Πόσο μακριά είναι το Ιράν από την ΚΟΣΜΑΡΑ μας;

Σίγουρα μακρύτερα απ’ ότι οι κάλπες της προπερασμένης Κυριακής!

Πόσο μακριά είναι το Ιράν από την ΚΟΣΜΑΡΑ μας;

Σίγουρα μακρύτερα απ’ ότι οι κάλπες της προπερασμένης Κυριακής!

Ανεβήκαμε στο βουνό…

…πέσαμε!

Και σκοτωθήκαμε στα 2 εκατοστά! (ή στο -0,2%)

Από το σκάσιμο δηλαδή μια φούσκας που φουσκώθηκε από τα μεγκαλοκάναλα και τους δημοσκόπους:

Ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, Λ. Κύρκος, μίλησε για «καθαρή και ταπεινωτική ήττα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ» προσθέτοντας ότι «ο ΣΥΝ εξαφανίστηκε και στη θέση του εγκαταστάθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις ποικιλώνυμες συνιστώσες του, οι οποίες αυθαδίασαν σε βαθμό που ήθελαν να επιβάλουν τις απόψεις τους».

Αυτό προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στο χώρο της Αριστεράς και δεν είναι λίγες οι φωνές που τον αποκαλούν «Ηγέτη της Ιστορικής Ηττας της Αριστεράς». Για να μην πάω μακριά, θα σταθώ στον δικό μας Στάθη (11.6.09), που μας θυμίζει πως ο ιστορικός ηγέτης, το 1977 έφτασε στο ύψος τού 2,72%, για να το βελτιώσει το 1981 στο 1,35%. Αλλοι βέβαια θυμήθηκαν τον «ανανεωτικό σταλινισμό» του Λ. Κύρκου, που σε ένα βράδυ διέγραφε τη Β’ Πανελλαδική (δηλαδή την πλειοψηφία του «Ρήγα Φεραίου») (Γ. Ματθαίος, «Αυγή», 11.6.09).

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, μετά τη διάσπαση του ιστορικού ΚΚΕ, η λεγόμενη Ανανεωτική Αριστερά δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα διακριτό αριστερό προφίλ, παρά το γεγονός πως είχε εις επικουρίαν της δεκάδες αξιόλογους διανοουμένους, που δημιούργησαν μια άλλη αντισταλινική σκέψη. Ουδέποτε αξιοποιήθηκε αυτή η συνεισφορά και δεν εντάχθηκε στην πολιτική της φιλοσοφία και γραμμή. Και χρειαζόταν τελικά μια ευρεία γκάμα της Αριστεράς με σχεδόν όλες τις επώνυμες συνιστώσες (σοσιαλδημοκράτες, κομμουνιστές, ευρωκομμουνιστές, τροτσιστές, μαοϊκούς, ανένταχτους και αναρχίζοντες), που διαπίστωσαν πως ή ο καθένας βουλιάζει ξεχωριστά ή όλοι μαζί χτίζουμε καινούργιο πλοίο. Και το βάφτισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό δημιούργησε ελπίδες, που η παρούσα ηγεσία του, δεν μπόρεσε να τις μετατρέψει σε μια στέρεη κοινωνική βάση.

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκλεγμένη ηγεσία, αλλά ένα συντονιστικό όργανο. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας ενιαίος οργανισμός με ιδεολογικές τάσεις, ρεύματα και εκλεγμένη ηγεσία από όλη την γκάμα των δυνάμεών του, θα ήταν δύσκολο μέσα σε περίπου δύο χρόνια, από την ουσιαστική του συγκρότηση, να ριζώσει κοινωνικά. Γι’ αυτό χρειάζεται μια κρυστάλλινη ταυτότητα, που δεν την έχει, και μια κινηματική διαδικασία με προοπτική χρόνου, που δεν θα αποδώσει αύριο, αλλά μεθαύριο. Εκεί που είχε απόλυτη επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ, και πρέπει να το αναγνωρίσουμε, είναι πως συγκέντρωσε όλη την γκάμα του πολιτικού κόσμου εναντίον του και σχεδόν κατόρθωσε να συνενώσει όλα τα ΜΜΕ που ρίχτηκαν στην ευγενή άμιλλα της συκοφαντίας και της παραπληροφόρησης. Εκτός από τους αναγνώστες της «Αυγής» και της «Εποχής», ουδείς άλλος ήξερε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι έντιμοι δημοσιογράφοι στα μεγάλα ΜΜΕ δεν είχαν ποτέ την εμβέλεια της τηλεόρασης.

