…δεύτερες για τον ANemo!
Ας θυμηθούμε λοιπόν τις προηγούμενες για να δούμε κατά που φυσάγαμε: Σεπτέμβριος 2007 στον Ανεμο!
13ες Εθνικές Εκλογές αλλά μόλις…
Tag / 2007
Το 2004 γιατί δεν είχαμε ΟΥΤΕ ΜΙΑ φωτιά;
ΑΥΤΟ θα το ρωτήσει κάποιος επιτέλους;
Ασκήσεις Μνήμης Α’: ΦΩΤΙΕΣ 2008 – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΡΑ! (Ενεργοί Πολίτες)
Ασκήσεις Μνήμης Α’: ΦΩΤΙΕΣ 2008 – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΡΑ! (Ενεργοί Πολίτες)
Ασκήσεις Μνήμης Α’: ΦΩΤΙΕΣ 2008 – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΡΑ! (Ενεργοί Πολίτες)
Υπόθεση Ζαχόπουλου
Στο επίκεντρο ο κομιστής του DVDΡαγδαίες εξελίξεις αναμένονται από την Δευτέρα στην υπόθεση Ζαχόπουλου, καθώς με την επιστροφή του Κ.Καραμανλή από το ταξίδι στην Ινδία ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γ.Ανδριανός αναμένεται να πει στον ανακριτή το όνομα του κομιστή του περιβόητου DVD.
| Την πορεία του DVD σκιαγραφεί η 35χρονη στην υπόθεση Ζαχόπουλου
|
|
| Π.Τατούλης εναντίον Πετραλιά και Βουλγαράκη για τις υπερεξουσίες Ζαχόπουλου |
| Στα χέρια του ανακριτή το πόρισμα για το DVD της υπόθεσης Ζαχόπουλου (31/12/2007)
|
|
| Ερωτήματα για το χρόνο παράδοσης του επίμαχου DVD στις Αρχές (31/12/2007)
|
|
| Νέες αποκαλύψεις φοβούνται στο Μέγαρο Μαξίμου, μετά την υπόθεση Ζαχόπουλου (29/12/2007)
|
|
| Στο «μικροσκόπιο» της Δικαιοσύνης το επίμαχο βίντεο για την υπόθεση Ζαχόπουλου (28/12/2007)
|
|
| Στο μικροσκόπιο των Αρχών δεκάδες υποθέσεις αποχαρακτηρισμού αρχαιολογικών χώρων (28/12/2007)
|
|
| Προς άρση τηλεφωνικού και τραπεζικού απορρήτου των προσώπων της υπόθεσης Ζαχόπουλου (27/12/2007)
|
|
| Προφυλακιστέα η 35χρονη γυναίκα-«κλειδί» στην υπόθεση Χρ.Ζαχόπουλου (25/12/2007) |
| Ερωτήματα για τη διαχείριση κονδυλίων του ΥΠΠΟ από τον Χρ.Ζαχόπουλο (24/12/2007)
|
|
| Πολύωρη κατάθεση της γυναίκας-«κλειδί» στην υπόθεση Χρ.Ζαχόπουλου (21/12/2007) |
| Ποιος είναι ο Χρήστος Ζαχόπουλος
|
|
| Έντονο παρασκήνιο για τα αίτια της απόπειρας αυτοκτονίας του Χρ.Ζαχόπουλου |
Παραιτήθηκε ο γγ του ΥΠΠΟ Χρήστος Ζαχόπουλος (20/12/2007)
Υπουργείο Πολιτισμού
ΗΠΑ: "Μην απαντάτε στις δημοσκοπήσεις"
Ηταν τέλος Αυγούστου, 20 μέρες πρίν τις εκλογές όταν έγραφα αυτό:
«ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ
ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Ή ΓΡΑΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΠΝΙΣΕΙ
ΗΔΗ 8 ΣΤΟΥΣ 10 ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!
ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΙ ΕΣΥ!»
Σήμερα διαβάζω:
Today’s political landscape is littered with politicians and reporters addicted to treating polling results as if Moses just brought them down from the mountaintop. Since we can’t expect these polling junkies to kick the habit on their own, we’ve decided to stage an intervention. And it’s as easy as hanging up your phone. If enough of us refuse to answer pollsters’ questions, their data will become so unreliable even the media would have to admit it was useless. –Arianna Huffington
Note: To read full blog entry click here.
