Ξέχασα!
Θα διαφωνήσετε με το σχέδιο!
Ορθιοι!
Καλύτερα!
Tag / Αυτοκαταστροφικα
Δεν θα είναι υποψήφιος ο Α. Αλαβάνος
…τώρα να την πω ή να μην την πω τη χοντράδα;
Στο καλο μεγαλε στρατηγε,μας εσωσες…μας εκανες το μαγαζι λαμπογυαλο.Να μας γραφεις..
σχόλιο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΣΥΡΙΖΑ: Ολοι αρχηγοί!
Ούγκ!
(Μετά τη φωτογράφηση τους έσφαξαν έναν-έναν…)
Θα αποφασίσετε φέτος;
Γιατί του χρόνου τέτοια μέρα έχω ένα γάμο να πάω…
ΣΥΡΙΖΑ: Ενα Ωραίο Ταξίδι
Ηταν ωραίο το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ (του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς) που ξεκίνησε σαν μια ιδέα το 2001 και έγινε πράξη το 2004…
Με όλα τα όνειρα, τις ελπίδες, τους φόβους και τους κινδύνους που πρέπει να έχουν τα Μεγάλα Ταξίδια είτε αυτά γίνονται στον γεωγραφικό χάρτη είτε στον χάρτη των ανθρώπων και των ιδεών…
Και σ’ αυτό το ταξίδι κάποιοι ήθελαν συνταξιδιώτες όλο τον κόσμο της Αριστεράς, τον κόσμο της εργασίας, τους νέους, τους δημιουργικούς ανθρώπους…
Είχε ωραίες στιγμές συλλογικότητας, αλληλεγγύης, συντροφικότητας. Είχε μικρές και μεγάλες νίκες. Οπως εκείνη του 2007 που για πρώτη φορά από τα χρόνια της ΕΔΑ τόσοι βουλευτές εκπροσώπησαν την Αριστερά στη Βουλή και για πολύ καιρό έκαναν τη μόνη αξιόπιστη και δυναμική αντιπολίτευση στη Δεξιά.
Είχε τη σπουδαία στιγμή όπου ένας δοκιμασμένος ηγέτης παρέδιδε τη σκυτάλη σε έναν νέο άνθρωπο σε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα κίνηση…
Και ήταν ούριος ο άνεμος και φουσκωμένα τα πανιά του καραβιού…
Και ήταν σπουδαία η μάχη που δόθηκε με την αποκάλυψη του μαύρου σκανδάλου του Βατοπεδίου…
Κάποιων όμως φούσκωναν και τα μυαλά μαζί με τα πανιά…
Και οι δημοσκόποι κερνούσαν έξτρα ανέμους και διψήφια (ανύπαρκτα) νούμερα…
Και ύστερα ήλθε ο Δεκέμβρης!
Ο Δεκέμβρης του Αλέξη…
Ο Δεκέμβρης των μαθητών…
Ο εξεγερμένος Δεκέμβρης…
Και το καράβι έπεσε σε φουρτούνα μεγάλη γιατί κάποιοι ξέχασαν τον στίχο: «Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα, όποιος τους θέλει αντάμα πληρώνει ακριβά!».
Στίχος/Κανόνας απαράβατος!
Γεροντοφρικιά και παλαιο-γκρουπούσκουλα, υπερήλικες πρώην αναρχοκάτι και ώριμοι επαναστάτες της φακής μαζί με ένα μάτσο χουλιγκάνια νόμιζαν οτι όλο αυτό γίνεται για εκείνους… Τρομάρα τους! Και τρομάρα του κόσμου που νόμιζε πως αυτό είναι όλο, ένα παιχνίδι καταστροφής και εκτόνωσης…
Δηλαδή αυτοκαταστροφής!
Τα παιδιά του Δεκέμβρη γύρισαν σπίτι, όπως όλα τα παιδιά, γεμάτα εμπειρίες και δύναμη που θα τα έχουν παντοτινά εφόδια στο μέλλον. Αυτό το «ήμουν κι εγώ εκεί» το πολύτιμο ο,τι και να κάνεις στη ζωή σου!
Και ξώμειναν οι γεροντοφρικαρισμένοι να υπερασπίζονται τενεκέδες ξεγάνωτους και να γίνονται μεζεδάκια στην τηλεοπτική αρένα όπου αφιονισμένοι Καίσαρες τους ζητούσαν τα ρέστα για τις καμένες βιτρίνες…
Στο καπάκι «έσκασε» το θέμα του Γηπέδου του Παναθηναϊκού, με την άθλια εκχώρηση του Ελαιώνα από τον δήμαρχο της Αθήνας στον Μπάμπη Βωβό. Και ξαμόλησαν τους χουλιγκάνους -μερικοί ήσαν οι ΙΔΙΟΙ χουλιγκάνοι που έκαιγαν την Αθήνα- κατά του ΣΥΡΙΖΑ, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και του προέδρου του..