Ο αγαπητός μου Λ. Κύρκος να έχει καταλάβει άραγε με ποιους συμμαχεί; Γιατί αυτές του οι θέσεις δεν είναι μετεκλογικές, είναι και προεκλογικές. Πράγμα που σημαίνει πως, αν έκανε μια τέτοια προεκλογική εκστρατεία και τον ακολούθησε η «σχολή» του, τότε για ποιον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε. Και για να το πούμε έξω από τα δόντια: Είναι δύο πολιτικές αντιλήψεις που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Και για να γίνω ακόμα πιο αιχμηρός μια και με πήρε η φόρα: Ο ΣΥΝ, αλλά και όλες οι συνιστώσες τού ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβουν πως είναι το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, όχι το μέλλον του. Αν αυτή η αλήθεια δεν γίνει κατανοητή και αν δεν μεθοδευτεί αυτή η πορεία προς το μέλλον, ας αναλάβουμε όλοι μας τις ευθύνες μας, όχι γιατί αποτύχαμε να χτίσουμε μια Αριστερά του 21ου αιώνα, αλλά γιατί συμβάλαμε στην εδραίωση μιας δεξιάς και ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που με σύμμαχο την αποχή, εδραιώνεται σταθερά. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ 5,04% και 4,70%. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε τίποτα άλλο εκτός από τη φούσκα του. Τα προβλήματα είναι άλλα και θα είναι μπροστά του.

* Συγγραφέας-βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθηνών

Αυτή είναι η αλήθεια των αριθμών:

Δικαιολογούν άραγε τα αποτελέσματα της Κυριακής τη γενικευμένη εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε δραματικά τα ποσοστά επιρροής του στην κοινή γνώμη;

Η απάντηση -παρά τις περί του αντιθέτου «διαπιστώσεις» που δημιουργήθηκαν-είναι αρνητική. Η αλήθεια των αριθμών λέει πως πράγματι έχασε 13.549 ψήφους απ’ όσους τον είχαν επιλέξει στις ευρωεκλογές του 2004. Ωστόσο, η ίδια αλήθεια αναφέρει πως το ΚΚΕ έχασε 152.113 ψήφους, η Ν.Δ. 978.000 ψήφους, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, ο νικητής των εκλογών, έχασε περίπου 205.000 ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και τα υπόλοιπα κόμματα έπεσαν θύματα της αυξημένης αποχής, η οποία αν ήταν ανάλογη των εκλογών του 2004 προφανώς θα επανέφερε κάποιους ή το σύνολο των 13 χιλιάδων ψήφων πίσω. Κι όμως, ο μέσος πολίτης έχει την εντύπωση πως το κόμμα της Κουμουνδούρου περίπου καταβαραθρώθηκε. Και η εντύπωση αυτή δεν δημιουργήθηκε μόνον επειδή πολλά μέσα ενημέρωσης μετέφεραν μια τέτοια εικόνα καταστροφής.

Αλλα και επειδή στελέχη του ίδιου του κόμματος μίλησαν με δραματικούς τόνους για την ήττα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ιστορικό στέλεχος Λ. Κύρκο, ο οποίος έκανε λόγο για «ταπεινωτικό αποτέλεσμα»! Ο υπογράφων δεν έχει καμιά διάθεση να ασχοληθεί με τα εσωτερικά ενός κόμματος στο οποίο ούτε καν ανήκει, ωστόσο όπως ο οποιοσδήποτε πολίτης, αναρωτιέται αν στο κόμμα αυτό υπάρχει διάθεση αυτοκαταστροφής. Από μερίδα στελεχών του τουλάχιστον, όπως ο κ. Κύρκος, ο οποίος απ’ ό,τι θυμάμαι απέφυγε προεκλογικά οποιαδήποτε δημόσια δήλωση στήριξης του κόμματός του, αλλά μετεκλογικά ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να μιλήσουν με τόσο δραματικούς τόνους…

Ανεβήκαμε στο βουνό…

…πέσαμε!

Και σκοτωθήκαμε στα 2 εκατοστά! (ή στο -0,2%)

Από το σκάσιμο δηλαδή μια φούσκας που φουσκώθηκε από τα μεγκαλοκάναλα και τους δημοσκόπους:

Ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, Λ. Κύρκος, μίλησε για «καθαρή και ταπεινωτική ήττα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ» προσθέτοντας ότι «ο ΣΥΝ εξαφανίστηκε και στη θέση του εγκαταστάθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις ποικιλώνυμες συνιστώσες του, οι οποίες αυθαδίασαν σε βαθμό που ήθελαν να επιβάλουν τις απόψεις τους».