Sign this petition and take the pledge to Say «No» to Pollsters!
Check back often to see the number of people who join this movement!
———
Ελπίζω ΤΩΡΑ που ξανάρχισαν οι μετρήσεις για το πόσο αντέχει ο δικομματισμός, να κάνουμε το ίδιο. Να τους κρατήσουμε στο απόλυτο σκοτάδι!
ΗΠΑ: "Μην απαντάτε στις δημοσκοπήσεις"
Ηταν τέλος Αυγούστου, 20 μέρες πρίν τις εκλογές όταν έγραφα αυτό:
«ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ
ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Ή ΓΡΑΦΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΠΝΙΣΕΙ
ΗΔΗ 8 ΣΤΟΥΣ 10 ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!
ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΙ ΕΣΥ!»
Σήμερα διαβάζω:
Today’s political landscape is littered with politicians and reporters addicted to treating polling results as if Moses just brought them down from the mountaintop. Since we can’t expect these polling junkies to kick the habit on their own, we’ve decided to stage an intervention. And it’s as easy as hanging up your phone. If enough of us refuse to answer pollsters’ questions, their data will become so unreliable even the media would have to admit it was useless. –Arianna Huffington
Note: To read full blog entry click here.
Sign this petition and take the pledge to Say «No» to Pollsters!
Check back often to see the number of people who join this movement!
———
Ελπίζω ΤΩΡΑ που ξανάρχισαν οι μετρήσεις για το πόσο αντέχει ο δικομματισμός, να κάνουμε το ίδιο. Να τους κρατήσουμε στο απόλυτο σκοτάδι!
3 χρόνια ΑΝεμος
Δεύτερη ημέρα του 2008, στέκομαι στην κουπαστή και χαζεύω τον «ΑΝεμο» που σε λίγες κλείνει 3 χρόνια ταξιδιών και άπειρα ναυτικά μίλια στις θάλασσες και τους ωκεανούς της πληροφορίας…
Ιανουάριο του 2005 νηολογήθηκε και μπάρκαρε σχεδόν αμέσως από τον «ταρσανά» του Νάσσου, σε ένα μικρό γραφείο κάπου στην Εγνατία. Αυτό ήταν το πρώτο μου «ποστ» στο ημερολόγιο καταστρώματος, τα άλλα που φαίνονται να προηγούνται προστέθηκαν μετά για αρχειακούς και μόνο λόγους ή γιατί δεν μπορούσα να τα τοποθετήσω αλλού χρονικά… Ακολούθησαν ούτε λίγο ούτε πολύ 2.899 «ποστ»- με τούτο εδώ 2.900– αν βάλεις και καμιά εκατοστάρα που τα έφαγε η μαρμάγκα της τεχνολογίας ή και της αυτολογοκρισίας: σύνολο 3.000 κείμενα, εικόνες, μουσικές, σχόλια, προτάσεις… Τα περισσότερα φυσικά δεν αξίζουν δεύτερης –μη σου πω και πρώτης- ανάγνωσης. Πρόκειται για άθλιες σημειώσεις επί της επικαιρότητας και κοπι-ποσταρίσματα από διάφορες πηγές, κυρίως του Τύπου, μερικές δεκάδες «δελτία τύπου», εκατοντάδες αποτυχημένες ασκήσεις γραφής και πολλά άλλα που δεν αφορούσαν και δεν αφορούν κανέναν ιδιαιτέρως. Ανάμεσα τους, «πολεμικές» και λίβελοι για θέματα ανούσια, για διαμάχες γυμνασιακού επιπέδου, για μικροζητήματα της μικρής, τότε, μπλογκόσφαιρας. Ανοησίες ενός αρχάριου ιστολόγου που έκανε την τρίχα τριχιά. Και υπερβολές. Πολλές υπερβολές. Κυρίως από έναν εσωτερικό θυμό που ξεσπούσε πάνω στο πληκτρολόγιο. Τα κράτησα όμως όλα στα αμπάρια του «ΑΝεμου» για έναν και μόνο λόγο: δεν ήθελα να εξωραΐσω εκ των υστέρων ούτε αυτά που γράφω ούτε αυτό που είμαι. Γιατί όλα αυτά, τα στραβά, κουτσά και ανάποδα μαζί με όλα τα άλλα με κάνουν αυτό που είμαι. Διαφορετικά θα κρατούσα πέντε, άντε δέκα, άντε είκοσι, το πολύ, κείμενα. Τα «Best Off» που λένε… Όμως Best χωρίς Worst δεν υπάρχουν. Δεν έχει νόημα το καλύτερο αν κάπου δίπλα δεν είναι και το χειρότερο. Στο κάτω-κάτω με τι να τα συγκρίνεις;
Όπως και στα ταξίδια άλλωστε: τι θα ήταν ήταν η Ναυσικά και Καλυψώ, το νησί των Φαιάκων και η Ωγυγία χωρίς τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες; Δύο γκομενιλίκια της σειράς, μια Μύκονος τον Αύγουστο και ένα Μπαλί το Πάσχα! Αηδίες δηλαδή! Γι’ αυτό τα κράτησα! Αυτή τη ζωή δεν θέλω να την ζήσω σαν τουρίστας. Ούτε και θέλω να χτίσω κανένα μουσείο και να το γεμίσω με αξιόλογα εκθέματα. Από τους Ηνίοχους και τις Καρυάτιδες χίλιες φορές προτιμώ την ασήμαντη χτένα, τα δαίδαλα και τις πήλινες πλαγγόνες, τον στρόμβο και τα πεντέλιθα. Και μακάρι να είχε βρεθεί το λερωμένο βρακί του Αλέξανδρου παρά η κεφάλα του που δεσπόζει σε όλα τα αρχαιολογικά μουσεία, στα σχολεία και στα αστυνομικά τμήματα.
Ετσι ταξιδεύω, έτσι μαθαίνω, έτσι γράφω εδώ μέσα. Αποσπασματικά. «Χύμα» όπως μου λέει και ο Θανάσης Τριαρίδης. Πρόχειρα, Πολλές φορές στο γόνατο. Ετσι όπως μου δίνει την ελευθερία να γράφω αυτό το μέσο, το ιστολόγιο, και όχι όπως θα έγραφα για μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό. (Γι’ αυτό και με ξενίζουν τα κείμενά μου όταν τα βλέπω αναδημοσιευμένα σε εφημερίδες. Καλοσύνη τους και ευχαριστώ όσους το κάνουν αλλά είναι σαν να σερβίρουν το ψητό που έφτιαξα στη λαμαρίνα, σε κρυστάλλινη πιατέλα!). Ο,τι γράφω το γράφω για να φύγει, να περάσει, για την μία ματιά και όχι να το πάρεις στο κρεβάτι ή στην τουαλέτα. Σαν να δολώνω πετονιά και να την πετάω στη θάλασσα… (Γι’ αυτό και απορώ όταν καμιά φορά με ειδοποιεί πως έχω κάποιο σχόλιο σε ένα παλιό μου ποστ! Που πήγαν και το βρήκαν; Ούτε εγώ δεν το θυμάμαι πια!).
