι τι θα πάμε να τους πούμε εκεί για να σταματήσουμε τη λαίλαπα. Και από εκεί και πέρα, προφανώς θα υπάρξουν και πάρα πολλά ζητήματα, τα οποία θα είμαστε αναγκασμένοι να τα επανεξετάσουμε στην πορεία. Αλλά το κρίσιμο θα είναι να υπάρξει αυτή η πλειοψηφική συσπείρωση, που θα δώσει και μεγάλη ελπίδα στον ελληνικό λαό.

Για τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος

Το φορολογικό σύστημα της χώρας, παρά την πληθώρα νόμων και Προεδρικών Διαταγμάτων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., χαρακτηρίζεται από μεγάλη αναλογία των έμμεσων φόρων σε σχέση με τους άμεσους, υπερφορολόγηση των μισθωτών και συνταξιούχων και πολύ μικρή επιβάρυνση των κερδών, εκτεταμένη έκταση φοροδιαφυγής, φαινομένων διαφθοράς και συναλλαγής και ευρύτατο πλέγμα κινήτρων, προνομίων, ελαφρύνσεων κλπ. για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Μεταξύ 2004 και 2008, οι φόροι φυσικών προσώπων αυξήθηκαν κατά 42% (από 7,6 δις ευρώ ανήλθαν στα 10,8 δις), ενώ οι φόροι νομικών προσώπων έμειναν στάσιμοι (4,860 δις ευρώ το 2004 έναντι 4,865 δις το 2008). Η συμβολή των φορολογικών εσόδων των νομικών προσώπων στα συνολικά φορολογικά έσοδα, μειώθηκε κατά 25% (από 12% σε 8,9%).

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια ριζοσπαστική προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση, που θα ανακουφίσει τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και  τα πλατιά λαϊκά στρώματα, θα φορολογήσει αποτελεσματικά τον μεγάλο πλούτο και θα αποκαταστήσει, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, την φορολογική δικαιοσύνη.

Στο πλαίσιο αυτό διεκδικούμε:

• Κατάργηση όλων των νόμων και μέτρων που καθιερώνουν φορολογικά προνόμια και την ουσιαστική φορολογική ασυλία των μεγάλων εισοδημάτων, των κερδών και των μεγάλων περιουσιών σε ακίνητα και κινητές αξίες. Κατάργηση, ειδικότερα, της φορολογικής ασυλίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της Εκκλησίας.
• Αναστροφή της σχέσης άμεσων – έμμεσων φόρων και της φορολογίας κεφαλαίου – εργασίας.
• Ριζική αλλαγή φορολογικών κλιμακίων και φορολογικών συντελεστών (αύξηση του πλήθους κλιμακίων και συντελεστών), με στόχο την αποκατάσταση της προοδευτικότητας και αναλογικότητας της φορολογίας. Επαναφορά του συντελεστή 40% για τα κέρδη ΑΕ και ΕΠΕ.
• Όλα τα εισοδήματα από κάθε πηγή (μισθοί, ενοίκια, τόκοι, μερίσματα, υπεραξίες, κλπ, από το εσωτερικό ή το εξωτερικό) αθροίζονται και φορολογούνται στη βάση της νέας προοδευτικής φορολογικής κλίμακας.
• Άμεση διαμόρφωση αφορολόγητου ορίου 15.000 € για όλα τα φυσικά πρόσωπα (μισθωτούς, συνταξιούχους, ΕΒΕ, αγρότες, εισοδηματίες). Ετήσια τιμαριθμοποίηση φορολογικών κλιμακίων και αφορολόγητου ορίου.
• Επαναφορά της φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
• Εφαρμογή μηδενικού συντελεστή ΦΠΑ σε βασικά είδη απαραίτητα για την επιβίωση, παιδικά είδη και βιβλία, καθώς και στα είδη προσωπικής ανάγκης των ατόμων με αναπηρία.
• Αποφασιστικό χτύπημα της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής με πλήρη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και των σύγχρονων πληροφοριακών συστημάτων, υπό τον όρο σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων. Αξιοποίηση σ’ αυτή την κατεύθυνση του Συνδικαλιστικού Κινήματος και των αντιπροσωπευτικών  οργάνων των εργαζομένων σε κάθε επιχείρηση.
• Κατάργηση κάθε είδους οικονομικής δραστηριότητας ή συναλλαγής μέσω «off shore» εταιριών.