Αυτό προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στο χώρο της Αριστεράς και δεν είναι λίγες οι φωνές που τον αποκαλούν «Ηγέτη της Ιστορικής Ηττας της Αριστεράς». Για να μην πάω μακριά, θα σταθώ στον δικό μας Στάθη (11.6.09), που μας θυμίζει πως ο ιστορικός ηγέτης, το 1977 έφτασε στο ύψος τού 2,72%, για να το βελτιώσει το 1981 στο 1,35%. Αλλοι βέβαια θυμήθηκαν τον «ανανεωτικό σταλινισμό» του Λ. Κύρκου, που σε ένα βράδυ διέγραφε τη Β’ Πανελλαδική (δηλαδή την πλειοψηφία του «Ρήγα Φεραίου») (Γ. Ματθαίος, «Αυγή», 11.6.09).

Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, μετά τη διάσπαση του ιστορικού ΚΚΕ, η λεγόμενη Ανανεωτική Αριστερά δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα διακριτό αριστερό προφίλ, παρά το γεγονός πως είχε εις επικουρίαν της δεκάδες αξιόλογους διανοουμένους, που δημιούργησαν μια άλλη αντισταλινική σκέψη. Ουδέποτε αξιοποιήθηκε αυτή η συνεισφορά και δεν εντάχθηκε στην πολιτική της φιλοσοφία και γραμμή. Και χρειαζόταν τελικά μια ευρεία γκάμα της Αριστεράς με σχεδόν όλες τις επώνυμες συνιστώσες (σοσιαλδημοκράτες, κομμουνιστές, ευρωκομμουνιστές, τροτσιστές, μαοϊκούς, ανένταχτους και αναρχίζοντες), που διαπίστωσαν πως ή ο καθένας βουλιάζει ξεχωριστά ή όλοι μαζί χτίζουμε καινούργιο πλοίο. Και το βάφτισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό δημιούργησε ελπίδες, που η παρούσα ηγεσία του, δεν μπόρεσε να τις μετατρέψει σε μια στέρεη κοινωνική βάση.

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκλεγμένη ηγεσία, αλλά ένα συντονιστικό όργανο. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας ενιαίος οργανισμός με ιδεολογικές τάσεις, ρεύματα και εκλεγμένη ηγεσία από όλη την γκάμα των δυνάμεών του, θα ήταν δύσκολο μέσα σε περίπου δύο χρόνια, από την ουσιαστική του συγκρότηση, να ριζώσει κοινωνικά. Γι’ αυτό χρειάζεται μια κρυστάλλινη ταυτότητα, που δεν την έχει, και μια κινηματική διαδικασία με προοπτική χρόνου, που δεν θα αποδώσει αύριο, αλλά μεθαύριο. Εκεί που είχε απόλυτη επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ, και πρέπει να το αναγνωρίσουμε, είναι πως συγκέντρωσε όλη την γκάμα του πολιτικού κόσμου εναντίον του και σχεδόν κατόρθωσε να συνενώσει όλα τα ΜΜΕ που ρίχτηκαν στην ευγενή άμιλλα της συκοφαντίας και της παραπληροφόρησης. Εκτός από τους αναγνώστες της «Αυγής» και της «Εποχής», ουδείς άλλος ήξερε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι έντιμοι δημοσιογράφοι στα μεγάλα ΜΜΕ δεν είχαν ποτέ την εμβέλεια της τηλεόρασης.

Ο αγαπητός μου Λ. Κύρκος να έχει καταλάβει άραγε με ποιους συμμαχεί; Γιατί αυτές του οι θέσεις δεν είναι μετεκλογικές, είναι και προεκλογικές. Πράγμα που σημαίνει πως, αν έκανε μια τέτοια προεκλογική εκστρατεία και τον ακολούθησε η «σχολή» του, τότε για ποιον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε. Και για να το πούμε έξω από τα δόντια: Είναι δύο πολιτικές αντιλήψεις που δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Και για να γίνω ακόμα πιο αιχμηρός μια και με πήρε η φόρα: Ο ΣΥΝ, αλλά και όλες οι συνιστώσες τού ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβουν πως είναι το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, όχι το μέλλον του. Αν αυτή η αλήθεια δεν γίνει κατανοητή και αν δεν μεθοδευτεί αυτή η πορεία προς το μέλλον, ας αναλάβουμε όλοι μας τις ευθύνες μας, όχι γιατί αποτύχαμε να χτίσουμε μια Αριστερά του 21ου αιώνα, αλλά γιατί συμβάλαμε στην εδραίωση μιας δεξιάς και ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που με σύμμαχο την αποχή, εδραιώνεται σταθερά. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ 5,04% και 4,70%. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε τίποτα άλλο εκτός από τη φούσκα του. Τα προβλήματα είναι άλλα και θα είναι μπροστά του.