Με την ίδια λογική καταχωρώ και όλους όσους έχω «κρεμασμένους» στη δεξιά πλευρά του καραβιού. Αγαπημένους και φίλους και συνταξιδιώτες και γνωστούς και αγνώστους κι όσους ξεχώρισα για διαφορετικούς λόγους, κι όσους με τους οποίους βρήκα κάποια έστω και μακρινή συγγένεια κι εκείνους που με μάγεψαν με ένα τους κείμενο, παλιούς και καινούργιους, κορίτσια και αγόρια και πρεσβύτερους, συναδέλφους και μη. Ελάχιστους γνωρίζω προσωπικά. Λιγότερους τους ήξερα και από πριν. Δεν τους έχω όλους καταχωρημένους. Αλλους τόσους τους παρακολουθώ μυστικά με το κιάλι του RSS. Συμπαθάτε με αν κάποιους δεν σας έχω περάσει στους «συνδέσμους» που όμως ακόμη μπορεί κάποιος να βρει κάποιους άλλους που σταμάτησαν να ιστολογούν. Εχει μεγάλη λάτρα το καράβι κι εγώ είμαι ένας άθλιος και τεμπέλης καπετάνιος, «αλλού κάλτσα κι αλλού μπουκάλι»…
Πολλές φορές σκέφτηκα να τους σβήσω όλους, να μην έχω κανέναν σύνδεσμο, όπως κάνουν πολύ, έτσι, για να μην αδικώ κανέναν. Αλλά είπαμε, δεν θα ήμουν εγώ μέσα από τέτοια τεχνάσματα. Θα γινόμουν περισσότερο επαγγελματίας από όσο αντέχω.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά τα κατάφερα: πήρα περισσότερα από όσα (ασήμαντα) έδωσα ως ναύλα για το ταξίδι. Πολύ περισσότερα. Φιλίες και γνωριμίες και γνώσεις κι απόψεις και τσακωμούς και λόγια αγάπης και εκτίμησης και δώρα κάθε λογής. Γεμάτα τα μπαούλα και οι κασέλες. Γεμάτο το μυαλό μου. Αξίζει τον κόπο τελικά ο χρόνος που «χάνω» εδώ μέσα. Θα ξεχωρίσω μια εποχή όμως. Εκείνη ακριβώς πριν ένα χρόνο όταν περάσαμε φουρτούνα μεγάλη με τον μεγάλο μου τον γιο (ευτυχώς περαστική και όλα καλά τώρα!). Δέχτηκα τέτοια επίθεση αγάπης και υποστήριξης που δεν μπορούσα ούτε να την φανταστώ. Με σχόλια, με μέϊλ επώνυμα και ανώνυμα, με προσφορά βοήθειας για γιατρούς, για… για… Οφείλω πολλά, μα πάρα πολλά σε όλους εκείνους που στάθηκαν δίπλα μου εκείνες τις ημέρες και τους μήνες.
Κι έτσι έκλεισαν τρία ολόκληρα χρόνια και ο «ΑΝεμος» μπαίνει στο τέταρτο. Δεν σκέφτομαι πια, όπως είχα σκεφτεί κανά-δυό φορές παλιότερα, να τον κλείσω. Δεν το βαρέθηκα ακόμη το ταξίδι με αυτό το καράβι. Ισα ίσα μ’ αρέσει όλο και περισσότερο και όλο και μεγαλύτερο νόημα αποκτά όσο περνάει ο καιρός. Ακόμη απορώ τι στην ευχή κάνουν εκείνοι εκεί οι «3 users» που είναι μέσα. Και περισσότερο απορώ όταν κάπου-κάπου ρίχνω καμιά ματιά στα «στατιστικά». Δεν τα αγαπώ τα νούμερα και τις στατιστικές -θεαματικότητες και επισκεψιμότητες μου προκαλούν αλλεργία- αλλά, βρε αδελφέ και η περιέργεια ανθρώπινη είναι, να μη σου πω και η ματαιοδοξία.
Όμως όπως άλλαξα κι εγώ μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έτσι θέλω να αλλάξω και το «καράβι» μου, να δοκιμάσω νέες ρότες, νέους προορισμούς, νέους τρόπους να κουμαντάρω τη θάλασσα και τη γραφή μου, να δοκιμάσω νέα πράγματα. Δεν ξέρω ακόμη πως και τι. Το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσω να απομακρύνω την άμεση εισβολή της επικαιρότητας. Παραβρώμισε το πράγμα. Δεν έχει νόημα να αφήνω αυτές τις φάτσες, αυτές τις άθλιες ειδήσεις να κάνουν ρεσάλτο εδώ μέσα. Κι επειδή ούτε και τα στραβά μάτια μπορώ να κάνω από τη στιγμή που η οθόνη και η ζωή μου πλημμυρίζει με πληροφορίες. Θα τα στέλνω λοιπόν εκεί, στο άλλο ιστολόγιο, το ανοιχτό στους καιρούς… Εκεί τα «δημοσιογραφικά», τα της τρέχουσας πολιτικής, τα επίκαιρα. Εδώ το ταξίδι! Εδώ το κυνήγι του Μόμπι-Ντικ και των θησαυρών! Εδώ τα μεγάλα φονικά και τα αστραπόβροντα! Εδώ οι ανακαλύψεις και τα στιχάκια! Χωρίς να υποτιμώ και τα άλλα, γιατί κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα, θα αλλάξει ο καιρός και εποχή, θα φύγει αυτή η πανούκλα που μας θερίζει τις ψυχές και τα μυαλά…
Δεν υπόσχομαι τίποτα…
Ελπίζω πολλά…
Προσπαθώ να είμαι ελεύθερος!