Λες και το παιχνίδι να ήταν στημένο, κομμένο και ραμμένο για να βουλιάξουν το καράβι…
Κι ενώ οι θέσεις δικαιώθηκαν στην πράξη, ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαινε από τη μάχη βαρύτατα λαβωμένος…
Κι ο χειμώνας έγινε πιο βαρύς… Η φουρτούνα πιο άγρια… Τι να μαζέψεις; Τι να μπαλώσεις; Που να το δέσεις μην πέσει σε ξέρα;
«Για όλα φταίει ο Αλέξης!» αποφάνθηκε το ιερατείο που δεν ήθελε να τσακωθεί με τα βαγόνια-συνιστώσες που είχαν εκτροχιαστεί εντελώς…
Διότι το καραβάκι είχε γίνει πια τραίνο…
Μυστήριο τραίνο…
Πολύ μυστήριο…
Παρ’ όλα αυτά, για πρώτη φορά στην ιστορία της η Αριστερά αποκτούσε Πρόγραμμα. Ολοκληρωμένο και δουλεμένο ψιλοβελονιά από το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ…
Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ούτε που το φυλλομέτρησαν… είχαν άλλους καημούς… δικούς τους…
Κάπου εκεί, γύρω στο Μάρτιο, θα έπρεπε να είχε τελειώσει το ταξίδι και να τραγουδούσαν όλοι μαζί, εν χορώ, το «επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα»…
Δυστυχώς δεν το έκαναν…
Και το ταξίδι έγινε αγώγι βαρύ!
Και το βαρύ αγώγι έκανε τους αγωγιάτες οξύθυμους… κι άρχισαν τη φαγωμάρα… και ξέχασαν πως στην πλάτη τους κουβαλούσαν έναν ολόκληρο κόσμο και τις ευθύνες του και τις ελπίδες του…
Κι ύστερα άρχισαν τα αξιοθρήνητα…
Για τι;
Για ένα καρναβάλι. Για ένα καραγκιοζιλίκι του κερατά που ονομάζεται «Τηλεοπτικό Ντιμπέιτ Αρχηγών». Μια αθλιότητα δηλαδή που φρόντισαν οι αγωγιάτες να την μετατρέψουν σε μέγα θέμα…
«Είχαν γλιτώσει από τους καρχαρίες και τους φάγαν οι κοριοί’ θα ξαναέγραφε ο ποιητής!
Στις Ευρωεκλογές ήλθε ο λογαριασμός!
Στην πραγματικότητα δεν ήταν μεγάλος!
Μόλις μισό τους εκατό κάτω…
Ομως κάποιοι ήδη ζούσαν σε μια άλλη, παράλληλη πραγματικότητα. Στην εικονική πραγματικότητα των δημοσκοπήσεων και του εγωισμού τους.
Οσα συμβαίνουν από τις Ευρωεκλογές και μετά ανήκουν στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας αλλά και τις καμαρίλας των γκρουπούσκουλων… Με κερασάκι της εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις Κοροβέση.
Σήμερα, αύριο αυτό το ταξίδι τελειώνει και τυπικά.
Αργησε!