Οι Τραπεζίτες και η κρίση

Το παράδειγμα της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης σχετικά τις τράπεζες αναδεικνύει ξεκάθαρα την σύγκρουση που υπάρχει σήμερα και τους δύο δρόμους εξόδου από την κρίση. Η μία επιλογή είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, η άλλη επιλογή είναι η υπεράσπιση της κερδοφορίας και των προνομίων του κεφαλαίου (δηλαδή μεταξύ άλλων και των τραπεζιτών).

Οι τραπεζίτες αποτελούν έναν από του βασικούς κερδισμένους όλης της προηγούμενης περιόδου της τεράστιας οικονομικής ανάπτυξης. Ακόμα και το δημόσιο χρέος αποτελούσε για αυτούς πηγή πλουτισμού αφού δανείζονταν από την ΕΚΤ με 1% και στην συνέχεια δάνειζαν στο δημόσιο με πολλαπλάσια επιτόκια της τάξης του 4% και 5%.

Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα οι τράπεζες έχουν επιχορηγηθεί –είτε με μετρητά είτε με εγγυήσεις- με 155 δις. Η συγκεκριμένη επιλογή αναδεικνύει τις προτεραιότητες της σημερινής πολιτικής ηγεσίας τόσο σε Ελλάδα όσο και στην ΕΕ για την άνευ όρων στήριξη της κερδοφορίας των τραπεζιτών. Το γεγονός ότι η χρηματιστηριακή τους αξία δεν ξεπερνάει τα 3 δις δείχνει ποιος είναι αυτός που “ζει πάνω από τις δυνατότητες του” σε αυτή τη χώρα.

Αυτές τις μέρες συντελείται ένα πρώτης τάξεως σκάνδαλο με τις τράπεζες: η λεγόμενη ανακεφαλαιοποίησή τους με χρήματα από τη δανειακή σύμβαση. Οι τράπεζες ετοιμάζονται να λάβουν 50 δις με εγγυήσεις του Δημοσίου, ενώ όπως παραδέχεται το ΔΝΤ, το Δημόσιο θα λάβει πίσω στην καλύτερη περίπτωση μόνο 16 δις. Εμείς έχουμε σοβαρούς λόγους να αμφιβάλουμε ακόμα και για αυτό το ποσό. Η διαφορά (τουλάχιστον 34 δις) επιβαρύνει το δημόσιο χρέος και επομένως τον ελληνικό λαό.

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο πάντως συνίσταται στο γεγονός ότι παρόλο που οι τράπεζες επιβιώνουν αποκλειστικά με δημόσιο χρήμα, στην ουσία διασώζονται οι τραπεζίτες και οι διοικήσεις τους, αφού το Δημόσιο τις ενισχύει με κοινές μετοχές χωρίς δικαιώματα ψήφου. Το Δημόσιο δηλαδή βάζει τα χρήματα, και οι τραπεζίτες που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Και μάλιστα υποδεικνύουν διαρκώς στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να προχωρήσει και σε άλλες μνημονιακές θυσίες.

Ακριβώς επειδή παρά την στήριξη από δημόσιο χρήμα παραμένουν σε χέρια ιδιωτών δεν είναι δυνατή η χάραξη ούτε μίας αναπτυξιακής πολιτικής, όπου οι τράπεζες θα παρείχαν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία αλλά ούτε και μιας κοινωνικής πολιτικής που μεταξύ άλλων θα περιελάμβανε το κούρεμα ιδιωτικών χρεών των νοικοκυρών, των μικρών και πολυ μικρών επιχειρήσεων και των αγροτών.

Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες στηρίζονται με κάθε μέσο τα ασφαλιστικά ταμεία υπέστησαν κούρεμα 12 δις κάτι που θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις συντάξεων και χειροτέρευση των όρων της κοινωνικής ασφάλισης.