Σας είμαι πραγματικά ευγνώμων!
Καλή Χρονιά να έχουμε!
Με ούριους Ανέμους!
\\\\\\\\\\\///////////
Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα αδιάφορος-
Δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.
Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.
3 χρόνια ΑΝεμος
Δεύτερη ημέρα του 2008, στέκομαι στην κουπαστή και χαζεύω τον «ΑΝεμο» που σε λίγες κλείνει 3 χρόνια ταξιδιών και άπειρα ναυτικά μίλια στις θάλασσες και τους ωκεανούς της πληροφορίας…
Ιανουάριο του 2005 νηολογήθηκε και μπάρκαρε σχεδόν αμέσως από τον «ταρσανά» του Νάσσου, σε ένα μικρό γραφείο κάπου στην Εγνατία. Αυτό ήταν το πρώτο μου «ποστ» στο ημερολόγιο καταστρώματος, τα άλλα που φαίνονται να προηγούνται προστέθηκαν μετά για αρχειακούς και μόνο λόγους ή γιατί δεν μπορούσα να τα τοποθετήσω αλλού χρονικά… Ακολούθησαν ούτε λίγο ούτε πολύ 2.899 «ποστ»- με τούτο εδώ 2.900– αν βάλεις και καμιά εκατοστάρα που τα έφαγε η μαρμάγκα της τεχνολογίας ή και της αυτολογοκρισίας: σύνολο 3.000 κείμενα, εικόνες, μουσικές, σχόλια, προτάσεις… Τα περισσότερα φυσικά δεν αξίζουν δεύτερης –μη σου πω και πρώτης- ανάγνωσης. Πρόκειται για άθλιες σημειώσεις επί της επικαιρότητας και κοπι-ποσταρίσματα από διάφορες πηγές, κυρίως του Τύπου, μερικές δεκάδες «δελτία τύπου», εκατοντάδες αποτυχημένες ασκήσεις γραφής και πολλά άλλα που δεν αφορούσαν και δεν αφορούν κανέναν ιδιαιτέρως. Ανάμεσα τους, «πολεμικές» και λίβελοι για θέματα ανούσια, για διαμάχες γυμνασιακού επιπέδου, για μικροζητήματα της μικρής, τότε, μπλογκόσφαιρας. Ανοησίες ενός αρχάριου ιστολόγου που έκανε την τρίχα τριχιά. Και υπερβολές. Πολλές υπερβολές. Κυρίως από έναν εσωτερικό θυμό που ξεσπούσε πάνω στο πληκτρολόγιο. Τα κράτησα όμως όλα στα αμπάρια του «ΑΝεμου» για έναν και μόνο λόγο: δεν ήθελα να εξωραΐσω εκ των υστέρων ούτε αυτά που γράφω ούτε αυτό που είμαι. Γιατί όλα αυτά, τα στραβά, κουτσά και ανάποδα μαζί με όλα τα άλλα με κάνουν αυτό που είμαι. Διαφορετικά θα κρατούσα πέντε, άντε δέκα, άντε είκοσι, το πολύ, κείμενα. Τα «Best Off» που λένε… Όμως Best χωρίς Worst δεν υπάρχουν. Δεν έχει νόημα το καλύτερο αν κάπου δίπλα δεν είναι και το χειρότερο. Στο κάτω-κάτω με τι να τα συγκρίνεις;
Όπως και στα ταξίδια άλλωστε: τι θα ήταν ήταν η Ναυσικά και Καλυψώ, το νησί των Φαιάκων και η Ωγυγία χωρίς τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες; Δύο γκομενιλίκια της σειράς, μια Μύκονος τον Αύγουστο και ένα Μπαλί το Πάσχα! Αηδίες δηλαδή! Γι’ αυτό τα κράτησα! Αυτή τη ζωή δεν θέλω να την ζήσω σαν τουρίστας. Ούτε και θέλω να χτίσω κανένα μουσείο και να το γεμίσω με αξιόλογα εκθέματα. Από τους Ηνίοχους και τις Καρυάτιδες χίλιες φορές προτιμώ την ασήμαντη χτένα, τα δαίδαλα και τις πήλινες πλαγγόνες, τον στρόμβο και τα πεντέλιθα. Και μακάρι να είχε βρεθεί το λερωμένο βρακί του Αλέξανδρου παρά η κεφάλα του που δεσπόζει σε όλα τα αρχαιολογικά μουσεία, στα σχολεία και στα αστυνομικά τμήματα.