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει ένα ενδιαφέρον αλλά αποτυχημένο πείραμα στην ιστορία της Αριστεράς…
Ισως να ήταν ένα ταξίδι από το μέλλον… Ενα ταξίδι πριν την ώρα του…
Ισως κανείς δεν ήταν έτοιμος ένα τέτοιο ταξίδι… Ούτε οι καπετάνιοι ούτε και οι ταξιδιώτες…
Ισως ο πόλεμος που του έγινε να ήταν πάνω από τις δυνάμεις του…
Ισως… ίσως… Το θέμα είναι οτι τελειώνει γιατί έπρεπε να είχε τελειώσει εδώ και καιρό…
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει τώρα όλη την ευθύνη για το μέλλον της Αριστεράς… Εχει πρόγραμμα… Εχει βάση… Εχει θέληση… Εχει έναν νέο άνθρωπο στο τιμόνι…
Αρα έχει και ελπίδες…
Υ.Γ. Ισως αυτό να ήταν το πιο δύσκολο ποστ από τα 5.100 που έχω γράψει σε αυτό το ιστολόγιο…
Περικλή Επιτάφιος
Ναι, η αλήθεια ενίοτε λειτουργεί και ως Επιτάφιος…
Και τότε ο ψίθυρος χρόνων γίνεται ύμνος… Θλίψης ίσως… Πάντως ύμνος: «Ω γλυκύ μου ΕΑΡ…γλυκύτατόν μου τέκνο, που έδει σου το κάλος… «
Με την ιστορία δεν ξεμπερδεύεις εύκολα… Είναι ζόρικο πράγμα η ιστορία… Νερό είναι… Ποτάμι… Οσο και να την παραχώνεις κάπου θα βρει μια ρωγμή και θα ξεχυθεί… Κι όποιον πάρει… Κι όποιον σηκώσει…
«Ω γλυκύ μου ΕΑΡ…γλυκύτατόν μου τέκνο, που έδει σου το κάλος… «
Κι έτσι θα μπορέσουν ίσως κάποιοι… Οσοι απομείνουν… να εξηγήσουν τα ανεξήγητα… Γιατί μαζεύτηκαν πολλά ανεξήγητα τα τελευταία 20 χρόνια… Από τα «ντολμαδάκια» και εντεύθεν…
Ναι, η αλήθεια ενίοτε λειτουργεί και ως Επιτάφιος…
Διότι η Σιωπή και η Λήθη Ενταφιάζουν. Και κάποιος επιτέλους έπρεπε να μιλήσει…
Για να θυμίζει πως πέρα και πάνω από όλα: η Αριστερά είναι αίτημα ηθικής. Και ζήτημα ευαισθησίας. Και αίτιο και αποτέλεσμα συγκρούσεων. Κοινωνικών. Πολιτικών. Ηθικών. Ιστορικών εν τέλει…
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…
Και πάντως ΟΧΙ σύμπλεγμα ενοχών!
Σύγκρουση μέχρι τέλους λοιπόν! Αφού αυτό επιλέξαμε…
Γιατί εμείς ξέρουμε να ματώνουμε! Το ‘χουμε κατακτήσει αυτό! (Όπως θα έλεγε και ο Γρηγόρης).
(Περικλή, σε ευχαριστώ για το μάθημα δύναμης και τόλμης ακόμη κι αν δεν συμφωνώ μαζί σου!)
ΑΛΕΚΟ, ΑΣ’ΤΟ, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!
…Μετά τα όσα (επιτέλους) είπες σήμερα…
…ΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ! Και καλή ξεκούραση!
>Στον… καπετάνιο ρίχνει ο Αλέκος Αλαβάνος το φταίξιμο για τη φουρτούνα
ΑΛΕΚΟ, ΑΣ’ΤΟ, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!
…Μετά τα όσα (επιτέλους) είπες σήμερα…
…ΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ! Και καλή ξεκούραση!
>Στον… καπετάνιο ρίχνει ο Αλέκος Αλαβάνος το φταίξιμο για τη φουρτούνα
Απόλαυση και Αναψυχή
Τέλη δεκαετίας ’60, αρχές δεκαετίας ’70. Ο χουντοδήμαρχος του Πειραιά, Αριστείδης Σκυλίτσης παρουσίαζε με καμάρι τα έργα του: τον «Χορό των Υδάτων» στα νέα σιντριβάνια της πόλης και τον Καρνάβαλο του Πειραιά. Πλήθος Πειραιωτών και Αθηναίων έσπευδαν να απολαύσουν το υπερθέαμα.
Ο Σκυλίτσης καλλιεργούσε την επιρροή του στην τοπική κοινωνία επικαλούμενος το Αθηναιοκεντρικό κράτος που στράγγιζε τη ζωή του μεγάλου λιμανιού αλλά και την «ιδιομορφία του Πειραιώς». Ετσι προσπάθησε με κάθε τρόπο να περάσει στην τοπική συνείδηση την αυταπάτη της «αναγέννησης του Πειραιά» με σύνθημα «Πειραιάς: το πρώτο Λιμάνι της Ευρώπης».
Ο πιο πρόσφορος τρόπος για να το πετύχει ήταν να «αναπλάσει» τα σύμβολα της τοπικής μνήμης και να δημιουργήσει νέα. Ετσι, γκρέμισε ένα σωρό κτίρια-σημεία αναφοράς. Από το ιστορικό Ρολόι το σύμβολο ταυτότητας του Πειραιά ως τη Ράλλειο, το θεατράκι του Τσίλερ. Στη θέση τους έχτισε το Νέο Δημαρχείο, τον ουρανοξύστη του Πειραιά, το «Σκυλίτσειο» (σημερινό « Βεάκειο»). Εκανε αναπλάσεις σε πλατείες βάζοντας παντού σιντριβάνια νέας, …τηλεκατευθυνόμενης τεχνολογίας. Αλλοιώνοντας συνειδητά ολόκληρη την ιστορική φυσιογνωμίας της πόλης.