* Συγγραφέας-βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθηνών

Αυτή είναι η αλήθεια των αριθμών:

Δικαιολογούν άραγε τα αποτελέσματα της Κυριακής τη γενικευμένη εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε δραματικά τα ποσοστά επιρροής του στην κοινή γνώμη;

Η απάντηση -παρά τις περί του αντιθέτου «διαπιστώσεις» που δημιουργήθηκαν-είναι αρνητική. Η αλήθεια των αριθμών λέει πως πράγματι έχασε 13.549 ψήφους απ’ όσους τον είχαν επιλέξει στις ευρωεκλογές του 2004. Ωστόσο, η ίδια αλήθεια αναφέρει πως το ΚΚΕ έχασε 152.113 ψήφους, η Ν.Δ. 978.000 ψήφους, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, ο νικητής των εκλογών, έχασε περίπου 205.000 ψήφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και τα υπόλοιπα κόμματα έπεσαν θύματα της αυξημένης αποχής, η οποία αν ήταν ανάλογη των εκλογών του 2004 προφανώς θα επανέφερε κάποιους ή το σύνολο των 13 χιλιάδων ψήφων πίσω. Κι όμως, ο μέσος πολίτης έχει την εντύπωση πως το κόμμα της Κουμουνδούρου περίπου καταβαραθρώθηκε. Και η εντύπωση αυτή δεν δημιουργήθηκε μόνον επειδή πολλά μέσα ενημέρωσης μετέφεραν μια τέτοια εικόνα καταστροφής.

Αλλα και επειδή στελέχη του ίδιου του κόμματος μίλησαν με δραματικούς τόνους για την ήττα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ιστορικό στέλεχος Λ. Κύρκο, ο οποίος έκανε λόγο για «ταπεινωτικό αποτέλεσμα»! Ο υπογράφων δεν έχει καμιά διάθεση να ασχοληθεί με τα εσωτερικά ενός κόμματος στο οποίο ούτε καν ανήκει, ωστόσο όπως ο οποιοσδήποτε πολίτης, αναρωτιέται αν στο κόμμα αυτό υπάρχει διάθεση αυτοκαταστροφής. Από μερίδα στελεχών του τουλάχιστον, όπως ο κ. Κύρκος, ο οποίος απ’ ό,τι θυμάμαι απέφυγε προεκλογικά οποιαδήποτε δημόσια δήλωση στήριξης του κόμματός του, αλλά μετεκλογικά ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να μιλήσουν με τόσο δραματικούς τόνους…

Σύντροφοι της «Ανανεωτικής Πτέρυγας»