Τα παραπάνω δείχνουν την ταξική φύση της διαχείρισης της σημερινής κρίσης ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας με μοναδικό στόχο την υπεράσπιση της κερδοφορίας και των προνομίων του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2008 είχε προτείνει όποια τράπεζα δέχεται δημόσιο χρήμα να τίθεται υπό δημόσιο έλεγχο. Σήμερα ενα τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο έλεγχο είναι πιο αναγκαίο και πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για την πρόταση μας για τράπεζες ειδικού σκοπού, που είναι τόσο αναγκαίες για την ανάπτυξη και την κοινωνική πολιτική. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η χάραξη μιας διαφορετικής πορείας μέσα από την ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς που μεταξύ άλλων θα μετατρέψει το τραπεζικό σύστημα σε δημόσια περιουσία κάτω από κοινωνικό έλεγχο αποκτώντας έτσι σημαντικές δυνατότητες για την άσκηση μια ριζικά διαφορετικής πολιτικής.

Κείμενο επιστολής Αλ. Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό

για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

Με τη νέα δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Κυβέρνησή σας και με την ολοκλήρωση του προγράμματος εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου (PSI), η χώρα μας υποχρεώνεται να δανείζεται εφεξής με όρους που έχουν ως μοναδικό στόχο να την καταστήσουν δέσμια των πιστωτών της (νέα ομόλογα που υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο, ειδικός λογαριασμός για την εξυπηρέτηση του χρέους). Υποχρεώνεται, επίσης, να εφαρμόσει νέα μέτρα πρωτοφανούς λιτότητας, που προβλέπονται στο δεύτερο Μνημόνιο και τα οποία απομακρύνουν οποιαδήποτε προοπτική οικονομικής ανάκαμψης αλλά και δημοσιονομικής σταθεροποίησης.

Η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο Μνημόνιο περιλαμβάνουν τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, έτσι ώστε να αναπληρωθούν οι ζημιές από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα PSI, αλλά και από τις επισφάλειες στα δανειακά χαρτοφυλάκιά τους, τις οποίες καταγράφει η έκθεση της εταιρείας BlackRock. Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ (9 Μαρτίου 2012) εκτιμά το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης στα 50 δις ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί ένα υγιές και σταθερό τραπεζικό σύστημα στην χώρα μας, το οποίο θα αποτελεί μοχλό ανάπτυξης – χρηματοδοτώντας την πραγματική οικονομία – και παράγοντα σταθερότητας, που ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει ένα ευνοϊκό εργασιακό περιβάλλον για τους χιλιάδες εργαζομένους στις τράπεζες. Κατανοούμε τη σημασία ενός επαρκώς κεφαλαιοποιημένου τραπεζικού συστήματος, ιδιαίτερα σε μια περίοδο τόσο βαθιάς κρίσης, δεν μπορούμε, όμως, παρά να απορρίψουμε τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, της τρόικας και των διοικήσεων των τραπεζών για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, με τον τρόπο που προωθείται.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεθόδευση, με μοναδικό στόχο τη διάσωση των τραπεζιτών και τη μετακύλιση του κόστους διάσωσης στις πλάτες των ελλήνων φορολογουμένων.

Η κυβέρνηση σας οφείλει να απαντήσει με σαφήνεια σε συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία τεχνηέντως έχουν μείνει στην αφάνεια.

Σας καλούμε, λοιπόν, κύριε Πρωθυπουργέ, να απαντήσετε στα παρακάτω:

1. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες έχουν γίνει αποδέκτες πακέτων πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων από χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων – είτε με την μορφή μετρητών είτε με την μορφή εγγυήσεων του ελληνικού Δημοσίου. Παρόλα αυτά και ενώ έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από το πρώτο πακέτο στήριξης, τίποτα δεν έχει αλλάξει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες εξακολουθούν να μην διοχετεύουν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, προκαλώντας πιστωτική ασφυξία, η οποία συνεργεί με τη μονόπλευρη λιτότητα στην πρωτοφανή και εντεινόμενη ύφεση των τελευταίων ετών. Από την άλλη, εξακολουθούν να διεκδικούν μεγάλο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος εκατομμυρίων νοικοκυριών και μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για να αποπληρωθούν δάνεια που χορήγησαν σε άλλες εποχές, με  το κριτήριο εισοδημάτων και κύκλου εργασιών που δεν υφίστανται πλέον. Γι’ αυτό, η αποπληρωμή τους σήμερα είναι, όχι μόνον εξοντωτική, αλλά και ευθέως αντιαναπτυξιακή. Οι ίδιες διοικήσεις των τραπεζών που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση, εξακολουθούν να βρίσκονται στις θέσεις τους, αυτή τη φορά αναπαυόμενες στα «μαξιλάρια» που τους προσφέρει ο Έλληνας φορολογούμενος. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, οι ίδιες διοικήσεις κουνούν και επιτακτικά το δάκτυλο στον ελληνικό λαό και του ζητούν ακόμα μεγαλύτερες θυσίες χωρίς αντίκρισμα.
2. Η νέα κεφαλαιακή ενίσχυση προς τις τράπεζες από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), θα γίνει χωρίς να θιγεί η ιδιοκτησία τους, με την προϋπόθεση ότι η ιδιωτική συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου θα υπερβαίνει μόλις το 10%. Μάλιστα, θα δίνεται στους σημερινούς μετόχους το προνόμιο να επαναγοράσουν τις τράπεζες – που οι ίδιοι οδήγησαν στο σημερινό τέλμα – σε ευνοϊκή τιμή. Πιστεύουμε ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με πόρους του ΤΧΣ και με αλχημείες, υπό τη μορφή πρωτότυπων διευκολύνσεων, ώστε να παραμείνει η κυριότητά τους στους σημερινούς μετόχους, συνιστά σκάνδαλο εις βάρος του ελληνικού λαού.
3. Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ (9 Μαρτίου 2012) εκτιμά το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης στα 50 δις ευρώ. Ωστόσο, το έσοδο του Δημοσίου, όταν οι τράπεζες αυτές επιστραφούν στους μετόχους τους, θα είναι 16 δις ευρώ, στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάτι για το οποίο διατηρούμε σοβαρότατες επιφυλάξεις. Η διαφορά προφανώς θα μετακυληθεί στις πλάτες των φορολογουμένων και θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος. Και αυτό είναι κάτι που αποσιωπάται συστηματικά τόσο από την κυβέρνησή σας όσο και από τα ΜΜΕ.
4. Οι τράπεζες που σήμερα βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο, δηλαδή η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμευτήριο, δεν συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης, ενώ αφήνεται να εννοηθεί ότι το Δημόσιο δεν θα χρησιμοποιήσει πόρους για να τις ενισχύσει. Εν ολίγοις, χρησιμοποιούνται οι πόροι του ΤΧΣ υπό την εγγύηση του Δημοσίου αποκλειστικά για να διασωθούν οι διοικήσεις των ιδιωτικών τράπεζών, ενώ η περιουσία του Δημοσίου αφήνεται απροστάτευτη, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τους καταθέτες. Αυτή τη στιγμή διαμορφώνετε, με πλήρη συνείδηση τις συνθήκες, για ρευστοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων τραπεζών. Και αυτό κατά την άποψή μας είναι εγκληματικό.

Από το 2008 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει την πρότασή του για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Βασική θέση της είναι πως, όσες τράπεζες γίνονται αποδέκτες στήριξης από το ελληνικό Δημόσιο με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, θα πρέπει να περνούν στη ιδιοκτησία του Δημοσίου, υπό κοινωνικό έλεγχο.

Σήμερα, η πρόταση για ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα είναι πιο επίκαιρη και πιο ρεαλιστική από ποτέ.

Η πρότασή μας αυτή εξυπηρετεί τρεις άμεσες ανάγκες:

• Τις ανάγκες της κοινωνίας. Οι τεράστιες διαστάσεις που έχει λάβει το ζήτημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των αγροτών, σε συνδυασμό με την πρακτική του τραπεζικού αποκλεισμού και την προστασία των εργαζομένων στον τραπεζικό τομέα και των δικαιωμάτων τους, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για δυναμική παρέμβαση προς όφελος της κοινωνίας.

• Τις ανάγκες της ανάπτυξης. Διότι, το τραπεζικό σύστημα υπό τον έλεγχο των τραπεζιτών, αποδείχτηκε ότι έχει συμφέροντα απολύτως ασύμβατα με τα συμφέροντα της οικονομίας και της κοινωνίας.