Ετσι ταξιδεύω, έτσι μαθαίνω, έτσι γράφω εδώ μέσα. Αποσπασματικά. «Χύμα» όπως μου λέει και ο Θανάσης Τριαρίδης. Πρόχειρα, Πολλές φορές στο γόνατο. Ετσι όπως μου δίνει την ελευθερία να γράφω αυτό το μέσο, το ιστολόγιο, και όχι όπως θα έγραφα για μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό. (Γι’ αυτό και με ξενίζουν τα κείμενά μου όταν τα βλέπω αναδημοσιευμένα σε εφημερίδες. Καλοσύνη τους και ευχαριστώ όσους το κάνουν αλλά είναι σαν να σερβίρουν το ψητό που έφτιαξα στη λαμαρίνα, σε κρυστάλλινη πιατέλα!). Ο,τι γράφω το γράφω για να φύγει, να περάσει, για την μία ματιά και όχι να το πάρεις στο κρεβάτι ή στην τουαλέτα. Σαν να δολώνω πετονιά και να την πετάω στη θάλασσα… (Γι’ αυτό και απορώ όταν καμιά φορά με ειδοποιεί πως έχω κάποιο σχόλιο σε ένα παλιό μου ποστ! Που πήγαν και το βρήκαν; Ούτε εγώ δεν το θυμάμαι πια!).
Με την ίδια λογική καταχωρώ και όλους όσους έχω «κρεμασμένους» στη δεξιά πλευρά του καραβιού. Αγαπημένους και φίλους και συνταξιδιώτες και γνωστούς και αγνώστους κι όσους ξεχώρισα για διαφορετικούς λόγους, κι όσους με τους οποίους βρήκα κάποια έστω και μακρινή συγγένεια κι εκείνους που με μάγεψαν με ένα τους κείμενο, παλιούς και καινούργιους, κορίτσια και αγόρια και πρεσβύτερους, συναδέλφους και μη. Ελάχιστους γνωρίζω προσωπικά. Λιγότερους τους ήξερα και από πριν. Δεν τους έχω όλους καταχωρημένους. Αλλους τόσους τους παρακολουθώ μυστικά με το κιάλι του RSS. Συμπαθάτε με αν κάποιους δεν σας έχω περάσει στους «συνδέσμους» που όμως ακόμη μπορεί κάποιος να βρει κάποιους άλλους που σταμάτησαν να ιστολογούν. Εχει μεγάλη λάτρα το καράβι κι εγώ είμαι ένας άθλιος και τεμπέλης καπετάνιος, «αλλού κάλτσα κι αλλού μπουκάλι»…
Πολλές φορές σκέφτηκα να τους σβήσω όλους, να μην έχω κανέναν σύνδεσμο, όπως κάνουν πολύ, έτσι, για να μην αδικώ κανέναν. Αλλά είπαμε, δεν θα ήμουν εγώ μέσα από τέτοια τεχνάσματα. Θα γινόμουν περισσότερο επαγγελματίας από όσο αντέχω.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά τα κατάφερα: πήρα περισσότερα από όσα (ασήμαντα) έδωσα ως ναύλα για το ταξίδι. Πολύ περισσότερα. Φιλίες και γνωριμίες και γνώσεις κι απόψεις και τσακωμούς και λόγια αγάπης και εκτίμησης και δώρα κάθε λογής. Γεμάτα τα μπαούλα και οι κασέλες. Γεμάτο το μυαλό μου. Αξίζει τον κόπο τελικά ο χρόνος που «χάνω» εδώ μέσα. Θα ξεχωρίσω μια εποχή όμως. Εκείνη ακριβώς πριν ένα χρόνο όταν περάσαμε φουρτούνα μεγάλη με τον μεγάλο μου τον γιο (ευτυχώς περαστική και όλα καλά τώρα!). Δέχτηκα τέτοια επίθεση αγάπης και υποστήριξης που δεν μπορούσα ούτε να την φανταστώ. Με σχόλια, με μέϊλ επώνυμα και ανώνυμα, με προσφορά βοήθειας για γιατρούς, για… για… Οφείλω πολλά, μα πάρα πολλά σε όλους εκείνους που στάθηκαν δίπλα μου εκείνες τις ημέρες και τους μήνες.