Ωραία ήταν μέχρι εδώ…
Ξέρω ότι είχατε και έχετε τις αντιρρήσεις σας για το που θα πηγαίναμε και πόσο μακριά θα φτάναμε…
Εσείς θέλατε και θέλετε μια βόλτα στα «μαγαζιά». Να ψωνίσουμε και να ψωνιστούμε στα παζάρια της πολιτικής. Από την πλευρά σας ίσως δεν έχετε και άδικο. Τόσα χρόνια αγώνων να μην τα εξαργυρώσετε κάποτε; Τζάμπα να πάνε τα νιάτα σας, η ωριμότητα και τα γεράματά σας που τα ξοδέψατε μέσα στα κομματικά γραφεία; Κρίμα κι άδικο!
Τι διάβολο; Και η αριστεροσύνη μια επένδυση είναι… Επένδυση ζωής… Ολο στην «απ’ έξω» θα είσαστε;
Δηλαδή τι παραπάνω είχαν από εσάς ο Μίμης Ανδρουλάκης και η Μαρία Δαμανάκη κι έχουν ένα πράσινο κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους; Περισσότερη φωτογένεια;
Κι εσείς έχετε! Μια χαρά φαίνεστε στα πάνελ και στα παράθυρα! Λαμπεροί – λαμπεροί! Και η γραβάτα του υπουργού ή υφυπουργού μια χαρά θα σας πηγαίνει!
Ξέρω ότι πολύ σας κόστισε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Επεσαν λιγάκι οι μετοχές σας στο πολιτικό χρηματιστήριο. Άλλη θέση διεκδικείς σε ένα υπουργικό συμβούλιο άμα έχει 10,15,58% και άλλη με το 4,6%. Απλοί νόμοι της αγοράς είναι αυτοί!
Μην στεναχωριέστε όμως τόσο. Ως γνωστόν «τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή». Κι έτσι ακόμη διαθέτεται αυτό που λένε «προστιθέμενη αξία». Μια χαρά χρήσιμοι θα είστε στον «θρίαμβο» της σοσιαλδημοκρατίας. Να μη σας πω ότι μπορεί να πάρετε και το νέο υπουργείο περιβάλλοντος! Βιαστείτε μόνο μην και το καπαρώσει ο Τρεμόπουλος!
Σας φαίνονται κακόβουλα τα όσα λέω;
Εσείς τι ακριβώς λέτε; Να γίνουμε τσόντα; Να γίνουμε κι εμείς συνιδιοκτήτες στην πολυκατοικία του ΠΑΣΟΚ; Μα αν θέλαμε να κάνουμε αυτή τη βόλτα, πεταγόμασταν κατ’ ευθείαν στην Ιπποκράτους…
Ας το κάνετε εσείς!
Καλή ήταν μέχρι εδώ η βόλτα…

Εμείς , λέω, να συνεχίσουμε το ταξίδι!
Γιατί το δικό μας ταξίδι δεν έχει να κάνει ούτε με ποσοστά ούτε με υπουργεία…
Γιατί το δικό μας ταξίδι είναι ένα ταξίδι συγκρούσεων και όχι ισορροπιών…
Ένα ταξίδι που δεν έχει μπούσουλα τις δημοσκοπήσεις και τις τηλεθεάσεις αλλά τις ανάγκες των πολλών. Ακόμη κι αν οι πολλοί μας γυρίζουν την πλάτη…
Γιατί το δικό μας ταξίδι έχει προορισμό έναν καλύτερο κόσμο…

Καλή βόλτα!

>ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ

Σύντροφοι της «Ανανεωτικής Πτέρυγας»

Ωραία ήταν μέχρι εδώ…
Ξέρω ότι είχατε και έχετε τις αντιρρήσεις σας για το που θα πηγαίναμε και πόσο μακριά θα φτάναμε…
Εσείς θέλατε και θέλετε μια βόλτα στα «μαγαζιά». Να ψωνίσουμε και να ψωνιστούμε στα παζάρια της πολιτικής. Από την πλευρά σας ίσως δεν έχετε και άδικο. Τόσα χρόνια αγώνων να μην τα εξαργυρώσετε κάποτε; Τζάμπα να πάνε τα νιάτα σας, η ωριμότητα και τα γεράματά σας που τα ξοδέψατε μέσα στα κομματικά γραφεία; Κρίμα κι άδικο!
Τι διάβολο; Και η αριστεροσύνη μια επένδυση είναι… Επένδυση ζωής… Ολο στην «απ’ έξω» θα είσαστε;
Δηλαδή τι παραπάνω είχαν από εσάς ο Μίμης Ανδρουλάκης και η Μαρία Δαμανάκη κι έχουν ένα πράσινο κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους; Περισσότερη φωτογένεια;
Κι εσείς έχετε! Μια χαρά φαίνεστε στα πάνελ και στα παράθυρα! Λαμπεροί – λαμπεροί! Και η γραβάτα του υπουργού ή υφυπουργού μια χαρά θα σας πηγαίνει!
Ξέρω ότι πολύ σας κόστισε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Επεσαν λιγάκι οι μετοχές σας στο πολιτικό χρηματιστήριο. Άλλη θέση διεκδικείς σε ένα υπουργικό συμβούλιο άμα έχει 10,15,58% και άλλη με το 4,6%. Απλοί νόμοι της αγοράς είναι αυτοί!
Μην στεναχωριέστε όμως τόσο. Ως γνωστόν «τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή». Κι έτσι ακόμη διαθέτεται αυτό που λένε «προστιθέμενη αξία». Μια χαρά χρήσιμοι θα είστε στον «θρίαμβο» της σοσιαλδημοκρατίας. Να μη σας πω ότι μπορεί να πάρετε και το νέο υπουργείο περιβάλλοντος! Βιαστείτε μόνο μην και το καπαρώσει ο Τρεμόπουλος!
Σας φαίνονται κακόβουλα τα όσα λέω;
Εσείς τι ακριβώς λέτε; Να γίνουμε τσόντα; Να γίνουμε κι εμείς συνιδιοκτήτες στην πολυκατοικία του ΠΑΣΟΚ; Μα αν θέλαμε να κάνουμε αυτή τη βόλτα, πεταγόμασταν κατ’ ευθείαν στην Ιπποκράτους…
Ας το κάνετε εσείς!
Καλή ήταν μέχρι εδώ η βόλτα…