• Τις ανάγκες της σταθερότητας και της προστασίας των καταθέσεων.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Θεωρούμε ότι οι προωθούμενες ρυθμίσεις, υπό το μανδύα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, διασώζουν τους τραπεζίτες. Την ίδια στιγμή δεν λάβατε καμία μέριμνα για να στηρίξετε ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία, ούτε τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που πλήγησαν από το PSI. Γνωρίζοντας ότι έχετε αποφασίσει να λάβετε σημαντικές αποφάσεις για να στηρίξετε τους τραπεζίτες με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, λίγες μόνο μέρες πριν εκφραστεί η βούληση του ελληνικού λαού στις κάλπες, σας ζητάμε, έστω και τώρα, να αλλάξετε κατεύθυνση.

Ειδάλλως, τις αποφάσεις που θα λάβετε τώρα, θα τις αλλάξει ο λαός στις 6 Μαΐου.

Οι Τραπεζίτες και η κρίση

Το παράδειγμα της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης σχετικά τις τράπεζες αναδεικνύει ξεκάθαρα την σύγκρουση που υπάρχει σήμερα και τους δύο δρόμους εξόδου από την κρίση. Η μία επιλογή είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, η άλλη επιλογή είναι η υπεράσπιση της κερδοφορίας και των προνομίων του κεφαλαίου (δηλαδή μεταξύ άλλων και των τραπεζιτών).

Οι τραπεζίτες αποτελούν έναν από του βασικούς κερδισμένους όλης της προηγούμενης περιόδου της τεράστιας οικονομικής ανάπτυξης. Ακόμα και το δημόσιο χρέος αποτελούσε για αυτούς πηγή πλουτισμού αφού δανείζονταν από την ΕΚΤ με 1% και στην συνέχεια δάνειζαν στο δημόσιο με πολλαπλάσια επιτόκια της τάξης του 4% και 5%.

Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα οι τράπεζες έχουν επιχορηγηθεί –είτε με μετρητά είτε με εγγυήσεις- με 155 δις. Η συγκεκριμένη επιλογή αναδεικνύει τις προτεραιότητες της σημερινής πολιτικής ηγεσίας τόσο σε Ελλάδα όσο και στην ΕΕ για την άνευ όρων στήριξη της κερδοφορίας των τραπεζιτών. Το γεγονός ότι η χρηματιστηριακή τους αξία δεν ξεπερνάει τα 3 δις δείχνει ποιος είναι αυτός που “ζει πάνω από τις δυνατότητες του” σε αυτή τη χώρα.

Αυτές τις μέρες συντελείται ένα πρώτης τάξεως σκάνδαλο με τις τράπεζες: η λεγόμενη ανακεφαλαιοποίησή τους με χρήματα από τη δανειακή σύμβαση. Οι τράπεζες ετοιμάζονται να λάβουν 50 δις με εγγυήσεις του Δημοσίου, ενώ όπως παραδέχεται το ΔΝΤ, το Δημόσιο θα λάβει πίσω στην καλύτερη περίπτωση μόνο 16 δις. Εμείς έχουμε σοβαρούς λόγους να αμφιβάλουμε ακόμα και για αυτό το ποσό. Η διαφορά (τουλάχιστον 34 δις) επιβαρύνει το δημόσιο χρέος και επομένως τον ελληνικό λαό.

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο πάντως συνίσταται στο γεγονός ότι παρόλο που οι τράπεζες επιβιώνουν αποκλειστικά με δημόσιο χρήμα, στην ουσία διασώζονται οι τραπεζίτες και οι διοικήσεις τους, αφού το Δημόσιο τις ενισχύει με κοινές μετοχές χωρίς δικαιώματα ψήφου. Το Δημόσιο δηλαδή βάζει τα χρήματα, και οι τραπεζίτες που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους. Και μάλιστα υποδεικνύουν διαρκώς στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να προχωρήσει και σε άλλες μνημονιακές θυσίες.

Ακριβώς επειδή παρά την στήριξη από δημόσιο χρήμα παραμένουν σε χέρια ιδιωτών δεν είναι δυνατή η χάραξη ούτε μίας αναπτυξιακής πολιτικής, όπου οι τράπεζες θα παρείχαν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία αλλά ούτε και μιας κοινωνικής πολιτικής που μεταξύ άλλων θα περιελάμβανε το κούρεμα ιδιωτικών χρεών των νοικοκυρών, των μικρών και πολυ μικρών επιχειρήσεων και των αγροτών.

Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες στηρίζονται με κάθε μέσο τα ασφαλιστικά ταμεία υπέστησαν κούρεμα 12 δις κάτι που θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις συντάξεων και χειροτέρευση των όρων της κοινωνικής ασφάλισης.