Κι έτσι έκλεισαν τρία ολόκληρα χρόνια και ο «ΑΝεμος» μπαίνει στο τέταρτο. Δεν σκέφτομαι πια, όπως είχα σκεφτεί κανά-δυό φορές παλιότερα, να τον κλείσω. Δεν το βαρέθηκα ακόμη το ταξίδι με αυτό το καράβι. Ισα ίσα μ’ αρέσει όλο και περισσότερο και όλο και μεγαλύτερο νόημα αποκτά όσο περνάει ο καιρός. Ακόμη απορώ τι στην ευχή κάνουν εκείνοι εκεί οι «3 users» που είναι μέσα. Και περισσότερο απορώ όταν κάπου-κάπου ρίχνω καμιά ματιά στα «στατιστικά». Δεν τα αγαπώ τα νούμερα και τις στατιστικές -θεαματικότητες και επισκεψιμότητες μου προκαλούν αλλεργία- αλλά, βρε αδελφέ και η περιέργεια ανθρώπινη είναι, να μη σου πω και η ματαιοδοξία.
Όμως όπως άλλαξα κι εγώ μέσα σ’ αυτά τα χρόνια έτσι θέλω να αλλάξω και το «καράβι» μου, να δοκιμάσω νέες ρότες, νέους προορισμούς, νέους τρόπους να κουμαντάρω τη θάλασσα και τη γραφή μου, να δοκιμάσω νέα πράγματα. Δεν ξέρω ακόμη πως και τι. Το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσω να απομακρύνω την άμεση εισβολή της επικαιρότητας. Παραβρώμισε το πράγμα. Δεν έχει νόημα να αφήνω αυτές τις φάτσες, αυτές τις άθλιες ειδήσεις να κάνουν ρεσάλτο εδώ μέσα. Κι επειδή ούτε και τα στραβά μάτια μπορώ να κάνω από τη στιγμή που η οθόνη και η ζωή μου πλημμυρίζει με πληροφορίες. Θα τα στέλνω λοιπόν εκεί, στο άλλο ιστολόγιο, το ανοιχτό στους καιρούς… Εκεί τα «δημοσιογραφικά», τα της τρέχουσας πολιτικής, τα επίκαιρα. Εδώ το ταξίδι! Εδώ το κυνήγι του Μόμπι-Ντικ και των θησαυρών! Εδώ τα μεγάλα φονικά και τα αστραπόβροντα! Εδώ οι ανακαλύψεις και τα στιχάκια! Χωρίς να υποτιμώ και τα άλλα, γιατί κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα, θα αλλάξει ο καιρός και εποχή, θα φύγει αυτή η πανούκλα που μας θερίζει τις ψυχές και τα μυαλά…
Δεν υπόσχομαι τίποτα…
Ελπίζω πολλά…
Προσπαθώ να είμαι ελεύθερος!
Σας είμαι πραγματικά ευγνώμων!
Καλή Χρονιά να έχουμε!
Με ούριους Ανέμους!
\\\\\\\\\\\///////////
Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα αδιάφορος-
Δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.
Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.
ΑΝεμος 