Εμείς , λέω, να συνεχίσουμε το ταξίδι!
Γιατί το δικό μας ταξίδι δεν έχει να κάνει ούτε με ποσοστά ούτε με υπουργεία…
Γιατί το δικό μας ταξίδι είναι ένα ταξίδι συγκρούσεων και όχι ισορροπιών…
Ένα ταξίδι που δεν έχει μπούσουλα τις δημοσκοπήσεις και τις τηλεθεάσεις αλλά τις ανάγκες των πολλών. Ακόμη κι αν οι πολλοί μας γυρίζουν την πλάτη…
Γιατί το δικό μας ταξίδι έχει προορισμό έναν καλύτερο κόσμο…

Καλή βόλτα!

>ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ

Επαθα! Εμαθα; Α’ Η άνοδος του Δ’ Ράιχ

Πάνε τρεις ημέρες τώρα και οι λέξεις αρνούνται να τακτοποιηθούν, να μπουν σε μια σειρά και αρθρωθούν συντεταγμένα. Το κέντρο βάρους τους μετατοπίζεται μαζί με τον άξονα όλων των ζητημάτων που ξεπήδησαν την Κυριακή. Αποχή, δικομματισμός, φασισμός, Ευρώπη, ήττα, βήτα, γάμα, δέλτα…
Ένα-ένα λοιπόν… με τη σειρά…:

«Προσοχή – ΦΑΣΙΣΜΟΣ» φωνάζει το Blog από την ημέρα που γεννήθηκε… Σιωπηρή συμφωνία, ανεπαίσθητη από κάποιος φίλους κοντινούς… Αχνα από τους υπόλοιπους… Ούτε κουβέντα από τους πολλούς… Και μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, μπήκαν στην Ευρώπη και πάλι τα τσακάλια του ναζισμού… Και πάλι λέξη δεν τολμούν να αρθρώσουν οι περισσότεροι… Πόσο μάλλον να σηκωθούν όρθιοι και να τον αντιμετωπίσουν…
Ο «μαύρος» ακτιβισμός υπερκέρασε σε όλα τα σημεία τον «λευκό» ακτιβισμό των καμένων δέντρων, του γηπέδου του ΠΑΟ, της συμπαράστασης στην Κούνεβα. Και δεν τον νίκησε μόνο μέσα στην έδρα του, τα Social Media, αλλά στην ίδια την κοινωνία. Κι αυτό είναι το πιο συνταρακτικό. 28.000 μελανοχίτωνες ξεπήδησαν (και) μέσα από το διαδίκτυο μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Σαν την πανούκλα και τη χολέρα που κάποτε νομίζαμε ότι είχαν εξαφανιστεί από το πρόσωπο της Γης. Η πραγματική πανδημία που χτυπάει την Ευρώπη και την Ελλάδα δεν είναι η νόσος των γουρουνιών αλλά η ιδεολογία τους. Κι αυτή δεν είναι μια απλή γρίπη.
Ο Φασισμός είναι εδώ γιατί κανείς δεν του έδωσε σημασία…
Ιδιος και απαράλλακτος με τον Φασισμό του 20, του 30 και του 40!
Ιδιος ο Φόβος που τον Θρέφει: τον Ξένο. Τότε τον Εβραίο, τον Τσιγγάνο, τον μη-Αρειο. Σήμερα με τον πολιτικό και οικονομικό πρόσφυγα και πάντα με τον Εβραίο, τον Τσιγγάνο τον μη-Αρειο.
Ιδιοι οι σπόνσορές του. Τότε το μεγάλο κεφάλαιο και η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Σήμερα τα κανάλια και οι τηλε-καραγκιόζηδες «δημοσιογράφοι».
Ιδια τα πιστεύω του. Απαράλλαχτα! Ο λαϊκισμός. Η επικράτηση της λευκής φυλής. Η καθαρότητα της φυλής και του έθνους. Η εθνοκάθαρση. Ο μιλιταρισμός. Κι από δίπλα τα εύπεπτα παραμύθια τύπου «Ο Κώδικας ΝταΒίντσι». Ο παγανισμός και ο χριστιανο-παγανισμός. Ο Εφρέμ και ο Παΐσιος. Τα περιστέρια που κάθονται πάνω στα κεφάλια των Φύρερ. Όλα αυτά υπό τους ήχους των νέων Βάγκνερ, των ψαλμωδιών και της Χέιβι Μέταλ.
Ιδια η κοινωνική του βάση. Τα λαϊκά στρώματα, οι φτωχότερες και πιο αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες. Αυτές που προετοιμάστηκαν κατάλληλα να τον δεχτούν από τους τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις τους.
Και μια ακόμη ομοιότητα που αφορά την «κλειστή» κοινότητα των χρηστών των Νέων Μέσων. Εργαλείο του Φασισμού τότε ήταν επίσης ένα Νέο, για την εποχή του, Μέσο: το Ραδιόφωνο. Οι αναλογίες τηρούνται πλήρως!
Ιδιος! Ολόιδιος.
Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι δεν τον αναγνώρισε από την πρώτη στιγμή επειδή του έμοιαζε να είναι «παιδί του νεοφιλελευθερισμού» ή της συντηρητικής δεξιάς. Πάντα δικό τους παιδί ήταν. Και τότε και τώρα. Στα υπόγεια της ίδιας πολυκατοικίας κατοικούσε. Τώρα κατοικεί στη κεντρική μεζονέτα και ετοιμάζεται για το ρετιρέ. «Αυριο στο Μαξίμου» λένε. Κι έτσι θα γίνει!
Κι επειδή όλα μέχρι στιγμής είναι ίδια. Και το τέλος θα γραφτεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ποιο ήταν το τέλος;
Το γράφουν τα βιβλία! Ειρηνικά ο Φασισμός δεν πεθαίνει. Ούτε με κείμενα σαν και αυτό φυσικά…
Αλλά με συνείδηση του τι θα ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια. Την επόμενη δεκαετία.