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Μήπως το διαρκές καρναβάλι που ζει η Θεσσαλονίκη τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια; Μήπως αυτόν τον απέραντο καραγκιόζ-μπερντέ που στήνουν οι «άρχοντές» της;
Τελευταίο απόκτημα τα περίφημα «Πάρκα της Παραλίας» ή αλλιώς: «Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ»(tre-sic!). Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δημάρχου:
«Στις 29 Οκτωβρίου, στις 18:30, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια των πέντε νέων θεματικών πάρκων της Νέας Παραλίας, της Μουσικής, του Νερού, της Μνήμης, των Ρόδων και του Ήχου.
Το συγκεκριμένο έργο είναι το μεγαλύτερο που έγινε στη Θεσσαλονίκη, αναβαθμίζοντας ριζικά και θεαματικά το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, μήκους 1,5 χλμ.
Η τελετή των εγκαινίων, που θα πραγματοποιηθεί στο ύψος του Ναυτικού Ομίλου, θα περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και καλλιτεχνικό πρόγραμμα.»
Στην χαρούμενη τελετή θα παραβρεθούν αντιπροσωπείες των εργαζομένων της SIEMENS και της Βιομηχανίας Λιπασμάτων για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους και για την Απόλαυση και για την Αναψυχή που τους χαρίζει η πόλη μας.
Σα δεν ντρέπεστε λίγο!
Απόλαυση και Αναψυχή
Τέλη δεκαετίας ’60, αρχές δεκαετίας ’70. Ο χουντοδήμαρχος του Πειραιά, Αριστείδης Σκυλίτσης παρουσίαζε με καμάρι τα έργα του: τον «Χορό των Υδάτων» στα νέα σιντριβάνια της πόλης και τον Καρνάβαλο του Πειραιά. Πλήθος Πειραιωτών και Αθηναίων έσπευδαν να απολαύσουν το υπερθέαμα.
Ο Σκυλίτσης καλλιεργούσε την επιρροή του στην τοπική κοινωνία επικαλούμενος το Αθηναιοκεντρικό κράτος που στράγγιζε τη ζωή του μεγάλου λιμανιού αλλά και την «ιδιομορφία του Πειραιώς». Ετσι προσπάθησε με κάθε τρόπο να περάσει στην τοπική συνείδηση την αυταπάτη της «αναγέννησης του Πειραιά» με σύνθημα «Πειραιάς: το πρώτο Λιμάνι της Ευρώπης».
Ο πιο πρόσφορος τρόπος για να το πετύχει ήταν να «αναπλάσει» τα σύμβολα της τοπικής μνήμης και να δημιουργήσει νέα. Ετσι, γκρέμισε ένα σωρό κτίρια-σημεία αναφοράς. Από το ιστορικό Ρολόι το σύμβολο ταυτότητας του Πειραιά ως τη Ράλλειο, το θεατράκι του Τσίλερ. Στη θέση τους έχτισε το Νέο Δημαρχείο, τον ουρανοξύστη του Πειραιά, το «Σκυλίτσειο» (σημερινό « Βεάκειο»). Εκανε αναπλάσεις σε πλατείες βάζοντας παντού σιντριβάνια νέας, …τηλεκατευθυνόμενης τεχνολογίας. Αλλοιώνοντας συνειδητά ολόκληρη την ιστορική φυσιογνωμίας της πόλης.
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Μήπως το διαρκές καρναβάλι που ζει η Θεσσαλονίκη τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια; Μήπως αυτόν τον απέραντο καραγκιόζ-μπερντέ που στήνουν οι «άρχοντές» της;
Τελευταίο απόκτημα τα περίφημα «Πάρκα της Παραλίας» ή αλλιώς: «Η ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ»(tre-sic!). Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δημάρχου:
«Στις 29 Οκτωβρίου, στις 18:30, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια των πέντε νέων θεματικών πάρκων της Νέας Παραλίας, της Μουσικής, του Νερού, της Μνήμης, των Ρόδων και του Ήχου.
Το συγκεκριμένο έργο είναι το μεγαλύτερο που έγινε στη Θεσσαλονίκη, αναβαθμίζοντας ριζικά και θεαματικά το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, μήκους 1,5 χλμ.
Η τελετή των εγκαινίων, που θα πραγματοποιηθεί στο ύψος του Ναυτικού Ομίλου, θα περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και καλλιτεχνικό πρόγραμμα.»
Στην χαρούμενη τελετή θα παραβρεθούν αντιπροσωπείες των εργαζομένων της SIEMENS και της Βιομηχανίας Λιπασμάτων για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους και για την Απόλαυση και για την Αναψυχή που τους χαρίζει η πόλη μας.
Σα δεν ντρέπεστε λίγο!
ΑΝεμος 