Τα παραπάνω δείχνουν την ταξική φύση της διαχείρισης της σημερινής κρίσης ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας με μοναδικό στόχο την υπεράσπιση της κερδοφορίας και των προνομίων του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2008 είχε προτείνει όποια τράπεζα δέχεται δημόσιο χρήμα να τίθεται υπό δημόσιο έλεγχο. Σήμερα ενα τραπεζικό σύστημα υπό δημόσιο έλεγχο είναι πιο αναγκαίο και πιο ρεαλιστικό από ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για την πρόταση μας για τράπεζες ειδικού σκοπού, που είναι τόσο αναγκαίες για την ανάπτυξη και την κοινωνική πολιτική. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η χάραξη μιας διαφορετικής πορείας μέσα από την ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς που μεταξύ άλλων θα μετατρέψει το τραπεζικό σύστημα σε δημόσια περιουσία κάτω από κοινωνικό έλεγχο αποκτώντας έτσι σημαντικές δυνατότητες για την άσκηση μια ριζικά διαφορετικής πολιτικής.

Κείμενο επιστολής Αλ. Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό

για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

Με τη νέα δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Κυβέρνησή σας και με την ολοκλήρωση του προγράμματος εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου (PSI), η χώρα μας υποχρεώνεται να δανείζεται εφεξής με όρους που έχουν ως μοναδικό στόχο να την καταστήσουν δέσμια των πιστωτών της (νέα ομόλογα που υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο, ειδικός λογαριασμός για την εξυπηρέτηση του χρέους). Υποχρεώνεται, επίσης, να εφαρμόσει νέα μέτρα πρωτοφανούς λιτότητας, που προβλέπονται στο δεύτερο Μνημόνιο και τα οποία απομακρύνουν οποιαδήποτε προοπτική οικονομικής ανάκαμψης αλλά και δημοσιονομικής σταθεροποίησης.

Η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο Μνημόνιο περιλαμβάνουν τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, έτσι ώστε να αναπληρωθούν οι ζημιές από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα PSI, αλλά και από τις επισφάλειες στα δανειακά χαρτοφυλάκιά τους, τις οποίες καταγράφει η έκθεση της εταιρείας BlackRock. Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ (9 Μαρτίου 2012) εκτιμά το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης στα 50 δις ευρώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί ένα υγιές και σταθερό τραπεζικό σύστημα στην χώρα μας, το οποίο θα αποτελεί μοχλό ανάπτυξης – χρηματοδοτώντας την πραγματική οικονομία – και παράγοντα σταθερότητας, που ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει ένα ευνοϊκό εργασιακό περιβάλλον για τους χιλιάδες εργαζομένους στις τράπεζες. Κατανοούμε τη σημασία ενός επαρκώς κεφαλαιοποιημένου τραπεζικού συστήματος, ιδιαίτερα σε μια περίοδο τόσο βαθιάς κρίσης, δεν μπορούμε, όμως, παρά να απορρίψουμε τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, της τρόικας και των διοικήσεων των τραπεζών για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, με τον τρόπο που προωθείται.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεθόδευση, με μοναδικό στόχο τη διάσωση των τραπεζιτών και τη μετακύλιση του κόστους διάσωσης στις πλάτες των ελλήνων φορολογουμένων.

Η κυβέρνηση σας οφείλει να απαντήσει με σαφήνεια σε συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία τεχνηέντως έχουν μείνει στην αφάνεια.

Σας καλούμε, λοιπόν, κύριε Πρωθυπουργέ, να απαντήσετε στα παρακάτω:

1. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες έχουν γίνει αποδέκτες πακέτων πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων από χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων – είτε με την μορφή μετρητών είτε με την μορφή εγγυήσεων του ελληνικού Δημοσίου. Παρόλα αυτά και ενώ έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από το πρώτο πακέτο στήριξης, τίποτα δεν έχει αλλάξει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οι τράπεζες εξακολουθούν να μην διοχετεύουν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, προκαλώντας πιστωτική ασφυξία, η οποία συνεργεί με τη μονόπλευρη λιτότητα στην πρωτοφανή και εντεινόμενη ύφεση των τελευταίων ετών. Από την άλλη, εξακολουθούν να διεκδικούν μεγάλο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος εκατομμυρίων νοικοκυριών και μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για να αποπληρωθούν δάνεια που χορήγησαν σε άλλες εποχές, με  το κριτήριο εισοδημάτων και κύκλου εργασιών που δεν υφίστανται πλέον. Γι’ αυτό, η αποπληρωμή τους σήμερα είναι, όχι μόνον εξοντωτική, αλλά και ευθέως αντιαναπτυξιακή. Οι ίδιες διοικήσεις των τραπεζών που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση, εξακολουθούν να βρίσκονται στις θέσεις τους, αυτή τη φορά αναπαυόμενες στα «μαξιλάρια» που τους προσφέρει ο Έλληνας φορολογούμενος. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, οι ίδιες διοικήσεις κουνούν και επιτακτικά το δάκτυλο στον ελληνικό λαό και του ζητούν ακόμα μεγαλύτερες θυσίες χωρίς αντίκρισμα.
2. Η νέα κεφαλαιακή ενίσχυση προς τις τράπεζες από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), θα γίνει χωρίς να θιγεί η ιδιοκτησία τους, με την προϋπόθεση ότι η ιδιωτική συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου θα υπερβαίνει μόλις το 10%. Μάλιστα, θα δίνεται στους σημερινούς μετόχους το προνόμιο να επαναγοράσουν τις τράπεζες – που οι ίδιοι οδήγησαν στο σημερινό τέλμα – σε ευνοϊκή τιμή. Πιστεύουμε ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με πόρους του ΤΧΣ και με αλχημείες, υπό τη μορφή πρωτότυπων διευκολύνσεων, ώστε να παραμείνει η κυριότητά τους στους σημερινούς μετόχους, συνιστά σκάνδαλο εις βάρος του ελληνικού λαού.
3. Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ (9 Μαρτίου 2012) εκτιμά το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης στα 50 δις ευρώ. Ωστόσο, το έσοδο του Δημοσίου, όταν οι τράπεζες αυτές επιστραφούν στους μετόχους τους, θα είναι 16 δις ευρώ, στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάτι για το οποίο διατηρούμε σοβαρότατες επιφυλάξεις. Η διαφορά προφανώς θα μετακυληθεί στις πλάτες των φορολογουμένων και θα επιβαρύνει το δημόσιο χρέος. Και αυτό είναι κάτι που αποσιωπάται συστηματικά τόσο από την κυβέρνησή σας όσο και από τα ΜΜΕ.
4. Οι τράπεζες που σήμερα βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο, δηλαδή η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμευτήριο, δεν συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης, ενώ αφήνεται να εννοηθεί ότι το Δημόσιο δεν θα χρησιμοποιήσει πόρους για να τις ενισχύσει. Εν ολίγοις, χρησιμοποιούνται οι πόροι του ΤΧΣ υπό την εγγύηση του Δημοσίου αποκλειστικά για να διασωθούν οι διοικήσεις των ιδιωτικών τράπεζών, ενώ η περιουσία του Δημοσίου αφήνεται απροστάτευτη, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τους καταθέτες. Αυτή τη στιγμή διαμορφώνετε, με πλήρη συνείδηση τις συνθήκες, για ρευστοποίηση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων τραπεζών. Και αυτό κατά την άποψή μας είναι εγκληματικό.

Από το 2008 ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταθέσει την πρότασή του για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Βασική θέση της είναι πως, όσες τράπεζες γίνονται αποδέκτες στήριξης από το ελληνικό Δημόσιο με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, θα πρέπει να περνούν στη ιδιοκτησία του Δημοσίου, υπό κοινωνικό έλεγχο.

Σήμερα, η πρόταση για ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα είναι πιο επίκαιρη και πιο ρεαλιστική από ποτέ.

Η πρότασή μας αυτή εξυπηρετεί τρεις άμεσες ανάγκες:

• Τις ανάγκες της κοινωνίας. Οι τεράστιες διαστάσεις που έχει λάβει το ζήτημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των αγροτών, σε συνδυασμό με την πρακτική του τραπεζικού αποκλεισμού και την προστασία των εργαζομένων στον τραπεζικό τομέα και των δικαιωμάτων τους, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για δυναμική παρέμβαση προς όφελος της κοινωνίας.