Επαθα! Εμαθα; Α’ Η άνοδος του Δ’ Ράιχ

Πάνε τρεις ημέρες τώρα και οι λέξεις αρνούνται να τακτοποιηθούν, να μπουν σε μια σειρά και αρθρωθούν συντεταγμένα. Το κέντρο βάρους τους μετατοπίζεται μαζί με τον άξονα όλων των ζητημάτων που ξεπήδησαν την Κυριακή. Αποχή, δικομματισμός, φασισμός, Ευρώπη, ήττα, βήτα, γάμα, δέλτα…
Ένα-ένα λοιπόν… με τη σειρά…:

«Προσοχή – ΦΑΣΙΣΜΟΣ» φωνάζει το Blog από την ημέρα που γεννήθηκε… Σιωπηρή συμφωνία, ανεπαίσθητη από κάποιος φίλους κοντινούς… Αχνα από τους υπόλοιπους… Ούτε κουβέντα από τους πολλούς… Και μπήκαν στην πόλη οι εχθροί, μπήκαν στην Ευρώπη και πάλι τα τσακάλια του ναζισμού… Και πάλι λέξη δεν τολμούν να αρθρώσουν οι περισσότεροι… Πόσο μάλλον να σηκωθούν όρθιοι και να τον αντιμετωπίσουν…
Ο «μαύρος» ακτιβισμός υπερκέρασε σε όλα τα σημεία τον «λευκό» ακτιβισμό των καμένων δέντρων, του γηπέδου του ΠΑΟ, της συμπαράστασης στην Κούνεβα. Και δεν τον νίκησε μόνο μέσα στην έδρα του, τα Social Media, αλλά στην ίδια την κοινωνία. Κι αυτό είναι το πιο συνταρακτικό. 28.000 μελανοχίτωνες ξεπήδησαν (και) μέσα από το διαδίκτυο μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Σαν την πανούκλα και τη χολέρα που κάποτε νομίζαμε ότι είχαν εξαφανιστεί από το πρόσωπο της Γης. Η πραγματική πανδημία που χτυπάει την Ευρώπη και την Ελλάδα δεν είναι η νόσος των γουρουνιών αλλά η ιδεολογία τους. Κι αυτή δεν είναι μια απλή γρίπη.
Ο Φασισμός είναι εδώ γιατί κανείς δεν του έδωσε σημασία…
Ιδιος και απαράλλακτος με τον Φασισμό του 20, του 30 και του 40!
Ιδιος ο Φόβος που τον Θρέφει: τον Ξένο. Τότε τον Εβραίο, τον Τσιγγάνο, τον μη-Αρειο. Σήμερα με τον πολιτικό και οικονομικό πρόσφυγα και πάντα με τον Εβραίο, τον Τσιγγάνο τον μη-Αρειο.
Ιδιοι οι σπόνσορές του. Τότε το μεγάλο κεφάλαιο και η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Σήμερα τα κανάλια και οι τηλε-καραγκιόζηδες «δημοσιογράφοι».
Ιδια τα πιστεύω του. Απαράλλαχτα! Ο λαϊκισμός. Η επικράτηση της λευκής φυλής. Η καθαρότητα της φυλής και του έθνους. Η εθνοκάθαρση. Ο μιλιταρισμός. Κι από δίπλα τα εύπεπτα παραμύθια τύπου «Ο Κώδικας ΝταΒίντσι». Ο παγανισμός και ο χριστιανο-παγανισμός. Ο Εφρέμ και ο Παΐσιος. Τα περιστέρια που κάθονται πάνω στα κεφάλια των Φύρερ. Όλα αυτά υπό τους ήχους των νέων Βάγκνερ, των ψαλμωδιών και της Χέιβι Μέταλ.
Ιδια η κοινωνική του βάση. Τα λαϊκά στρώματα, οι φτωχότερες και πιο αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες. Αυτές που προετοιμάστηκαν κατάλληλα να τον δεχτούν από τους τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις τους.
Και μια ακόμη ομοιότητα που αφορά την «κλειστή» κοινότητα των χρηστών των Νέων Μέσων. Εργαλείο του Φασισμού τότε ήταν επίσης ένα Νέο, για την εποχή του, Μέσο: το Ραδιόφωνο. Οι αναλογίες τηρούνται πλήρως!
Ιδιος! Ολόιδιος.
Κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι δεν τον αναγνώρισε από την πρώτη στιγμή επειδή του έμοιαζε να είναι «παιδί του νεοφιλελευθερισμού» ή της συντηρητικής δεξιάς. Πάντα δικό τους παιδί ήταν. Και τότε και τώρα. Στα υπόγεια της ίδιας πολυκατοικίας κατοικούσε. Τώρα κατοικεί στη κεντρική μεζονέτα και ετοιμάζεται για το ρετιρέ. «Αυριο στο Μαξίμου» λένε. Κι έτσι θα γίνει!
Κι επειδή όλα μέχρι στιγμής είναι ίδια. Και το τέλος θα γραφτεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ποιο ήταν το τέλος;
Το γράφουν τα βιβλία! Ειρηνικά ο Φασισμός δεν πεθαίνει. Ούτε με κείμενα σαν και αυτό φυσικά…
Αλλά με συνείδηση του τι θα ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια. Την επόμενη δεκαετία.

Βρετανοί Αντιφασίστες

Αυτό που εμείς δεν έχουμε σκεφτεί και που όσοι το σκέφτηκαν δεν το τολμούν…

…το ξεκίνησαν οι Βρετανοί!

> Διαδηλωτές πέταξαν αυγά εναντίον του ακροδεξιού Βρετανού πολιτικού, Νικ Γκρίφιν

• Ετσι!

ΑΥΤΗ είναι η μόνη απάντηση!

>»όπου κι αν βρίσκεται ο Νικ Γκρίφιν και το ΒΝΡ του θα επεμβαίνουμε για να λέμε ότι οι πολιτικές του φασισμού και του ναζισμού δεν έχουν καμία θέση στον 21ο αιώνα».

Βρετανοί Αντιφασίστες

Αυτό που εμείς δεν έχουμε σκεφτεί και που όσοι το σκέφτηκαν δεν το τολμούν…

…το ξεκίνησαν οι Βρετανοί!

> Διαδηλωτές πέταξαν αυγά εναντίον του ακροδεξιού Βρετανού πολιτικού, Νικ Γκρίφιν

• Ετσι!

ΑΥΤΗ είναι η μόνη απάντηση!

>»όπου κι αν βρίσκεται ο Νικ Γκρίφιν και το ΒΝΡ του θα επεμβαίνουμε για να λέμε ότι οι πολιτικές του φασισμού και του ναζισμού δεν έχουν καμία θέση στον 21ο αιώνα».