• Τις ανάγκες της ανάπτυξης. Διότι, το τραπεζικό σύστημα υπό τον έλεγχο των τραπεζιτών, αποδείχτηκε ότι έχει συμφέροντα απολύτως ασύμβατα με τα συμφέροντα της οικονομίας και της κοινωνίας.

• Τις ανάγκες της σταθερότητας και της προστασίας των καταθέσεων.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Θεωρούμε ότι οι προωθούμενες ρυθμίσεις, υπό το μανδύα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, διασώζουν τους τραπεζίτες. Την ίδια στιγμή δεν λάβατε καμία μέριμνα για να στηρίξετε ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία, ούτε τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που πλήγησαν από το PSI. Γνωρίζοντας ότι έχετε αποφασίσει να λάβετε σημαντικές αποφάσεις για να στηρίξετε τους τραπεζίτες με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, λίγες μόνο μέρες πριν εκφραστεί η βούληση του ελληνικού λαού στις κάλπες, σας ζητάμε, έστω και τώρα, να αλλάξετε κατεύθυνση.

Ειδάλλως, τις αποφάσεις που θα λάβετε τώρα, θα τις αλλάξει ο λαός στις 6 Μαΐου.

Δέκα Στόχοι – Δέκα Δεσμεύσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ

1. Ασπίδα προστασίας, για να βγεί η κοινωνία όρθια από την κρίση, να μην υπάρχει πολίτης χωρίς ελάχιστο εισόδημα ή επίδομα ανεργίας, περίθαλψη, κοινωνική προστασία, στέγη, πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Προστασία και μέτρα ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Έλεγχο και μείωση των τιμών, μείωση των συντελεστών ΦΠΑ και κατάργησή του στα είδη βασικής ανάγκης.
 2. Να απαλλαγούμε από τον βραχνά του χρέους. Το χρέος είναι ταξικό και απάνθρωπο. Είναι οι φόροι που δεν πλήρωσαν οι πλούσιοι, η λεηλασία των δημόσιων ταμείων, οι υπέρογκοι εξοπλισμοί. Εκφράζει τις ανισότιμες διεθνείς οικονομικές σχέσεις.
 3. Αναδιανομή, φορολογία του πλούτου, κατάργηση περιττών δαπανών.
 4. Παραγωγική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση.
 5. Σταθερή εργασία και αξιοπρεπή μισθό και ασφάλεια.
 6. Δημοκρατία παντού. Δημοκρατικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους τους τομείς.
 7. Ισχυρό κοινωνικό κράτος
 8. Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων.
 9. Προστασία της παιδείας, της έρευνας, του πολιτισμού και του αθλητισμού από την πολιτική των μνημονίων.
 10. Ανεξάρτητη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική.

.

Δέκα Στόχοι – Δέκα Δεσμεύσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ

1. Ασπίδα προστασίας, για να βγεί η κοινωνία όρθια από την κρίση, να μην υπάρχει πολίτης χωρίς ελάχιστο εισόδημα ή επίδομα ανεργίας, περίθαλψη, κοινωνική προστασία, στέγη, πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας. Προστασία και μέτρα ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Έλεγχο και μείωση των τιμών, μείωση των συντελεστών ΦΠΑ και κατάργησή του στα είδη βασικής ανάγκης.
 2. Να απαλλαγούμε από τον βραχνά του χρέους. Το χρέος είναι ταξικό και απάνθρωπο. Είναι οι φόροι που δεν πλήρωσαν οι πλούσιοι, η λεηλασία των δημόσιων ταμείων, οι υπέρογκοι εξοπλισμοί. Εκφράζει τις ανισότιμες διεθνείς οικονομικές σχέσεις.
 3. Αναδιανομή, φορολογία του πλούτου, κατάργηση περιττών δαπανών.
 4. Παραγωγική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση.
 5. Σταθερή εργασία και αξιοπρεπή μισθό και ασφάλεια.
 6. Δημοκρατία παντού. Δημοκρατικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους τους τομείς.
 7. Ισχυρό κοινωνικό κράτος
 8. Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλων.
 9. Προστασία της παιδείας, της έρευνας, του πολιτισμού και του αθλητισμού από την πολιτική των μνημονίων.
 10. Ανεξάρτητη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική.

.

Να τους στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας